Van de auteur: Een ander perspectief op afhankelijke relaties... Deze keer ligt mijn focus op een fenomeen als verborgen manipulatie. Ik deel... HOE JE STOPT EEN HANGER TE ZIJN ? De poppen worden aan de touwtjes getrokken, ze hebben een glimlach op hun gezichten...A. Makarevich Waar angst en schaamte heerst, gaan spontaniteit en natuurlijkheid verloren. Er lijkt sprake te zijn van dwang en een neiging tot geweld en manipulatie. Auteur Menselijke relaties zijn moeilijk, verwarrend en niet altijd onbaatzuchtig. De wens om iemand anders ten koste van hem te 'berijden' is een vrij veel voorkomend fenomeen. Ik zal hier geen kritiek leveren op degenen die dergelijke verlangens hebben. rijden.” Uiteindelijk lopen ze allebei in psychologische valkuilen https://www.piter.com/product_by_id/88027645, omdat “ze niet weten wat ze doen.” En zelfs de "beledigde" partij in dit soort relaties heeft zijn eigen psychologische bonussen, die voor hen meestal onbewust zijn, maar dit maakt ze niet minder waardevol. Er is een goede uitdrukking hierover: je speelt als jouw tegenstander toestaat. Je kunt natuurlijk net als Leopold de Kat - het personage uit de beroemde Sovjet-cartoon - hopelijk in de houding blijven: "Jongens, laten we samen leven!" Maar ik denk dat het nauwelijks de moeite waard is om te verwachten dat anderen je niet meer zullen gebruiken... Zelfs in de cartoon werkte deze oproep niet totdat de Kat zelf eindelijk een einde maakte aan deze schande van de kant van de muizen. Wat ons doet doen wat we niet doen wil? Waarom is het zo moeilijk voor ons om een ​​ander te weigeren? En het allerbelangrijkste: hoe kun je voorkomen dat je in ‘manipulatievalstrikken’ trapt die vakkundig door anderen zijn opgezet en hoe je kunt ophouden een ‘hanger’ voor anderen te zijn. HOE GEBEURT DIT? Als je dit soort relaties als een psychologisch fenomeen beschouwt, dan is de essentie ervan manipulatie Volgens E.L. Dotsenko “Manipulatie is een vorm van psychologische beïnvloeding, waarvan de vakkundige uitvoering leidt tot verborgen opwinding bij een ander van intenties die niet samenvallen met zijn feitelijk bestaande verlangens.” Het belangrijkste hier is dat de ander geen idee heeft dat hij wordt gebruikt, en dat zelfs ‘uit eigen vrije wil’ is. Manipulatie kan bewust zijn. In dit geval pleegt de persoon – de manipulator – bewust manipulatieve acties jegens zijn slachtoffer, wetende wat zijn zwakke kwetsbaarheden (knoppen) zijn. Dergelijke kwetsbare ‘knoppen’ kunnen zijn: de neiging om de goedkeuring en erkenning van anderen te verwerven; gebrek aan onafhankelijkheid en het vermogen om “nee” te zeggen; onduidelijk zelfbewustzijn (met vage persoonlijke grenzen); externe locus of control; emotionele afhankelijkheid enz. Maar veel vaker zijn manipulaties onbewuste manieren (patronen) van relaties. In dit geval zijn dergelijke relaties in wezen complementair en qua vorm afhankelijk. Ze worden door beide deelnemers aan dit proces niet gerealiseerd, worden automatisch door hen gereproduceerd en door hen gezien als vertrouwde relaties. Dit zal in mijn artikel worden besproken. De basis voor manipulatie zijn de persoonlijke tekortkomingen van een persoon die verband houden met het niet accepteren van een van zijn kwaliteiten, en daardoor wordt hij kwetsbaar in relaties met anderen relatie is de mogelijkheid om te vragen en te bedanken. In zijn ogen betekent iemand vragen en bedanken dat hij zichzelf vernedert. Voor anderen is het moeilijk om te weigeren. Voor hem wordt weigering geassocieerd met angst voor afwijzing, of angst/schaamte om niet goed te zijn. In dit geval zou de verwachte dialoog tussen echtgenoten er als volgt uit kunnen zien: - Wil je de afwas doen? (er wordt aangenomen dat het “slachtoffer” een brandend verlangen heeft om de afwas te doen) - Ja. Natuurlijk, lieverd! Of iemand vindt bijvoorbeeld dat een ander 'moet', en het is voor de ander moeilijk om te weigeren vanwege de hoge mate van verplichting. In dit geval zou de manipulatieve dialoog als volgt kunnen zijn: - We moeten het afval buiten zetten... (de boodschap lijkt geen adres te hebben, maar is in feite gericht aan de echtgenoot, belastplichtsbesef) - Nou, lieve... Directe oproepen in dit soort relaties blijken onmogelijk. Als je rechtstreeks om iets vraagt, dan: bestaat het gevaar van weigering, je zult hem later moeten bedanken. Maar het lijkt erop dat hij het niet heeft gevraagd, de ander heeft zich 'vrijwillig' aangemeld om het te doen, wat betekent dat hij 'het nodig heeft'. Geef er niet aan toe. Dit soort manipulatie is moeilijk, omdat de persoon die wordt gemanipuleerd een soort persoonlijke bereidheid heeft, en daar zelfs behoefte aan heeft. En in dit geval heeft een persoon geen enkele kans om niet voor manipulatie te vallen. Een voorbeeld van hoe je manipulatie kunt weerstaan ​​is de vermakelijke dialoog tussen professor Preobrazjenski – de held van M. Boelgakovs roman “Het hart van een hond” – met mensen die hem tot manipulatie proberen te sleuren: - Ik stel voor dat je verschillende tijdschriften neemt ten gunste van de kinderen van Duitsland. Vijftig dollar per stuk... - Nee, ik neem het niet aan. - Maar waarom weiger je? - Ik wil niet. - U sympathiseert niet met de kinderen van Duitsland? - Ik sympathiseer. - Oh, heb je medelijden met vijftig dollar? - Nee. - Waarom koop je het dan niet? - Ik wil niet... Hier zien we twee pogingen om de professor tegelijk te 'aan de haak slaan': uit medelijden 'Heb je geen medelijden met de kinderen van Duitsland?' voor hebzucht “Oh, heb je medelijden met vijftig dollar?” Het antwoord van de professor, die niet in manipulatie trapt, is bewonderenswaardig: in beide gevallen antwoordt hij kort en duidelijk: “Ik wil niet.” Ik denk dat dit antwoord voor de meeste mensen onrealistisch is. Dit kan alleen worden beantwoord door een zelfvoorzienend, zelfverzekerd persoon met een hoge mate van zelfacceptatie, die niets hoeft uit te leggen, geen excuses hoeft te verzinnen of hoeft te liegen, maar alleen maar hoeft te zeggen: 'Ik wil niet'. .” WAAROM GEBEURT DIT? Waar komen “hangers”, “haken” vandaan waar anderen zich aan vastklampen? in de regel het resultaat van traumatische relaties met dierbaren. Een deel van het Zelf in het proces van een dergelijke ervaring blijkt niet ondersteund of gedevalueerd te worden door belangrijke anderen, als gevolg daarvan wordt het als onnodig beschouwd voor het Zelf en afgewezen. Hoe gebeurde dit? Het afgewezen deel wordt door de persoon zelf “hernoemd” tot een negatief klinkend deel: gezonde agressiviteit – tot woede, spaarzaamheid – tot hebzucht, gevoeligheid – tot zwakte… Een andere, polaire kwaliteit van het Zelf ontstaat als compensatie om in evenwicht te komen. , verberg het afgewezen deel van het Zelf: "Zodat anderen het niet raden, dat ik agressief, hebzuchtig, gevoelig ben..." Een persoon wordt gedwongen dit deel voor anderen te verbergen en te verbergen. Dit kan worden gedaan door op alle mogelijke manieren het polaire, compenserende deel te demonstreren: “Ik ben niet-agressief, ik ben niet hebzuchtig, ik ben ongevoelig...” Als gevolg hiervan ontwikkelt een persoon een vervormd, disharmonisch beeld van zijn Zelf. en er ontstaan ​​problemen bij het accepteren van zichzelf. Onthoud: "Zo ben ik niet, ik wacht op de tram..." Zo ben ik niet... het is een "haak" waaraan je iets kunt hangen, een kwetsbare plek voor manipulatie. Het resultaat van het werk van zo'n mechanisme is dat sommige aanvankelijk eigen kwaliteiten 'voorwaardelijk' vreemden worden. Voorwaardelijk, omdat ze door een persoon niet langer worden gezien als delen van het Zelf, maar tegelijkertijd nergens uit het Zelf verdwijnen. Er verschijnt dus ‘buitenlands grondgebied’ in het systeem van het Zelf, waar het Zelf niet in kan bouwen op. Bovendien moet hij het op alle mogelijke manieren verbergen, zodat anderen, God verhoede, niet beseffen dat ik dit ook ben. Persoonlijke grenzen op deze plek blijken kwetsbaar. Omdat dit ‘buitenlands gebied’ is, zijn de grenzen hier doorlaatbaar en onbeschermd. Op deze plek wordt een persoon kwetsbaar voor manipulatie door anderen. Hier verliest hij de vrijheid bij het kiezen van hoe te reageren. Hij kan een ander niet weigeren, hem tegenhouden. Kan geen ‘nee’ tegen hem zeggen. Waar angst en schaamte heerst, gaan spontaniteit en natuurlijkheid verloren. Er verschijnt dwang en een neiging tot geweld en manipulatie. Dit is waar de Ander verschijnt, die intuïtief zulke zwakke punten van een persoon voelt - zijn 'blinde vlekken' in het beeld van het Zelf. De Ander is in de regel ook kwetsbaar in sommige opzichten, maar in sommige opzichten iets anders dan zijn partner. In de regel worden partners voor dergelijke relaties niet toevallig gekozen: ze compenseren en vullen elkaar aan. Wat ik mis, heeft mijn partner in overvloed, en omgekeerd.