Er zijn de laatste tijd veel artikelen en theorieën verschenen over het onderwerp wat er gedaan moet worden, hoe te leven, zodat alles ‘goed’ is in het leven. Trends in de psychologie en psychotherapie komen zo vaak voor dat zelfs professionals het moeilijk vinden om ze allemaal bij te houden. Wat werkt en wat alleen maar teleurstelling oplevert. Ik las regelmatig aantekeningen en antwoorden op vragen van gebruikers en wilde deze notitie schrijven. Sommige van mijn collega's zullen het met mij eens zijn, andere niet, maar ik denk dat theorieën net zo belangrijk zijn als mooie woorden in de mond van ouders voor kinderen, over wat goed is en hoe te leven. Het belangrijkste is de echte relatie waarin het kind leeft. De ervaring die hij in deze relaties opdoet, is hetzelfde verschil als tussen een kaart en een terrein. Het bestuderen van een kaart zal ons nooit in staat stellen de werkelijkheid te ervaren. Een kaart zal alleen nuttig zijn als iemand al ervaring heeft in het gebied en een overzicht nodig heeft van het hele pad dat hij heeft afgelegd. Het is onmogelijk om de ervaring die zich in het onbewuste bevindt te vervangen door iets anders dan een andere ervaring. Je moet niet proberen je ervaring op een kaart te zetten en te doen alsof als er nooit een moeras op de kaart heeft gestaan, er ook geen moeras in het leven is. Het enige dat mogelijk is, is de innerlijke realiteit zien die bestaat en soms accepteren dat er deze keer niets belangrijks op de kaart staat of dat het helemaal niet klopt. En naar mijn mening is het niet mijn taak om iemand ergens heen te leiden. En leer hem overleven in het gebied waarin hij zich bevindt. Leer hoe je een vuur maakt, eten haalt en communiceert met andere bewoners van het gebied. Nou ja, dit alles is natuurlijk alleen mogelijk als je weet hoe je het zelf moet doen en direct in het echte leven van een relatie met een cliënt bent, aanwezig in de wereld waarin hij leeft. Psychologen bevinden zich immers vaak in de navigatorkamer, van waaruit ze de eenzame dwaling van de cliënt door zijn wereld begeleiden, waarbij ze zich concentreren op de kaart die hij heeft, en de realiteit van de persoon niet onder ogen willen zien. En alles zou in orde zijn, maar er zijn niet voor iedereen zulke kaarten die vrij zijn van fouten. Maar zonder kaart kun je nergens heen. Waarschijnlijk is het enige criterium voor wat er moet gebeuren het nut van de methode voor de cliënt. Wat hij op dit moment nodig heeft en nuttig is. En hier is nog een probleem: wat is nodig en nuttig voor de klant?