Angsten... Zeker, ieder van jullie is ooit oog in oog gekomen met de angsten van jezelf of van anderen. Het was eng, onbegrijpelijk en ik wilde er zo snel mogelijk vanaf. Maar angsten zijn van dien aard dat ze niet verdwijnen op aandringen van ons eerste verlangen. Integendeel, soms worden ze zelfs nog groter, omvangrijker en verschrikkelijker. Ze rennen onder de voeten rond en blijven in je ogen terechtkomen. En er is geen ontkomen aan en er is geen ontkomen aan. Wat te doen met angsten? Hoe kun je ze verslaan? Hoe ze te overwinnen? Klanten stellen dit soort vragen vaak. En zelf kom ik af en toe nieuwe of al bekende angsten tegen. En hoe kan ik in dit geval in leven blijven? Omdat ik op professioneel vlak regelmatig met het onderwerp angsten te maken krijg, ben ik de afgelopen jaren geïnteresseerd geweest in de manier waarop met angsten wordt omgegaan in verschillende psychotherapeutische paradigma's. Ik vond iets leuk. Iets werkte, nadat ik het zelf had geprobeerd. Iets veroorzaakte wantrouwen. Van alle methoden die ik heb bestudeerd om met angsten te werken, houd ik vooral van het werken met beelden en het werken met het lichaam. Iets dat werkt en behoorlijk effectief is. Het lijkt erop dat er beproefde methoden zijn om met angsten te werken, rustig te leven en ze te gebruiken. Maar onlangs ontdekte ik een andere methode. En dit is niet eens een methode, maar een ontdekking onderweg... Misschien zal het voor iemand nuttig zijn, dus ik wil eerst wat achtergrondinformatie geven. Oude angsten... Dus ze zweven in deze nieuwe relaties en verhinderen dat ze van het heden kunnen genieten... Af en toe vervalt een vrouw in hysterie, waarvan ze de oorsprong niet begrijpt... Ze vermoedt... Maar deze. gissingen helpen haar niet... De volgende actie van een man, die niet volgens haar scenario verliep, slaat haar opnieuw de staat uit - "Nou, alles is in orde... er is niets ergs gebeurd"... Interne hysterie , tranen... en dan begrijpt ze waar ze om huilt... Ze is ongelooflijk bang om hem te verliezen... Ze gaat naar het raam, en de ramen in de kamer zijn lager dan normaal, bijna tot aan de grond, 7e verdieping... En dan komt er een andere gedachte bij haar op: - ze is waanzinnig bang om uit dit raam te vallen vanaf de zevende verdieping... Ze kijkt naar beneden en deze twee angsten blijken vergelijkbaar te zijn, als tweelingbroers. Ze is bang om een ​​man te verliezen op dezelfde manier als ze bang is om uit een raam te vallen... Dit besef doet haar tranen drogen en ze voelt zich beter... en om de een of andere reden is de mogelijkheid van verlies niet langer zo eng. Ze woont tenslotte al jaren op de zevende verdieping, ze is bang, maar ze is er nog niet uitgevallen... Ze kan zelfs naar het raam gaan en naar beneden kijken. En waarom moet ze uit dit raam vallen?... Dit gesprek met zichzelf helpt haar tot bezinning te komen... En door haar angst heen te werken... Hier is een onverwachte beslissing over wat ze met angst moet doen. Ik vond het behoorlijk effectief. Formuleer je angst en kijk in de omringende ruimte hoe deze angst is, waar in jouw leven zijn tweelingbroer is. En als je manieren kunt vinden om met de een te communiceren, dan is het ook mogelijk met de ander. Ljoebitskaja O.11.06.15.