Van de auteur: Epigrafie: “De helft van de mensen gaat naar de hel omdat ze er “Ja” tegen zeggen, anderen omdat ze geen “Nee” kunnen zeggen. AE Alekseychik Hoe denk je over zelfmoord? Epigraaf: “De helft van de mensen gaat naar de hel omdat ze “Ja” tegen hem zeggen, anderen – omdat ze geen “Nee” konden zeggen. AE Aleksejtsjik Zelfmoord of zelfmoord. Jezelf vermoorden. Hoe is het om een ​​moordenaar te zijn? Parasuïcide of poging tot zelfmoord. Moord en poging tot moord zijn strafbare feiten. Hoe zit het met de zelfmoordpoging? Welke verantwoordelijkheid moet iemand die zelfmoord probeerde te plegen dragen, en wie zal hem ter verantwoording roepen? Vaak zijn anderen verantwoordelijk voor hem en wordt hij als slachtoffer voorgesteld. Het grootste deel van de parasuicides is demonstratief en chanterend van aard, en iemand die door zo'n daad eenmaal in zijn leven een oplossing voor een aantal van zijn problemen heeft bereikt, is bereid dit nog een keer te herhalen bij de eerste moeilijkheden van het leven, maar soms, als hij zich laten meeslepen, pleegt hij daadwerkelijk zelfmoord vanuit het imago van zelfmoord. Een van de opties om het aantal demonstratieve zelfmoorden terug te dringen zou zijn dat de samenleving weigert de spelletjes te spelen die haar worden opgelegd. Zelfmoord moet onrendabel zijn! Eerder maakte de moeilijke positie van de kerk door te weigeren zelfmoorden op de begraafplaats te begraven, omdat mensen die niet alleen het lichaam, maar ook de ziel vernietigen, het mogelijk om deze verschijnselen in bedwang te houden. In de publieke moraal bestond er een aanhoudende negatieve houding ten opzichte van zelfmoord en als er gevallen van zelfmoord waren, op welke manier dan ook, dan trouwden de meisjes van deze clan niet, omdat de clan als gedegenereerd werd beschouwd. Het probleem van zelfmoord is veelzijdig en vooral van sociale aard. Slechts een klein deel van de zelfmoorden wordt gepleegd door mensen met psychische stoornissen, met een zieke ziel, die niet weten wat ze doen. De meerderheid van de zelfmoorden en parasuiciden zijn geestelijk gezonde mensen. Ben je gezond? Kunnen mentaal infantilisme of onvolwassenheid, luiheid van de ziel, egoïsme, onverantwoordelijkheid en gebrek aan opleiding als gezondheid worden beschouwd, en is er een remedie hiervoor in situaties waarin iemand alleen staat met zijn last van moeilijkheden en tegenslagen, vooral bij adolescenten? een kwetsbare psyche en geen noodzakelijke levenservaring om adequaat te reageren op wat er gebeurt, het moeilijke standpunt van de samenleving over zelfmoord staat vaak onverschillig tegenover een mogelijke zelfmoord. Het is goed als je een naaste persoon in de buurt hebt met wie je over alles kunt praten, en deze persoon zal niet oordelen, wat er ook gebeurt, maar zal het begrijpen en naar beste vermogen helpen. Vaak heb je immers alleen maar een vriendelijk woord nodig dat op een noodlottig moment wordt uitgesproken, en een overhaaste daad komt niet tot leven. In gevallen waarin het niet mogelijk is om contact op te nemen met een geliefde, en soms zelfs na een gesprek met hem, wenden ze zich tot psychologen, psychotherapeuten en psychiaters. Vroeger, toen de samenleving religieuzer was, ontving iedereen spirituele instructies bij het uitvoeren van religieuze riten. Ik zou me kunnen uitspreken en advies kunnen krijgen. In de huidige ontwikkelingsfase van de samenleving moeten we herstellen wat eerder door de kerk is gecreëerd: een negatieve houding ten opzichte van zelfmoord en maatregelen voor sociale beïnvloeding. En ook de mogelijkheid om soms anoniem consultatie, advies, spirituele begeleiding te krijgen, en het gewoon uit te praten. En als het dankzij de ontwikkeling van een netwerk van psychologische diensten mogelijk is om persoonlijk of via een “hulplijn” advies in te winnen bij een psycholoog, dan is er geen negatieve houding van de samenleving ten opzichte van zelfmoord, deze is eerder van onverschillig tot lichtelijk medelijdend. In gevallen van een psychologische crisis waarvoor niemand immuun is (een acute emotionele toestand van verwarring en angst), moeten de mensen om hen heen aandacht besteden aan de symptomen van suïcidaal gedrag. Dit kunnen gesprekken zijn over de dood en zelfmoord, een verlangen om hardop over dit onderwerp te fantaseren, een verlangen naar eenzaamheid, redenering over het onderwerp: "Niemand heeft mij nodig", "Niemand zal mij toch missen." Dit omvat buitensporige aandacht voor de motieven van de dood in muziek, kunst of literatuur, verhulde pogingen om ‘vaarwel te zeggen’