Onlangs heb ik op verzoek van most.tv een kort artikel geschreven over wat voor soort conflicten er op school zijn en welke mogelijke manieren om conflictsituaties op te lossen. Ik deel dit materiaal hier. Wanneer u het woord ‘conflict’ hoort, stelt u zich hoogstwaarschijnlijk een soort ruzie voor, een confrontatie tussen mensen als gevolg van een discrepantie in motieven, gedragsnormen, doelen en interesses. Dergelijke botsingen komen op elk gebied van ons leven voor, en onderwijsinstellingen vormen daarop geen uitzondering. In een schoolomgeving kunnen dit conflicten zijn tussen leerlingen, tussen leraar en leerling, tussen ouders en leerkrachten. Bij confrontatie kunnen ook hele groepen betrokken zijn, in plaats van individuele mensen. In vrijwel elke klas zijn conflicten tussen leerlingen mogelijk, zegt psychologe Marina Kalarash. De ene leerling pest bijvoorbeeld de andere. Er wordt gebruik gemaakt van beledigingen, fysiek geweld, discussies op sociale netwerken, enz. De dader is slim en sterk, en andere jongens kijken naar hem op als leider. Degene die gepest wordt, is niet erg succesvol in zijn studie, heeft overgewicht, is erg gevoelig en opvliegend, en heeft weinig vrienden in de klas. Bij elke zweem van zelfafwijzing stort hij zich in een gevecht. Het resultaat van een langdurig conflict is zijn weigering om naar school te gaan. Hoe kan dit conflict worden opgelost? Natuurlijk is het de leraar die de kans heeft om zo’n confrontatie vanaf het allereerste begin op te merken. Hij kan naar beide kanten luisteren en proberen te begrijpen welke belangen elk kind beschermt. Je kunt een soortgelijke situatie met de hele klas bespreken aan de hand van het voorbeeld van een literair werk, een debat of een ‘rechtbankspel’ organiseren, waarbij je de kans krijgt om naar de argumenten van elke kant te luisteren en een ‘eerlijke beslissing’ te nemen. Ouders zijn vaak betrokken bij dergelijke botsingen. De vader van het beledigde kind spreekt dreigend tegen de dader en probeert hem te intimideren. Hij klaagt op zijn beurt bij zijn vader, die met een "confrontatie" komt, niet tegen de jongen, maar tegen zijn vader. Dit is niets anders dan een escalatie van het conflict. Naar mijn mening moeten volwassenen bij ruzies tussen kinderen heel voorzichtig zijn in hun interventies. Eerst moet je met het kind strategieën bespreken voor zijn gedrag in situaties met een dader, hem helpen zichzelf effectief te verdedigen (met woorden, een creatieve, onverwachte reactie op provocaties). Het is belangrijk om hem te helpen een voldoende gevoel van eigenwaarde te ontwikkelen, zodat niemands woorden iemands gevoelens kunnen kwetsen. De laatste tijd zijn er regelmatig conflicten tussen ouders en leraren. De redenen zijn gevarieerd. De vader van een leerling houdt bijvoorbeeld niet van de les- en beoordelingsmethoden van de leraar. Hij bekritiseert de leraar in alles, trekt de uitleg van de lesstof in twijfel, probeert de cijfers in twijfel te trekken, geeft samen met zijn zoon aantekeningen door aan de leraar, waarin alle klachten worden uiteengezet. Wat brengt de vader dan over op zijn zoon? “Respecteer de leraar niet, vertrouw niet wat hij onderwijst.” Wie wint in deze situatie? Ouder. Wie verliest? Nee, niet de leraar. Kind. Hij maakt ruzie met de leraar in de klas en weigert zowel de school- als de academische regels te volgen. Hij is niet geïnteresseerd in les, op school. Wat te doen in zo'n situatie? Hier is het belangrijk dat zowel de leerkracht als de ouder begrijpen wat ieder van hen werkelijk wil. Voor vader is het belangrijk dat zijn zoon een goede opleiding krijgt. Het is belangrijk dat een leraar gerespecteerd en gewaardeerd wordt vanwege zijn opleiding, competentie en werk. Beiden hebben het recht dat in deze behoeften wordt voorzien. Door confrontatie kunnen ze niet krijgen wat ze willen. De uitweg hier is om met elkaar de mogelijkheden te bespreken om aan elkaars behoeften te voldoen, zonder iemand inbreuk te maken en zonder het kind te laten gijzelen door het volwassen conflict. Het komt voor dat de leraar in een verborgen conflict zit met de leerling. Meestal vertoont zo'n leerling gedrag dat onaanvaardbaar is vanuit het standpunt van de leraar (ongehoorzaamheid, motorische ontremming, impulsiviteit, enz.), is voortdurend te laat of brengt geen schoolspullen mee, geeft geen geld af voor leermiddelen die zijn goedgekeurd door de school. oudercommissie, is onverzorgd en onverzorgd uitzicht enzovoort. Bij nader onderzoek kan blijken dat er daadwerkelijk sprake is van vijandigheid.