Soms klagen ouders dat het moeilijk is een kind te boeien met een nuttige activiteit, of zelfs met een spelletje. Het kind lijkt niet te begrijpen waarom dit nodig is - hoewel hij even later met plezier precies kan doen wat hij 5 minuten geleden weigerde. Als afleidbaarheid, 'veldafhankelijkheid' buitensporig wordt uitgedrukt, manifesteert dit zich niet alleen thuis, maar ook binnenshuis communicatie met leraren en veroorzaakt ongemak voor iedereen (inclusief het kind zelf); dit gaat vaak gepaard met hyperactiviteit en instabiliteit van aandacht. En hier zou de hulp van een neuroloog passend zijn. Maar de 'benadering' van zulke kinderen is niet minder belangrijk. Je moet niet beledigd zijn of onmiddellijk weigeren een gezamenlijke activiteit te doen - net zoals je niet op jezelf moet aandringen, probeer het kind met geweld te organiseren. thuis leer je bijvoorbeeld letters, tellen), dan kun je het beste de volgende technieken gebruiken: - plaats spel-/ontwikkelmateriaal in het volle zicht van de kleuter. Als hij niet oplet: begin zelf te spelen, geef het goede voorbeeld en probeer het kind er geleidelijk bij te betrekken. Laat zien dat je geïnteresseerd bent in het spel - geef commentaar op wat er met het kind gebeurt (niet voor lang - maar alleen zodat hij oplet), doe het emotioneel - als het kind ontwikkelingsmateriaal heeft ingenomen, maar er verkeerd mee handelt (). hij wil bijvoorbeeld dingen die hij letters kent in een woord samenvoegen, maar heeft een fout gemaakt), corrigeer het "resultaat" van het kind niet onmiddellijk, maar voer deze taak zelf uit, laat hem de juiste optie zien en laat hem vergelijken, zie en corrigeer de fout: (Kijk, zie je waar je de fout hebt gemaakt? Zie je hoe je dit kunt oplossen?) En alleen als het kind hier niet mee om kan gaan, corrigeer het dan zelf goed uitgevoerde taak. Het belangrijkste dat je met zo'n onopvallende hobby zult bereiken, is dat de kleuter het vermogen om te 'schakelen' geleidelijk, in zijn eigen tempo, zal trainen en zichzelf niet als 'slecht' zal beschouwen langer en gevarieerder worden. Als ze systematisch zijn, kun je op een gegeven moment benadrukken: "Je weet nu niet alleen hoe je moet spelen, maar ook hoe je moet studeren. Naar mijn mening is er een goed voorbeeld van het gebruik van dergelijke technieken te zien de kinderzender “Kapuki Kanuki"