Van de auteur: Het is heel natuurlijk dat veel ouders hun opgroeiende kinderen op veel manieren willen helpen zich te ontwikkelen. Ze laten hen geen vrije tijd over om ‘dom’ te zijn op internet, zich in te schrijven voor allerlei soorten clubs en secties, en te betalen voor een heleboel docenten. Vaak gaan ouders in deze ijver te ver. Om te begrijpen waar de gulden middenweg ligt tussen ongebreidelde zorg voor de ontwikkeling van kinderen en een nalatige houding ten opzichte hiervan, moet je enkele kenmerken van de moderne wereld en de psychologische kenmerken van de jongere generatie begrijpen... Het is geen geheim dat de De hoeveelheid informatie die een modern mens moet waarnemen is de afgelopen tien tot vijftien jaar vele malen toegenomen, en deze informatiestroom blijft groeien. De natuur is zo ontworpen dat alle levende organismen zich zoveel mogelijk proberen aan te passen aan veranderende omstandigheden, en mensen, zoals we weten, hebben alle anderen overtroffen in hun aanpassingsvermogen. En daarom zijn onze kinderen beter aangepast dan wij, mensen van de vorige eeuw. Als je dit in gedachten houdt, moet je je niet al te veel zorgen maken over het feit dat ze niet in staat zullen zijn om met de krachtige informatiestroom om te gaan; je moet niet proberen deze te beperken door telefoons en tablets weg te nemen of ze te verbieden sociale netwerken gebruiken Het denken van moderne kinderen en tieners werkt anders dan dat van ouderen. Er is een prachtige documentaire over de functies ervan - "Clip Thinking" (http://www.youtube.com/watch?v=qXfNHzNKDkk), ik raad aan deze te bekijken. Het beschrijft de verschillen tussen clip- en conceptueel denken en bespreekt de voor- en nadelen van beide. Voor ons onderwerp leek het mij vooral belangrijk dat clipdenken noch goed noch slecht is, het is een aanpassingsmechanisme van de menselijke psyche in omstandigheden van een overvloed aan informatie. Clipdenken helpt een persoon tegelijkertijd verschillende problemen op te lossen, snel van de ene naar de andere over te schakelen, beslissingen te nemen zonder in details te treden en zonder in details te treden. Ik ben het liever niet eens met de auteurs van de film over het vermogen om in clips te denken in de moderne wereld is de sleutel tot succes. Ik denk dat het vermogen om ‘diep te graven’, om de betekenissen te begrijpen die inherent zijn aan grote kunstwerken, een vaardigheid is die een jong persoon leert serieus na te denken over zijn leven, het op de lange termijn te plannen, kritisch denken leert en de vermogen om niet te bezwijken voor manipulatie. Waarom schrijf ik over het belang van de artistieke cultuur voor het opbouwen van het leven van een jonge man? Dit is de reden: de artistieke cultuur is een symbolische wereld die door de mens is gecreëerd. Grote werken uit de artistieke cultuur zijn gemaakt door mensen die niet alleen het woord, de pen of het penseel beheersten, maar ook diepe ervaringen en serieuze vragen konden zien en overbrengen die het leven hen stelde. Niet alleen om uit je hoofd te weten, maar om de betekenis te begrijpen die de auteur bedoelde, om diepgaand te kunnen doordringen, om "tussen de regels door te lezen" - deze vaardigheid is nuttig in het dagelijks leven. Is het niet mogelijk dat een zorgzame ouder Probeert zijn ontwikkeling hem, in plaats van een tiener te helpen bij het navigeren door de informatiestroom, te belasten met nog meer verschillende activiteiten? Dit verlangen van de ouder is fundamenteel gebaseerd op het gebrek aan vertrouwen dat de tiener in staat is te begrijpen wat hij nodig heeft. Als je hem met rust laat, zal er naar verluidt iets verschrikkelijks gebeuren: hij zal in slecht gezelschap terechtkomen, verslaafd raken, gaan roken, vloeken, stelen... Of hij zal gewoon de hele dag dwaas zijn en opgroeien tot een waardeloos persoon. Als schoolpsycholoog heb ik de laatste tijd mijn mening versterkt dat de wereld gek is geworden in een waanzinnige race om prestaties. Leraren maken de vijfdeklassers bang met het komende staatsexamen en het uniforme staatsexamen, ouders overladen hun kinderen met extra betaalde lessen en clubs, kinderen weten eenvoudigweg niet waar ze heen moeten, en degenen die zwakker zijn, vertonen neurotische reacties of worden ziek , en degenen die gezonder zijn, ontlasten hun hersenen met zinloze dingen. Om te voorkomen dat uw kind het slachtoffer wordt van reclame, moet u niet gaanonder leiding van de meerderheid niet is bezweken voor de verleidingen van de moderne wereld, is het noodzakelijk om zijn toegang tot het internet niet te beperken en te verbieden, niet om hem te belasten met een massa activiteiten die ‘nuttig zijn voor zijn ontwikkeling’, maar om leer conceptueel denken, leer hem de essentie van verschijnselen begrijpen, begrijp wat de moeite waard is om aandacht aan te schenken, en wat - nee. Voordat ik verder ga met specifieke aanbevelingen, wil ik van ver gaan en de essentie van conceptueel denken onthullen, de betekenis ervan voor het vermogen om een ​​zinvol leven te leiden. In de adolescentie begint zich net een consistent waardensysteem in iemands lichaam te vormen verstand. Het begint in de vroege kinderjaren en uiteraard worden de belangrijkste waardenrichtlijnen door de ouders vastgelegd. De menselijke psyche is echter zo gestructureerd dat hij op de leeftijd van 12-15 jaar de waarden die hij van zijn ouders heeft overgenomen, heroverweegt, ze vaak bekritiseert en blijk geeft van onenigheid met hen met al zijn gedrag. Dit komt voort uit het feit dat in deze ontwikkelingsfase het verlangen naar autonomie van de ouders, het verlangen om alles alleen en op zijn eigen manier te doen, uiterst belangrijk wordt. Een volwassen menselijk waardesysteem is een conceptueel systeem. Alles daarin is in perfecte volgorde uiteengezet: wat goed is, wat slecht is; wat gezond is en wat tot ziekte leidt. Het schetst duidelijk het systeem van relaties en oorzaak-en-gevolgrelaties: als ik dit doe, zal dit gebeuren. Er zijn geen tegenstellingen tussen woord en daad, denken en handelen. Er is uitleg en begrip voor uw wensen en behoeften. Er is een duidelijk idee van hoe je relaties kunt opbouwen en in het algemeen samen kunt leven met anderen zoals jij, waar je jezelf en je leven aan moet wijden. Het is goed als het waardesysteem volwassen wordt op de leeftijd van 25-30 jaar. Maar de belangrijkste tijd voor de vorming ervan is naar mijn mening het allereerste begin: de adolescentie. Dus wat kunnen ouders geadviseerd worden om hun kinderen te helpen opgroeien, onafhankelijker te worden en, belangrijker nog, diep en holistisch te denken? Ik zal hieronder een paar aanbevelingen schrijven op basis van de bovenstaande ideeën: 1. De positie van een volwassene mag nooit als de ultieme waarheid aan een tiener worden doorgegeven. Een tiener moet begrijpen dat er over welk onderwerp dan ook veel standpunten bestaan, en hij heeft ook het recht om naar de dingen te kijken op een manier die voor hem waar lijkt. Het tonen van respect voor de positie van de tiener zal ertoe leiden dat hij het standpunt van de ouder zal respecteren, zelfs als hij het er niet mee eens is. Om deze bepaling in de praktijk te brengen, kun je de tiener vaker vragen naar zijn mening over de meningsverschillen die in het gezin ontstaan, over zijn mening over verschillende controversiële zaken. Het is absoluut niet nodig om democratie te vestigen bij het oplossen van alle problemen - sommige dingen kunnen eenzijdig worden opgelost vanuit de positie van een volwassene: “Ik denk dat het juister is om het op deze manier te doen, omdat... en ik wil dat het zo is !” Maar het is absoluut noodzakelijk om de tiener het recht te geven om het niet eens te zijn met de beslissing van de ouder. Bijvoorbeeld als de controversiële kwestie betrekking heeft op de gevestigde orde in huis, die de tiener niet wil handhaven, of op de hoeveelheid zakgeld die hem naar de mening van de tiener niet voldoende is.2. De positie van de volwassene moet voor de tiener duidelijk zijn. Het is belangrijk om de redenen voor uw daden en beslissingen uit te leggen, zodat de tiener ziet dat ouderlijke beslissingen een goede reden hebben. Soms nemen volwassenen beslissingen in een staat van hartstocht, als gevolg van vermoeidheid of irritatie. Het zou goed zijn om dergelijke beslissingen ‘met een nuchter hoofd’ te herzien. Soms kunnen ouders volkomen onlogisch handelen - simpelweg omdat 'ze dat wilden', een soort tirannie. Als dergelijke acties en beslissingen de belangen van een tiener raken, kan hij, naast verontwaardiging en protest tegen onrechtvaardigheid, dezelfde reactieve gedragsstijl ontwikkelen: “Ik zal het doen als ik wil, ik zal het niet doen als ik het wil.” wil!" Het is noodzakelijk om te begrijpen dat, hoewel een tiener het ouderlijke waardensysteem herziet, hij in de eerste plaats de besluitvormingsmethoden, de diepgaande analyse van de situatie en de basis voor keuzes van zijn ouders kopieert. Daarom kun je van een tiener geen evenwichtige, bewuste acties verwachten als de ouders zich situationeel en reactief gedragen. U.