Deze zin voegen we steevast toe aan het einde van elke wens aan onze familie en vrienden, waarmee we benadrukken hoe belangrijk dit geluk voor ons is. Het weerspiegelt onze diepste dromen en angsten. En hoe vaak missen we dit - zowel mannen als vrouwen. Ze vloog naar binnen en stormde als een wervelwind het kantoor binnen. Als een foto uit een modetijdschrift: fit en verzorgd. Ze was niet opzichtig, maar smaakvol gekleed en vertegenwoordigde het beeld van een echte 'minnares van het leven'. Elke beweging, elk gebaar ademde vertrouwen en – ik zou willen zeggen – kalmte uit. Maar er was gewoon geen rust. Ze viel in een stoel. Ze verstijfde even en verzamelde haar gedachten. En zonder enige achtergrond, in één adem: "Waarom lukt dit mij altijd met mannen?" "Sterk", "onafhankelijk", "zelfvoorzienend", "zakenvrouw" - een speciale categorie vrouwen waartoe ze zich zelden wenden een psycholoog om hulp als alle andere manieren om het probleem op te lossen al zijn geprobeerd. Het beroep van zo’n vrouw op een psycholoog is altijd een ‘schreeuw om hulp’. Ze weet immers hoe ze eventuele problemen moet oplossen! Ze weet altijd wat ze wil bereiken. En hij bereikt het! Thuis is er een volle kom, kinderen worden geregeld en verzorgd, op het werk is er respect en erkenning, de vrije tijd wordt strak bezet en gepland met interessante en plezierige activiteiten. Alleen haar persoonlijke leven verloopt niet erg gelukkig. Ze is hoogstwaarschijnlijk al getrouwd, en meer dan eens. En het aantal hobby's en mislukte vakbonden kan niet worden geteld. En elke keer maakt zo’n dame het uit met haar man of partner omdat hij ‘niet aan haar verwachtingen en eisen voldoet’. Waarom? Misschien verwacht ze iets van haar man dat hij haar niet kan geven? Maar ze wil zo weinig: zorg, aandacht, respect. Het probleem is dat ze niet gewend is om over haar verlangens en behoeften te praten. Ze weet hoe ze voor anderen moet zorgen, hun humeur opmerkt en, waar mogelijk, aan hun behoeften voldoet. Ofwel beseft ze het niet, ofwel weet ze gewoon niet hoe ze haar gevoelens moet uiten. Vaak kan ze haar leven niet met iemand delen omdat ze als zelfvoorzienend en stoer wordt beschouwd. Je moet heel moedig zijn om anderen de kracht te laten zien die ze eigenlijk mist! Als kind hebben haar ouders haar verwend, maar blijkbaar niet op de manier die ze wilde. Het komt vaak voor dat een kind ervan droomt om als verjaardagscadeau een spel te krijgen om met vrienden te spelen (weet je nog, die waren er, een vel gekleurd karton met een route, fiches en een kubus)? En ouders kiezen de meest modieuze pop in de winkel - al de vijfde op rij - en presenteren deze plechtig aan het kind. Het meisje wil haar ouders niet van streek maken en kan niet zeggen dat de pop niet schattig voor haar is. Dit, vele malen herhaald, wordt een gewoonte. Een al volwassen vrouw trapt op de keel van haar verlangens en is bang haar man te beledigen en te zeggen wat er mis is in hun relatie. Hij probeerde het. Een andere mogelijke interne reden voor mislukkingen in zijn persoonlijke leven is de zogenaamde neiging om te vechten. Het maakt niet uit met wie en met wat - met een rivaal, met sociale stereotypen, met de gewoonte van een collega om de computer niet uit te zetten, met 'windmolens', met de eigen complexen. Iets aan iemand bewijzen is een opwindende bezigheid, en het kan lastig zijn om jezelf ervan af te leiden, zelfs als je niet meer weet wat je probeerde te bewijzen en aan wie. De gewoonte om altijd ruzie te maken is kenmerkend voor degenen die in hun kindertijd te maken kregen met onbegrip en onoplettendheid ten aanzien van hun verlangens. Is het nodig om duidelijk te maken dat deze zinloze en meedogenloze oorlogen zowel haar als de man uitputten? Maar laten we de kindertijd in het verleden laten? Wat zou onze heldin nog meer kunnen verhinderen een warme relatie op te bouwen? Wat weerhoudt haar er nu van om een ​​waardige man te ontmoeten? En het is niet nodig om te zeggen dat zulke mannen verdwenen zijn! Ze zijn, waren en zullen zijn. Iets binnenin verhindert dat je zo iemand vindt. Waarom verschijnen afhankelijke en onverantwoordelijke partners met benijdenswaardige consistentie naast haar? Het antwoord ligt heel dichtbij. Het is naast zulke mannen dat ze zich groot, belangrijk en nodig voelt. De honger naar macht en volledige controle drijft haar tot regeren. En zij, deze dorst, is zelfs sterker dan liefde. Daarom heet het dorst. Immers, wanneer een persoon.