Een persoon kan niet fundamenteel gescheiden leven van de samenleving (de samenleving, waaronder: ouderlijk gezin, familieleden, kleuterschool, school, universiteit, enz.), met andere woorden, de persoon en de omgeving waarin zijn omgeving een enkel organisme, een ‘gestalt’, een structureel geheel dat voortdurend met elkaar in wisselwerking staat en elkaar wederzijds beïnvloedt. In relatie tot de psychologie van interpersoonlijke relaties betekent dit dat we enerzijds worden beïnvloed door het gedrag van de mensen om ons heen. aan de andere kant, als we mijn gedrag veranderen, worden de mensen om mij heen gedwongen te veranderen. Dus als ik wil dat mijn omgeving verandert (of iemand uit mijn omgeving), dan begin ik bij mezelf proces van mezelf negeren, begin ik te merken dat er met mij gebeurt op het niveau van sensaties, gedachten en gevoelens in bepaalde situaties, en begin ik te communiceren met de mensen om me heen, op basis van de volgende factoren: geschikt, voorkeur, kies - ik benader en verklein de afstand niet passend - ik ga weg of houd afstand op die afstand die bij mij past, of waarin ik mij prettig en veilig voel. Door je bewust te zijn van je eigen grenzen, kun je de grenzen van anderen zien, voelen en zien, navigeren in de interactie met de omgeving, en als iemand, zonder jouw medeweten, jouw grenzen of territorium wil betreden en daar zijn eigen orde wil vestigen, dan kun je zeggen “Nee” of “STOP”, afhankelijk van uzelf en uw voorkeuren, zoals hierboven vermeld. Bij interactie met een andere persoon: iedereen heeft het volste recht om te vragen wat hij of zij nodig heeft, zonder vernedering of ondankbaarheid. De andere persoon heeft het volste recht om u een plezier te doen en ermee in te stemmen of te weigeren zonder zich schuldig te voelen. Er is nog een andere optie: iedereen heeft het volste recht om te vragen wat ze nodig hebben en te verwachten dat je aan hun verzoek zult voldoen, en tegelijkertijd voldoening te voelen van wat ze hebben verworven, en boos te zijn als ze niet krijgen wat ze willen, wetende dat de ander het volste recht heeft om te weigeren. Tegelijkertijd is iedereen verantwoordelijk voor het ontstaan ​​van bepaalde gevoelens en ervaringen, en daarom niet verantwoordelijk voor de gevoelens en emotionele ervaringen van een ander. Je kunt een ander een plezier doen en ermee instemmen, maar je kunt het ook weigeren als het gaat niet om het houden van de wet of uw beloften. Tegelijkertijd hoef je geen last te hebben van schuldgevoelens, omdat je niet goed voor iedereen hoeft te zijn. Bovendien kan je goedheid zich tegen je keren: 'Doe geen goed, je zult geen kwaad krijgen', behalve in die gevallen waarin je onbaatzuchtig iets voor iemand anders wilde doen, zonder er iets voor terug te eisen - zomaar! En onthoud dat het concept dat u in uw actie plaatst er voor iemand anders heel anders uit kan zien, niet zoals u zich oorspronkelijk had voorgesteld, bijvoorbeeld: "Iemand leent het geld van iemand anders, maar moet hem het zijne geven." En dan gelooft degene die leent dat hij een ander goed doet, en dat is het geval, maar niet altijd. Het komt ook voor dat de situatie een volkomen onverwachte wending begint te nemen: in de andere veroorzaakt het afgunst, vijandigheid, voelt hij zich vernederd (“Waarom ben ik slechter dan hij?”), enz., en in plaats van dankbaar en gelukkig te worden, neemt het als vanzelfsprekend aan, met een gevoel van ontevredenheid, vijandigheid en zelfs vervreemding. De volgende uitdrukking zou hier op zijn plaats zijn: “Goed doen aan een slecht persoon is net zo gevaarlijk als kwaad doen aan een goed persoon.” Daarom is in deze situatie de meest correcte beslissing jouw positie als waarnemer (kijk ernaar alsof je van buitenaf kijkt). En antwoord krijgen op jouw vraag: “Vanuit welke rol doe ik dit? Wat is mijn behoefte hierachter? Je begint duidelijk te begrijpen wat er gebeurt, en als je iets voor iemand doet, doe je het bewust, duidelijk bewust van de gevolgen van wat er gebeurt. Als je helpt vanuit een zuiver hart en zuivere gedachten hebt, dan ongeacht de reactie van de ontvanger, je blijft trouw aan jezelf. En als je een secundair voordeel hebt, of je doet het uit angst voor veroordeling, schuld of schaamte, medelijden (van boven naar beneden), en aan de andere kant.