Isotherapie - psychotherapeutisch werk met behulp van methoden uit de beeldende kunst - een van de belangrijkste en vaak gebruikte gebieden van kunsttherapie, zowel passief (gebruik van kant-en-klare kunstwerken) als in zijn actieve vorm: het creëren van je eigen creaties. Dit gebied van de psychotherapeutische praktijk wordt veel gebruikt bij het werken met zowel volwassenen als kinderen. Voor een psycholoog is het vooral belangrijk dat bijna alle isotherapiemethoden geschikt zijn, zelfs voor zeer "moeilijke" cliënten. Je zou zelfs kunnen zeggen dat als je met zulke mensen werkt, het effect vooral merkbaar is en de resultaten het meest uitgesproken zijn. Dit is hoe de unieke eigenschap van creatieve activiteit zich manifesteert: het helpt om alles wat tot nu toe verborgen, verborgen, onbewust was, naar buiten te brengen (bijvoorbeeld op een vel papier)... Die censuur van het bewustzijn, die ook wel 'supercontrole' wordt genoemd. die vaak niet doorlaat, alle verbale ‘neigingen’ onderdrukt, en dus blijken mentale vormen volkomen machteloos tegenover de door de mens gecreëerde beelden. En hier is het belangrijkste om niet te proberen mooi en correct te tekenen "zoals het zou moeten" - laat de hand zichzelf leiden en de mindere zelfbeoordeling ("wat voor soort kunstenaar ben ik", "Ik kan niet tekenen helemaal niet”), hoe beter. Het is noodzakelijk om de klant te voorzien van een volledig assortiment beeldmateriaal, met uitzondering van viltstiften en waskrijtjes. Het meest nuttige materiaal is natuurlijk verf. Potloden zullen hoogstwaarschijnlijk worden gekozen door iemand die bang is om een ​​slordige tekening te maken, omdat potloden een vrij hard en helder beeld geven. Indien gewenst kan de kunstenaar materialen combineren: pastelkleuren, aquarellen, potloden, enz. En nog een regel: alle tekeningen worden uitsluitend met de hand gemaakt, zonder gebruik van tekenaccessoires. Creëer de noodzakelijke omgeving voor de klant zodat niets hem afleidt, zodat hij zich veilig voelt. Het is raadzaam om op geen enkele manier het tekenproces te verstoren: geen commentaar geven, niet verduidelijken, niet uitleggen, om dit intieme communicatieproces tussen een persoon en hemzelf niet te verstoren. Je kunt rustig observeren zonder de aandacht op jezelf te vestigen. Nadat de tekening is voltooid, kan de cliënt zich al veel beter voelen, omdat zijn werk met het probleem in volle gang is. Een andere regel: de eerste interpretatie is de interpretatie van de auteur van de tekening, omdat isotherapietechnieken worden geclassificeerd als 'inzicht'. technieken. Met andere woorden, alleen de persoon zelf begrijpt waar zijn tekening over gaat, hoe het werkt om zijn probleem op te lossen, welke paden en uitgangen het voor hem opent. Daarom kan het ‘begrip’ van de psychotherapeut van waar de tekening over gaat, heel goed volkomen onnodig blijken te zijn, vooral als de cliënt er niet om vraagt. Als het tekenen in een groep plaatsvindt, spreken de groepsleden zich alleen uit over de tekening met toestemming van de persoon die tekent. Voltooide werken worden meestal opgeslagen en daarom kunt u er indien nodig naar terugkeren voor aanvullende analyse en vergelijking met latere werken. Als deze of gene techniek uiteindelijk niet de vernietiging van de tekening vereist, is het natuurlijk beter om regelmatig isotherapie te beoefenen: voor meer effect en om de veranderingen die optreden te volgen. Dit is vooral belangrijk bij het werken met kinderen, omdat kinderen praktisch met tekeningen 'spreken'. Dit zijn de basisaanbevelingen voor het werken met tekeningen. In het vervolg kunt u kennis maken met enkele geselecteerde oefeningen en isotherapietechnieken