Van de auteur: december 2010. Gelijkenis “OVER DE OUDE BLINDE EENZAME BEDAAR” Een oude blinde eenzame bedelaar ving per ongeluk een vogel van geluk. ‘Laat me gaan,’ vroeg ze, ‘dan zal ik al je wensen vervullen.’ Maar houd er rekening mee dat er maar één wens kan zijn. De oude man dacht na, liet de vogel los en zei: "Ik wil mijn kleinkinderen met diamanten zien spelen op de zevende verdieping van mijn paleis!" Waar gaat deze gelijkenis over? - Over de oude blinde eenzame bedelaar! - zal men zeggen. “Het gaat over lichamelijke handicaps en armoede...” een ander haalt zijn schouders op. - Over ouderdom en eenzaamheid? - de derde zal nadenkend zeggen. “Nee, hoogstwaarschijnlijk over de geluksvogel...” zal de volgende tegenwerpen. - Hoe zit het met de vogel van geluk? Misschien over verlangens en doelen! - zal de vijfde uitroepen. - Over vriendelijkheid, omdat hij de vogel liet gaan. - zal de zesde met droefheid in zijn ogen zeggen. - Nee nee nee! Over beperkingen! De vogel beloofde tenslotte maar één wens te vervullen... - de laatste van degenen die zich niet uitspreken, zal zeggen. Uit deze dialoog volgt dat deze gelijkenis vanuit verschillende invalshoeken kan worden bekeken, en elk van de tegenstanders zal gelijk hebben, aangezien ze er iets eigens in zien. Als een persoon op het moment van redeneren en bespreken van de geschiedenis niet wordt verhinderd spontaan te zijn, zal de stroom van associaties hem op het niveau van zelfinzicht brengen dat deze specifieke persoon nodig heeft voor de staat van ‘hier en nu’. Door onszelf te beperken in een spontane reactie, te vertrouwen op de ervaring van anderen, op de beoordeling van ‘goed of fout’, door onze visie op de geschiedenis aan te passen aan de norm en regels, ontnemen we onszelf van onszelf te zijn in de keuze van interpretaties. Interpretatie niet alleen beschouwen als ‘interpretatie, verklaring, onthulling van de betekenis van iets’. (D.N. Ushakov), maar vanuit een iets andere kant, bijvoorbeeld als levenservaring, wereldbeeld, kennisbasis, houding ten opzichte van onszelf en met anderen, kunnen we vanuit een andere hoek naar onszelf en onze waarden kijken, in een veiligere modus . Wat is de veilige modus? Dit is een directe weg naar het kennen van jezelf... en dus naar je onderbewustzijn. Het voorbeeld met de gelijkenis was indicatief in termen van het beschrijven van het werkproces van projectieve technieken, waaronder METAFORISCHE ASSOCIATIEKAARTEN. Metaforische associatieve kaarten stellen een persoon in staat zichzelf te leren kennen door middel van visuele beelden en toegang te krijgen tot zijn diepgaande kennis. Ieder van ons is in eerste instantie een bron van kennis over onszelf en de wereld om ons heen, die wordt versterkt door de inzichten die we in het levensproces hebben verworven. Inzicht is iets dat we al over onszelf wisten, maar tijdelijk niet konden zien! Kaarten helpen om onze aandacht terug te brengen en op onszelf te richten door een vergelijking van een beeld en een spannende vraag. Het beeld is in dit geval een gids naar de wereld van het ‘verleden’, die in contact komt met het ‘heden’ en steun vindt in de ‘toekomst’. Een beetje geschiedenis... Het eerste kaartspel van een serie metaforische associatieve kaarten verscheen in 1975, dankzij de geweldige professor kunstgeschiedenis Eli Raman uit Canada. Zijn passie voor de modernistische beweging in de kunst is gebaseerd op het gebruik van variabele vormen waarbij de kijker medeplichtig wordt aan het veranderingsproces (“variabele structuur”). Interessant genoeg weerspiegelt de naam van het kaartspel volledig de betekenis die inherent is aan het werken ermee deze kaarten! “OH”... op een moment van verrassing en verwarring laat een persoon een soortgelijk geluid horen, waardoor de interne ruimte van spanning wordt bevrijd. Vervolgens ontwikkelde Eli Raman, samen met psychotherapeut Joe Schlichter, de regels en principes voor het gebruik van kaarten als hulpmiddel voor projectieve therapie. En in 1983 ontmoette Eli Raman de Duitse uitgever Moritz Egetmeier, die het startpunt werd op weg naar de herkenning van kaarten als een onafhankelijke methode. Tegenwoordig zijn “ON”-kaarten in vele talen vertaald, waaronder Russisch, en daarnaast zijn er nog 17 unieke kaartspellen die kunnen worden gebruikt als