Psychosomatiek is een van de meest voorkomende verzoeken om psychotherapie. Meestal komen volwassenen met dit verzoek naar de psychoanalyticus. En tijdens het analyseproces blijkt dat de wortels van dit fenomeen diep, diep in de vroege kinderjaren liggen. In de kindertijd moet de ‘oorzaak van alle problemen’ worden gezocht in de eerste maanden van het leven. De kinderpsychiatrie is de psychopathologie van de interactie. Op basis van deze verklaring kunnen we zeggen dat psychosomatiek bij een kind deelname aan pathologische situaties en interacties is die gepaard gaan met somatisatie bij het kind. In de nosologie van de kindertijd zijn er, naast psychosomatiek, motorische gedragsstoornissen, ontwikkelingsafwijkingen, stoornissen van mentale en emotionele manifestaties, en het is belangrijk om deze verschijnselen van elkaar te onderscheiden. In de kindertijd zijn er 3 stadia van het optreden van psychosomatisch stoornissen kunnen worden onderscheiden: - het optreden van stoornissen vóór de leeftijd van anderhalf jaar - de leeftijd van hechting, fundamenteel voor de vorming van objectrelaties (tot drie jaar). kan op drie manieren worden gekanaliseerd: mentaal, gedragsmatig en somatisch. Het is duidelijk dat psychosomatiek een rol speelt wanneer de eerste twee paden tot mislukking leiden. De primaire inhoud van de psyche in het algemeen, en het onbewuste in het bijzonder, zijn emotionele (sensuele) en motorische representaties. Het volume en de kwalitatieve kenmerken van deze ideeën, evenals de mogelijkheid van verdere verwoording ervan, zijn afhankelijk van de kwaliteit van de uitvoering van de moederlijke functie. Er zijn drie belangrijke pathologieën van de moederlijke functie: - Onvoldoende zorg en genegenheid voor het kind, onvoldoende stimulatie, en als gevolg daarvan emotionele armoede bij het kind. - Overbescherming en hyperstimulatie - gericht op een van de functies van het lichaam (bijvoorbeeld voeding) - veroorzaken een schending van deze functie, het gebruik ervan als een vorm van interactie met de moeder (bijvoorbeeld anorexia) - symbiose van moeder en kind met de uitsluiting van de vader uit de relatie, de onmogelijkheid van scheiding en vrije emotionele groei, kan psychosomatische stoornissen veroorzaken zoals astma (zelfverstikking door onderdrukte haat tegen een evenzeer verstikkende moeder) - een tijdelijke mismatch van relaties gedicteerd door het leven in de moderne samenleving. Als psychosomatiek begint als een disfunctie van objectrelaties, dan begint het in het tweede levensjaar al te functioneren als een autonome psychologische bescherming, vorm van gedrag en reactie. Het leven van een psychosomatisch kind wordt gekenmerkt door leegte, emotionele armoede of systematische scheidingen. Ze onderscheiden zich allemaal door verschillende ontwikkelingsachterstanden, psychomotorische stoornissen, enorme identiteitsdefecten, inclusief geslacht. Ze zijn gefragmenteerd en de fragmenten van hun persoonlijkheid zijn losjes met elkaar verbonden. Hun belangrijkste kenmerken kunnen consequent, vanaf de kindertijd tot de adolescentie en daarna tot de volwassenheid, worden genoemd: achtergronddepressie; disfunctie van objectrelaties, inclusief relaties tussen interne objecten; laag vermogen tot mentaliseren. Natuurlijk kunnen deze kinderstoornissen niet als een zin worden opgevat en onomkeerbare ontwikkelingsstoornissen. Psychosomatisch functioneren kan worden overwonnen in latere, gezonde relaties met belangrijke volwassenen; integendeel, het kan worden gelaagd op een gezonde ontwikkeling in de vorm van door trauma bepaalde pathologieën uit een latere periode en kan worden getransformeerd in de progressieve ontwikkeling van de ene naar de andere of evolueren in dezelfde vorm als astma. Voor de behandeling van psychosomatische ziekten is het belangrijk om te weten dat dezelfde somatische manifestatie een gevolg kan zijn van verschillende mentale pathologieën. En dezelfde pathologie kan de oorzaak zijn van verschillende somatische stoornissen. Concluderend kunnen we zeggen dat de psychosomatiek van de kindertijd technieken vereist die de instrumenten van de klassieke psychoanalyse uitbreiden, zoals vroege gezamenlijke therapie van moeder en baby, en participatie..