Van de auteur: Het vertrouwen van de wereld, of beter gezegd, het vertrouwen van de situatie is het vermogen om in contact te staan ​​met jezelf en anderen, om echt aanwezig te zijn. Anders wordt het natuurlijke aanpassingsvermogen belemmerd door overmatige stress en onophoudelijke reflectie, als een poging van het bewustzijn om te controleren wat er gebeurt. Op een gegeven moment was de psyche kwetsbaar en (of) andere mensen drongen de grenzen van de persoonlijkheid binnen. Tegelijkertijd was er om de een of andere reden geen manier om terug te vechten of de kwetsbare positie te veranderen. De staat van kwetsbaarheid is permanent geworden, en ondanks het feit dat de situatie al is veranderd en geen stress vereist, is de psyche onmiddellijk klaar om zichzelf te verdedigen. Dit is vergelijkbaar met het mechanisme van psychologisch trauma, maar is breder en minder gericht op een enkele gebeurtenis. Sommige mensen die voedselonzekerheid hebben ervaren, blijven bijvoorbeeld dagelijks angst ervaren, wat een negatieve invloed heeft op hun zelfregulering en hun vermogen om van eten te genieten. Elke stressvolle situatie kan een onderbreking veroorzaken in de natuurlijke interactie van het lichaam met zijn omgeving. Om te ontspannen en het contact te herstellen, moet je je concentreren op wat er werkelijk om je heen gebeurt, en de mogelijke oorzaken van spanning uitzoeken. Ik bied verschillende onderwerpen aan voor reflectie/meditatie, bedoeld om een ​​gevoel van veiligheid en het vermogen om controle te krijgen over je acties in het dagelijks leven en in moeilijke psychologische situaties te herstellen. Spanning helpt niet om met de situatie om te gaan. Moeilijke situaties vereisen maximale activering van iemands capaciteiten, terwijl permanente spanning het concentratievermogen alleen maar belemmert. Maximale concentratie is mogelijk vanuit een staat van kalmte. Kijk naar katten - in een oogwenk kunnen ze van een staat van volledige ontspanning overgaan naar gevechtsbereidheid. Je kunt alleen een situatie beheersen die zowel externe omstandigheden als jouw toestand omvat. Dit proefschrift gaat niet over een externe locus of control, waarbij een persoon de verantwoordelijkheid voor zijn daden bij anderen legt, maar over het vermogen om zichzelf binnen zijn eigen grenzen te beheersen. Stel je voor dat het ergste al is gebeurd, dat je zoveel mogelijk wordt beperkt door omstandigheden - zelfs in dit geval heb je de mogelijkheid om jezelf te blijven en je eigen leven te leiden. Deze regel is in zijn geheel universeel: het is onmogelijk iemand te vernederen die weigert vernederd te worden. Ook elimineert het retroreflectie, omdat je in contact blijft en de verantwoordelijkheid adequaat verdeelt tussen jezelf en de omstandigheden. Wees niet bang om negatieve gevoelens te uiten. Agressie bedoeld om iemands grenzen te beschermen is absoluut natuurlijk en noodzakelijk voor een normale aanwezigheid in de wereld. Je grenzen aangeven en anderen niet toestaan ​​deze zonder toestemming te overschrijden, is de sleutel tot normale relaties en je geestelijke gezondheid. De eerste regel is dat je binnen je grenzen moet handelen. De reactie zou de indringer van uw territorium moeten verdrijven, maar het is niet nodig om als reactie inbreuk te maken op de integriteit ervan. De tweede regel is dat u onmiddellijk moet reageren. Proberen achteraf met de situatie om te gaan, zal door anderen als een inbreuk worden ervaren. Projecteer uw emoties niet op andere mensen. Als we walgen van een van onze kenmerken, zijn we er vaak van overtuigd dat andere mensen dit op dezelfde manier waarnemen. Zelfs als je geen enkel deel van jezelf kunt accepteren, is het helemaal niet nodig dat dit voor anderen een probleem zal zijn. Door je houding op anderen te projecteren, breng je jezelf bij voorbaat in een kwetsbare en pijnlijke toestand, zonder je de kans te geven erachter te komen wat ze werkelijk over je denken. Onderschat jezelf niet: als levendig en interessant persoon ben je heel goed in staat anderen te overtuigen van je eigen waardeloosheid. Ook met agressie - door jezelf van deze emoties te beroven, vul je je realiteitsmodel ermee, waarbij je iedereen op voorhand agressieve eigenschappen geeft en de wens om je schade te berokkenen. Zonder je eigen agressie toe te staan, ben je niet in staat jezelf te beschermen en ben je daarom gedwongen voortdurend angst te ervaren. Contact.