Als we overleven, en we zullen zeker overleven, zullen we proberen gelukkig te worden. We zullen proberen te veranderen wat we niet durfden aan te raken. We zullen proberen te leren luisteren en spreken, zoals we ooit voor het eerst aan een bureau deden. We riskeren dat we anders leven en opnieuw beginnen. We zullen niet bang zijn voor moeilijkheden, omdat ze allemaal onbeduidend zijn vergeleken met wat er gebeurt. We zullen elkaar openlijk in de ogen kijken, zonder maskers en de wens om er beter uit te zien. We zullen het niet beu worden om ‘bedankt’ te zeggen voor ons, voor de wekker, voor de koffie, voor die kleine geneugten die alledaags waren. We zullen elke keer knuffelen alsof het de laatste is en geen slopende scheidingen toestaan. En op een dag, in stilte, luisterend naar een film waar niemand naar kijkt, terwijl we op elkaars schouders liggen, zullen we ons zo oprecht warm en kalm voelen dat zelfs de mogelijkheid om uit elkaar te gaan zal verdwijnen. We zullen voor de honderdste keer lachen om oude komedies, we gaan karten als gezin, we zullen alles doen wat we al jaren uitstellen. We zullen dol zijn op onze kinderen en ze alles gunnen, ze meer verwennen, een miljoen beantwoorden hun vragen tekenen samen op het behang. We zullen warmer worden en beter reageren op hun verzoeken. We zullen leren net genoeg van geld te houden, zodat het onze ogen niet met een sluier bedekt, wat als een prioriteit opduikt op het moment van de dagelijkse verkiezingen. We zullen DICHT zijn zonder angst om gekwetst te worden, en zullen daarop vertrouwen op onze ziel, ons lichaam en onze gevoelens elkaar. Wat we hebben meegemaakt, opent tenslotte ons hart voor een kraken. We zullen voor elkaar zorgen. Laten we belangrijke beslissingen niet langer aan het lot overlaten. En kijk breder naar de mogelijkheden van de realiteit waarin we overleefden. En wij zullen een kans geven. Vertrekken of blijven. Wij respecteren elkaars vrijheid en verlangens. Laten we eindigen met de wijzigingen. Laten we stoppen met spelen voor de Almachtige, die altijd correct weet te handelen ten behoeve van anderen. We zullen eindelijk onszelf horen en durven te doen wat we echt willen. Als we overleven, hebben we alleen vandaag. We zullen ons niet-volwassen verleden niet herinneren. We zullen de hoop niet uitstellen tot een illusoire toekomst. We zullen alleen vandaag hebben, in principe hetzelfde als nu. Maar we kiezen ervoor dit feit niet op te merken, alsof er een reserveleven is.