Als het op het maken van een keuze aankomt, beginnen we ons onvermijdelijk allemaal zorgen te maken. Nee, eenvoudige opties storen ons niet veel - borsjt of solyanka voor de lunch, of welke jurk we vandaag moeten dragen - hier kunnen we snel beslissen zonder veel pijn. Maar als we het over iets ernstigers en mondiaals hebben, dan is dit het punt waarop diezelfde kwellingen van keuze hun volle omvang bereiken, waardoor we er ten volle van kunnen ‘genieten’. Bekende praktijken helpen weinig. Of beter gezegd: ze helpen relatief gezien alleen als je moet kiezen tussen goed en slecht. Schrijf bijvoorbeeld de voor- en nadelen van elke optie op en vergelijk deze. Hier wordt alles meteen duidelijk en duidelijk weergegeven. Of is er nog een goede methode? Maar als je moet kiezen tussen twee volledig acceptabele opties, die elk hun eigen gewaagde voordelen hebben? Hoe kun je kiezen en er later geen spijt van krijgen, denk ik helemaal niet. Elke keuze heeft gevolgen. En ze zijn anders. In het ene geval zul je een aantal van je specifieke kwaliteiten moeten gebruiken om opkomende problemen op te lossen, in een ander geval zul je misschien compleet nieuwe problemen moeten ontwikkelen die je voorheen niet had. Zelfs als we alles vooraf berekenen, zal er toch iets ontstaan ​​dat we niet konden voorzien. Daarom zullen we er hoe dan ook spijt van moeten krijgen. Om de grote dichter te parafraseren kunnen we zeggen: “Het is voor ons niet mogelijk om te voorspellen hoe onze keuze op ons zal reageren.” Maar wanhoop niet! Dit is eigenlijk goed nieuws! Omdat het besef dat er nog steeds gevolgen zullen zijn waar je spijt van zult krijgen, de kwelling van de keuze enorm verlicht. Welke weg je ook kiest, er valt altijd iets te beslissen en iets te doen! En het heeft geen zin om het ene pad te kiezen en met spijt naar het andere te kijken dat je hebt afgewezen. En als het erop lijkt dat de problemen daar gemakkelijker zijn en de gevolgen niet zo erg, geloof me, het lijkt alleen maar. Maar toch is er één richtlijn die je zal helpen de juiste keuze te maken. Vreemd genoeg is dit angst. Ja, ja, welke richting is het meest eng om naar te kijken, daar moet je heen. En als de angst toeneemt naarmate we verder komen, dan is dit precies wat we het meest beangstigen is het onbekende, maar juist daarin liggen nieuwe kansen op de loer die we niet eens vermoedden, maar die ons zeker daartoe zullen leiden. horizonten die wij niet durfden te dromen. Ja, het zal moeilijk zijn, omdat je ‘maagdelijke grond onder de knie moet krijgen’, moet studeren en andere vaardigheden moet ontwikkelen. Maar dit alles zal voor altijd in je levensbagage blijven, als een ervaring van onschatbare waarde, als een noodzakelijk hulpmiddel dat altijd in andere situaties kan worden gebruikt. Meestal proberen mensen de minst enge optie te kiezen. En hier vraagt ​​de slogan om toegevoegd te worden aan de zin dat de toekomst aan de onbevreesden toebehoort, en ik zou deze noot willen afsluiten met een positieve en levensbevestigende noot. Maar nee, zoals de meeste slogans heeft ook deze niets te maken met het echte leven De toekomst behoort niet aan de onbevreesden, maar aan degenen die bang zijn, maar het wel doen. Een poging tot succes is trillende knieën en een stem die breekt van angst. Het is aan hen dat het fortuin aandacht schenkt en begint te helpen, omdat ze genoeg zelfverzekerde luidruchtige mensen heeft gezien, wier hele stoom in het fluitje gaat. En dan verschijnt er iets ongewoons, ze raakt geïnteresseerd - wie piept en klimt hier? Ga daarom waar het eng is, kies van alle alternatieven de meest angstaanjagende. Het meest interessante is dat de bonussen die je aan het einde van dit pad ontvangt het gevoel van spijt over de keuze die je hebt gemaakt volledig zullen ontmoedigen..