Conflicten tussen ouders en kinderen: manieren om ze op te lossen Soms onderdrukken ouders de verlangens van een tiener, en wordt hij gedwongen zich terug te trekken, zich te onderwerpen en soms wrok te koesteren tegen volwassenen ouders geven toe aan de tiener en ervaren gevoelens van verontwaardiging, machteloosheid en wrok. Beide methoden zijn niet beter, al was het maar omdat iemand onvermijdelijk verliest. Maar er is ook een win-win-optie mogelijk, die de zoektocht belichaamt naar een oplossing die voldoet aan de behoeften van beide partijen – zowel ouders als kind. Niet-constructieve manieren om conflicten op te lossen: “De ouder wint” Ouders die geneigd zijn deze methode te gebruiken, zijn van mening dat het nodig is om het kind te verslaan en zijn weerstand te breken. Als je hem de vrije loop geeft, gaat hij ‘op je nek zitten’. Zonder dat ze het zelf merken, laten ze kinderen een twijfelachtig gedragsvoorbeeld zien: ‘krijg altijd je zin, ongeacht de verlangens van anderen.’ En kinderen zijn erg gevoelig voor de manieren van hun ouders en imiteren hen vanaf hun vroege kinderjaren. Dus in gezinnen waar autoritaire, krachtige methoden worden gebruikt, leren kinderen snel hetzelfde te doen. Ze geven als het ware de geleerde les terug aan de volwassenen en dan 'landt de zeis op een steen'. Er is een andere versie van deze methode om een ​​conflictsituatie op te lossen: eis zachtjes, maar niet volhardend, dat het kind zijn verlangen vervult . Vaak gaat dit gepaard met uitleg waar het kind het uiteindelijk mee eens is. Als dergelijke druk echter een constante tactiek is van ouders waarmee ze hun doel bereiken, leert het kind een andere regel: 'Mijn persoonlijke interesses, verlangens en behoeften tellen niet mee.' In sommige gezinnen zijn kinderen jarenlang verslagen. Ze groeien agressief of passief op. Maar in beide gevallen stapelen ze woede en wrok op, en de relatie kan niet hecht en vertrouwend worden genoemd. ‘Alleen het kind wint’ Dit pad wordt gevolgd door ouders die bang zijn voor conflicten of bereid zijn zichzelf voortdurend op te offeren ‘voor het welzijn van het kind’. In dergelijke gevallen groeien kinderen op als egoïsten die niet weten hoe ze zichzelf moeten organiseren. Dit manifesteert zich misschien niet thuis, maar op school, in het gezelschap van zo'n kind, doen zich grote moeilijkheden voor - niemand wil eraan toegeven. Dergelijke kinderen blijven alleen en worden vaak het voorwerp van spot door andere kinderen. Onjuist opgeloste familieconflicten (groot of klein) geven onvermijdelijk een ‘accumulatie-effect’. En onder zijn invloed worden karaktereigenschappen gevormd, die vervolgens worden weerspiegeld in de relaties tussen volwassen kinderen en bejaarde ouders. Een constructieve manier om conflicten op te lossen is dat beide partijen, de ouder en het kind, er baat bij hebben. Om een ​​conflictsituatie op de juiste manier op te lossen, bestaat er een stapsgewijs schema waarmee je de situatie naar tevredenheid van beide kanten van de samenleving kunt veranderen. confrontatie: Eerste stap Definieer het probleem. Hier is het noodzakelijk om de redenen voor het onaanvaardbare gedrag van een kind of volwassene te achterhalen. Hiertoe is het zeer nuttig om goed naar hem te luisteren en hem vervolgens over uw behoeften en ervaringen te vertellen. Tweede stap: zoeken naar mogelijke oplossingen. We moeten ze samen zoeken. Ten eerste is het nuttig om alle opties die in je opkomen door te nemen, ook al lijken ze op het eerste gezicht ongeschikt. Dit kan een soort “brainstormen” zijn, waarbij een idee wordt voorgesteld en geen enkel idee wordt bekritiseerd. Derde stap Bespreking en evaluatie van de voorgestelde oplossingsopties. Het uitgangspunt is hier hetzelfde; Aan de behoeften van beide partijen – zowel het kind als de volwassene – moet worden voldaan. Vierde stap: het kiezen van de beste oplossing. Tegelijkertijd moet je elkaar vragen stellen: “Als we dit idee gebruiken, wat zal er dan gebeuren? Zal iedereen gelukkig zijn? Wat is er mis met deze oplossing? Stap vijf Bepaal hoe u deze oplossing implementeert: wat er moet gebeuren. Beoordeel hoe goed de beoogde handelwijze het probleem oplost. Tegelijkertijd is het nuttig om elkaar te vragen: “Is het probleem verdwenen? Bent u tevreden met wat we hebben gedaan?” Het probleem van “vaders en zonen” kan worden vermeden. Dit vereist een doordachte benadering van uw relatie met uw kind. Waardeer hem als persoon, maar doe dat niet.