Om jezelf te vinden, moet je in jezelf geloven. We zijn gewend aan onze alledaagsheid, en hebben ons er misschien zelfs bij neergelegd. Maar ergens in de diepten van de ziel van ieder van ons leeft er nog steeds een droom van een ander leven - interessanter, subliemer, ambitieuzer, betekenisvoller. Hoe ons leven zich ook ontwikkelt, hoe het ons ook het idee van onze alledaagsheid bijbrengt, we weten nog steeds dat er dit heilige vuur in ons is, dat ons leven kan verlichten en het met een nieuwe betekenis kan vullen. Welnu, hoe kan ik het vinden en hoe moet ik het aansteken? Ik hou echt van een oude gelijkenis, waarvan de wijsheid ons kan helpen het antwoord te vinden op deze moeilijke vraag: “...De grote koning had drie zonen. De dag is gekomen om uit hun midden de troonopvolger te kiezen. De keuze was erg moeilijk. Elk van de zonen van de koning was goed in zijn werk en was zijn vader even dierbaar. De koning besloot de grote wijze te raadplegen en hij gaf hem advies... De koning verzamelde zijn zonen, gaf elk een handvol bloemzaden en zei: - Mijn kinderen, ik ga weg. Hoe lang ik afwezig zal zijn, is onbekend. En dit is een test voor jou. Je zult deze zaden aan mij teruggeven als ik terugkom. Wie ze het beste bewaart, wordt mijn erfgenaam! - Hij zei het en vertrok. De eerste zoon dacht: “Wat moet ik met de zaden doen? - en begon ze in een ijzeren kluis te bewaren. ‘Als vader terugkomt, zullen ze zijn zoals ze waren.’ De tweede zoon dacht: ‘Als ik ze bewaar zoals mijn broer, zullen ze sterven. En dode zaden zijn helemaal geen zaden.” Ik ging naar de markt, verkocht ze en kreeg geld. Tegelijkertijd dacht de tweede zoon zo: "Als mijn vader komt, ga ik weer naar de markt en koop ik nieuwe zaden, ik zal ze beter aan mijn vader geven dan ze waren." En de derde zoon ging naar buiten de tuin en strooide de zaden overal waar er vrije ruimte was. Na een tijdje kwam de vader onverwachts terug en wendde zich opgewonden tot zijn zoons... De eerste zoon opende zijn kluis. De zaden stierven af ​​en raakten beschimmeld. De vader zei tegen hem: “Wat is dit?” Heb ik je zulke zaden gegeven? Ze zouden bloemen moeten kunnen laten bloeien en een heerlijk aroma moeten afgeven, maar deze zaden stinken! Dit zijn niet mijn zaden! De tweede zoon snelde naar de markt, kocht zaden, keerde terug naar huis en presenteerde ze aan zijn vader. Maar de vader zei: “Maar ze zijn niet hetzelfde.” Jouw idee is beter, maar toch is dit niet de kwaliteit die ik graag in jou zou willen zien. Hij ging met grote hoop en angst tegelijk naar de derde zoon: "Wat gebeurde er met zijn zaden?" zijn vader naar de tuin, waar miljoenen bloemen bloeiden. Hij zei tegen zijn vader: “Dit zijn de zaden die je mij ooit gaf.” Zodra ze rijp zijn, zal ik ze ophalen en aan jou teruggeven. De koning antwoordde hem: “Jij bent mijn erfgenaam.” Dit is wat je moet doen met zaden! Net als de drie zonen in die eeuwenoude gelijkenis komt iedereen ter wereld met verschillende keuzes. We verschijnen in het leven als een zaadje, en wat er met dit zaadje gebeurt, hangt voor een groot deel van onszelf af, van hoe we onszelf behandelen, hoe we onze capaciteiten en talenten evalueren en erin geloven. Zullen we het in een kluis stoppen, ver, ver weg van iedereen verbergen, of voor een paar centen verkopen, of zullen we het nog steeds in vruchtbare grond planten... Waarom is het zo moeilijk voor ons om in onszelf te geloven, om dat te geloven? Ieder van ons is op zijn eigen manier getalenteerd. Er zijn veel redenen. Natuurlijk werd de basis van onze twijfel aan onszelf gelegd in onze kindertijd, toen alles wat we graag deden niet gewaardeerd werd, eenvoudigweg genegeerd of aanvaard met kritiek of sympathieke spijt, wat leidde tot teleurstelling in onszelf en een geloof in onze gewoonheid en onvermogen. om onszelf creatief uit te drukken. Maar nadat hij volwassen is geworden en ‘hersteld’ is van de ontvangen opvoeding en opleiding, kan een persoon zelf beslissingen nemen en weloverwogen keuzes maken, maar hij blijft nog steeds ‘blind’ in relatie tot zijn natuurlijke capaciteiten en talenten. Dit komt door oppervlakkige zelfkennis en zijn geloof in bestaande mythen over menselijke capaciteiten. Laten we als voorbeeld eens kijken naar drie mythen over creativiteit die vandaag de dag diepgeworteld zijn in de geest van mensen en die creativiteit tot haar volle potentieel beperken.