Gisteren vroeg een klein meisje me: “Wie ben jij?” En ik antwoordde haar met mijn naam. Ik zou dezelfde vraag beantwoorden tijdens een ouderbijeenkomst ‘Mam’. Op het werk - "Psycholoog"; aan vrienden - "Vriendin"; en voor mijn man ben ik “Vrouw” of “Geliefde Vrouw”...Heb je ooit gemerkt dat we ons op verschillende plaatsen, in verschillende statussen en met verschillende mensen anders gedragen? En wij voelen niet hetzelfde. De natuurlijke functie van onze psyche is om ons in zoveel verschillende delen te verdelen als we willen, en onze behoeften te bevredigen door te leven en vele rollen te spelen: moeder, dochter, zus, collega, buurvrouw, vrouw, professional... We bestaan ​​uit vele zelven, die subpersoonlijkheden worden genoemd. En deze subpersoonlijkheden kunnen samenleven, maar ze kunnen in conflict komen en elkaar zelfs schade toebrengen. De subpersoonlijkheden 'Moeder' en 'Vrije vrouw', 'Vrouw' en 'Vriendin', 'Man' en 'Zoon' vechten bijvoorbeeld vaak onderling, waarbij ze elkaar permanent verslaan en de overhand krijgen. En de subpersoonlijkheid die verantwoordelijk is voor de carrière is met niemand bevriend en probeert altijd het bevel te voeren... Weet je wat er gebeurt als een van de subpersoonlijkheden de macht grijpt? We komen vast te zitten in een van onze rollen, bijvoorbeeld in de rol van ‘moeder’, ‘vrouw’ of ‘slecht persoon’, waarbij we het contact met andere delen van onszelf verliezen, verarmd en uitgeput raken en slechts in één richting bewegen. En dan kun je problemen verwachten. Het hele punt is dat elk van onze subpersoonlijkheden zijn eigen hulpbronnen, zijn eigen energie en zijn eigen kracht in zich draagt. En het verlies van contact ermee gaat gepaard met het verlies van deze hulpbron, wat onze disharmonische vulling of zelfs volledige apathie betekent. Heb je ooit de muzikanten van een symfonieorkest zien spelen? Iedereen speelt zijn eigen rol op zijn instrument en betreedt zijn eigen tijd. En als je maar één muzikant overlaat, zelfs de beste, wat zal er dan gebeuren? Zo is het ook met onze deelpersoonlijkheden. Elk van hen heeft zijn eigen rol, zijn eigen tijd om deel te nemen aan het spel genaamd “Life” en zijn eigen muziekinstrument. En wij dirigeren dit orkest, kiezen de melodie van ons leven en wijzen de muzikanten zelf aan de partijen toe. Wil je van het leven genieten en geïnspireerd worden door de kant van zijn geluid? Houd op met het identificeren van jezelf met een van je subpersoonlijkheden, onthoud dat je een heel 'orkest' hebt, waarvan elke muzikant nuttig is met zijn eigen middelen. Neem gewoon het stokje in handen...Olga Karavanova, klinisch psycholoog