In hun werk besteden de specialisten van het Centrum “Groei” speciale aandacht aan een onderdeel van het proces van persoonlijkheidsvorming als initiatie. Deze praktijk werd het meest wijdverspreid tijdens de trainingsreis "Hunt for Power". Initiatie - (van het Latijnse initiatio - het uitvoeren van sacramenten, initiatie), een systeem van gebruiken dat wijdverbreid is in de tribale samenleving en verband houdt met de overdracht van jongens en meisjes naar de leeftijdsklasse van volwassen mannen en vrouwen. Initiaties waren gericht op het voorbereiden van jongeren op het industriële, sociale en gezinsleven en gingen in de regel gepaard met training, verschillende, vaak pijnlijke tests, initiatie in de geheimen en mythen van de stam. Sommige initiatierituelen werden vervolgens, nadat ze hun oorspronkelijke betekenis hadden verloren, naar een vroeger tijdstip in het leven verplaatst. De crisis die de moderne cultuur in zijn greep heeft, heeft een bijzonder sterke impact gehad op de onderwijsinstelling. Dit komt het duidelijkst tot uiting in de moderne problemen van de jeugd. De verschrikkelijke symptomen van de crisis komen tot uiting in de toename van het aantal misdaden, drugsverslavingen en zelfmoorden, juist onder deze leeftijdscategorie. Tegelijkertijd is de adolescentie, als overgang van de kindertijd naar de volwassenheid, op zichzelf een moeilijk crisismoment in de persoonlijkheidsontwikkeling. Alarmerende symptomen geven aan dat de moderne cultuur en beschaving deze crisis niet aankunnen en niet in staat zijn het individu te helpen dat er onvermijdelijk doorheen gaat. Daarom kijken veel onderzoekers naar de ervaringen van culturen uit het verleden om aanwijzingen, modellen en waardevolle inzichten te vinden voor het oplossen van deze problemen. Modern onderzoek op het gebied van antropologie, religiestudies en culturele psychologie levert rijk materiaal voor vergelijkingen en mogelijke manieren om uit de huidige impasse te komen. Een van de meest interessante in dit opzicht is de praktijk van het initiëren van rijping in oude culturen. Inwijding was een van de ‘overgangsrituelen’ die gepaard gingen met de belangrijkste sociale en persoonlijke veranderingen in iemands leven: geboorte, opgroeien, huwelijk, volwassenheid, dood, enz. De uitdrukking ‘overgangsritueel’ laat zien dat iemand in beweging is gekomen van het ene niveau van zijn ervaring naar het andere. Het uitvoeren van een overgangsritueel spreekt van een sociaal erkend recht op verandering of transformatie - het recht om een ​​nieuw niveau van iemands ontwikkeling te betreden. Dat wil zeggen: hoe je een examen kunt afleggen naar een nieuw niveau van persoonlijke en sociale volwassenheid en hoe je nieuwe instructies kunt krijgen voor de juiste overgang naar een nieuwe levensfase. Zoals de leidende mythologieonderzoeker Mircea Eliade schreef, stelde initiatie de jongeman in staat ‘een drievoudige openbaring: de openbaring van het Heilige, de dood en de seksualiteit." Het kind mist alle drie de soorten ervaring. De ingewijde leert ze kennen, accepteert ze en neemt ze op in de structuur van zijn nieuwe – volwassen – persoonlijkheid. Bovendien wordt de ingewijde vergeleken met het culturele ideaal van de stam, weergegeven in de vorm van een vergoddelijkte voorouder, held of godheid, wiens legendarische en moeilijke pad hij tijdens de inwijding herhaalt. Een benaderende cursus van inwijding kan kort worden beschreven. Bij het bereiken van de inwijdingsleeftijd worden alle meisjes en jongens van de stam bij hun families weggehaald. De jongens worden naar een afgelegen plek in het bos, de jungle of een wild, angstaanjagend gebied gebracht en in groepen verzameld onder begeleiding van een speciale mentor - een ingewijde. Daar wonen ze in een speciale hut, het is hen verboden om met iemand te communiceren of deel te nemen aan de gebruikelijke activiteiten tot het einde van de inwijding. Elk meisje wordt ook uit haar familie gehaald en in een afgesloten donkere hoek of een afgelegen deel van het huis geplaatst, waar niemand met haar omgaat. Vervolgens worden de meisjes ook in groepen verzameld onder leiding van een ervaren oude vrouw, die hen vrouwen-, heilige ambachten en wetenschappen (weven, weven, breien, bevalling) leert, hen inwijdt in de vruchtbaarheidscultus en hen de kunst van het bevallen leert. liefde. Het bos, de duisternis en de jungle zijn een symbool van ‘buitenaardsheid’, de dood, het binnengaan in de kosmische Nacht, de oorspronkelijke Chaos, d.w.z. terug naar het begin van de cyclus. De tiener moet symbolisch als kind sterven en als volwassene geboren worden, waarmee een nieuwe cyclus begint. De inwijdingshut is een symbool van de moederschoot;tests en leermythen over de oorsprong van de wereld, geheime stamtradities, geheime namen van goden, enz., die alleen bekend zijn bij volwassenen, d.w.z. Inwijding in de ideologie en sociale instellingen van de stam is de ervaring van inwijdingsdood. De ingewijden worden in de grond begraven, soms bedekt met droge bomen, voorzien van de juiste kleur, en bij sommige stammen imiteren de ingewijden het gedrag van de doden. Met deze zelfde ervaring zijn zware, soms wrede beproevingen verbonden die de ingewijde moet doorstaan. Dit zijn rituele martelingen, zoals geseling, afranselingen, besnijdenis, tanden trekken, vingers afsnijden, verhongering, slaapgebrek, enz. Het aanbrengen van tatoeages, inkepingen, incisies op de huid, symbool voor dood en wederopstanding. Dan volgt de ervaring van wedergeboorte, een nieuwe geboorte, de geboorte van jezelf in een andere hoedanigheid. De ingewijden krijgen nieuwe namen, leren nieuwe, geheime woorden, taal, soms leren ze weer lopen, worden gevoed als kleintjes, d.w.z. het gedrag van pasgeborenen imiteren. De initiatie eindigt met een groots feest waarbij de gemeenschap haar nieuwe leden verwelkomt en eert, hen behandelt als volwassen, volwassenen, socialiseert en hun nieuwe rol en nieuwe identiteit bevestigt. Zoals eerder vermeld, waren er initiaties van het opgroeien alomtegenwoordig en verplicht. Ze bestaan ​​nog steeds in de overgebleven archaïsche culturen (bijvoorbeeld onder de Indianen van Noord-Amerika, onder de Bosjesmannen van Afrika, enz.). In de meeste beschaafde samenlevingen zijn nu alleen de ‘eerste beginselen’ van inwijdingen bewaard gebleven, omdat ze hun diepe betekenis en structuur hebben verloren. Voorbeelden hiervan zijn: toelating tot scouts/pioniers, profileringstesten op de leeftijd van 11-12 jaar, enkele religieuze rituelen – besnijdenis, wandel- en arbeidstraining voor jongens en huishoudkunde voor meisjes, en enkele andere. Voor de Indiërs versnelde de Visionary Search hun sociaal-psychologische groei tijdens een potentieel crisisperiode van verandering en overgang van jeugd naar volwassenheid, in de cruciale fase van vorming in de ziel van het beeld van iemands 'ik', zelfidentificatie onlangs heeft een aantal psychologen en onderzoekers methoden en psychotechnologieën ontwikkeld die gebaseerd zijn op de praktijk van initiaties. Over het algemeen kan het initiatieproces in verschillende fasen (fasen) worden verdeeld. De eerste fase bestaat uit voorbereiding, instructie, het creëren van een context en regels voor het werken met de innerlijke wereld, groepstraining in het vermogen om je gevoelens en intuïties te zien en te accepteren. , dromen, angsten en hun correlatie met de externe realiteit en het leven van het individu. De tweede is zuivering, vasten en wassing, het loslaten van het gewone, egocentrische bewustzijn. De derde is een periode van eenzaamheid en isolatie in het wild deelnemers komen in een bijzondere bewustzijnsstaat terecht die wordt veroorzaakt door ceremonies, vasten, onthechting van de structuur van hun normatieve realiteit en de ervaring van wat het betekent om een ​​natuurlijk wezen te zijn in de natuurlijke wereld. Dit alles stelt hen in staat in contact te komen met de diepere niveaus van hun wezen, en, nadat ze hun angsten, zorgen en onderdrukte emoties hebben doorgemaakt, hun geloofsystemen en houdingen te overwegen, na te denken over vragen als ‘wie ben ik?’, ‘waar ben ik? Ga ik?”, “Wat doe ik met mijn leven?” De vierde fase is een collectieve viering van de nieuw gevonden betekenis van het zelf en een ceremonie van herverbinding met de sociale wereld. Dit is de interpretatie en integratie van de ervaringen van de Visionary Search in het huidige leven. Nadat ze een emotionele reiniging hebben ondergaan, ontdekken en/of versterken cursisten vaak hun interne hulpbronnen, capaciteiten en vaardigheden om met stress om te gaan (stress bij volwassenen, d.w.z. ze krijgen een beloning). overgaan naar volwassenheid) en angst onbekend. Het succesvol overleven van moeilijkheden door ervaring bevestigt en bevestigt de verborgen kracht van het individu (d.w.z. de geboorte van een volwassen zelf). Deelnemers praten over dieper zelfvertrouwen, zelfvertrouwen en hoe zij en het universum hun leven en bestemming mede creëren. Mensen beginnen zich beter te voelen over zichzelf en anderen, en krijgen een gevoel van optimisme over het beheer van hun leven. Deze informatie is niet louter speculatief, conceptueel.