Gemeenschappelijk narcisme is een vorm van onaangepast narcisme. Dit is een opgeblazen perceptie van zichzelf en iemands morele kwaliteiten. Een persoon heeft er vertrouwen in dat hij moreler, zuiverder en meer verdiend is dan zijn directe omgeving. Dit soort narcisme manifesteert zich in situaties van liefdadigheid, de zorg voor dakloze dieren, vrijwilligerswerk en ‘gratis’ zorg voor collectieve behoeften. Gemeenschappelijke narcisten zijn mensen die proberen heel positief en zorgzaam over te komen. In eerste instantie slagen ze hierin, ze kunnen charmeren. Echter, zo'n narcist gebruikt zijn vrienden, collega's, familie om zijn narcistische overtuigingen te uiten en narcistisch voer te ontvangen in de vorm van bewondering. Als ze hem niet willen bewonderen, wendt hij zich tot schaamte, schuldgevoelens en medelijden. Gemeenschappelijk narcisme werd bekend nadat in 2018 een onderzoek over dit onderwerp werd gepubliceerd in de Journal of Personality Research. Maar dit betekent niet dat dergelijke narcisten voorheen niet bestonden. Er waren er veel in de Sovjettijd. Gemeenschappelijk narcisme is een poging om een ​​positieve beoordeling van anderen te krijgen, een ontkenning van een echte collectieve kijk op zichzelf. De gemeenschappelijke narcist wordt meestal grootgebracht met schuldgevoelens, een gevoel van verplichting en giftige schaamte. Als kind werd hem het recht ontnomen om voor zichzelf te leven. Als volwassene is hij voortdurend bezig met compenserend gedrag en voelt hij zich alleen maar goed omdat hij denkt dat anderen zijn ‘grote’ bijdrage aan het sociale leven waarderen; zijn ‘zorg’ voor hun welzijn is grandioos, maar hij ‘gaat voorbij" van jezelf om je waarde te valideren. De waarde ervan ligt in het tonen van bezorgdheid voor iemand. Dit is iemand die zich inspant om andere mensen en dieren te helpen en daarbij de lof en bewondering ontvangt. Het is erg belangrijk dat hij als altruïstisch en welwillend wordt beschouwd. Hij hunkert naar lof. Het is erg belangrijk voor hem om in zijn perceptie moreel superieur te zijn aan de mensen om hem heen. Hij verlangt ernaar te bevelen, te regeren en wil gehoorzaamd worden. Kan zijn toevlucht nemen tot hypocrisie. Zijn ware motivatie is niet om behulpzaam en vriendelijk te zijn. Hij lijkt alleen maar zo. Als je hem beter leert kennen, verandert de indruk. Hij probeert mensen te onderwerpen en middelen uit hen te halen. Hij streeft ernaar iemand te helpen, terwijl er in zijn eigen leven chaos en wanorde heerst, een duidelijk gebrek aan middelen. Hij houdt zich bezig met liefdadigheid, niet vanwege overtollig geld. Zo verlost hij zich van de knagende gevoelens van nietigheid, schuldgevoel, schaamte en angst. Hij gelooft niet in zijn eigen waarde en zoekt bevestiging daarvan van buitenaf. Door zijn middelen aan een ‘goede’ zaak te besteden, probeert hij anderen verslaafd te maken aan het schuldcomplex in de hoop dat zij hem zullen compenseren voor hun verliezen. En als iemand hem toestaat hen te regeren en bevelen te geven, loopt hij het risico een slaaf te worden. waar de gemeenschappelijke meester-narcist altijd ontevreden over zal zijn. En dan zal deze persoon waarschijnlijk heel “slecht” voor hem worden. Misschien zelfs zijn ergste vijand, als hij plotseling duidelijke grenzen stelt. De gemeenschappelijke narcist spreekt bijna altijd slecht over iemand die hem ooit heeft geholpen. Niemand voldoet aan hun verwachtingen en kan, in hun gedachten, een zo goed persoon zijn als zijzelf. Dit is een gevolg van hun grootsheid.