Tegenwoordig zijn de woorden 'Creativiteit' en al zijn afgeleiden erg populair. Er is zelfs een zekere mode om creatief te zijn. In functiebeschrijvingen en in de eisen voor sollicitanten eisen werkgevers creativiteit steeds vaker als een verplichte kwaliteit. En niet alleen bij ontwerp- en reclamebureaus, maar ook bij grote, serieuze bedrijven moeten nu creatief zijn om met nieuwe ideeën te kunnen komen. Ondanks de populariteit van dit woord begrijpen en begrijpen maar weinig mensen correct wat het betekent om creatief te zijn. In de hoofden van gewone mensen zijn er meestal twee soorten creatieve mensen. De eerste zijn excentriekelingen zoals Albert Einstein. Wat een verstrooide genieën. Ze komen met verschillende ideeën, veranderen de gedachten van mensen, maar zijn tegelijkertijd volledig afgesloten van de sociale wereld. De tweede zijn verschillende mensen met creatieve beroepen: kunstenaars, ontwerpers, fotografen, modeontwerpers, een soort glamoureuze bohemien. Het is gemakkelijk om haar te identificeren aan de hand van haar pretentieuze kleding, vreemde manier van spreken, pretentieuze uiterlijk en selecte omgeving. Creatieve mensen lijken vaak vreemd, ongewoon en vervreemd van het gewone wereldse leven. Daarom geloven sommigen zelfs dat creativiteit bijna een ondeugd is. God heeft je bijvoorbeeld het talent gegeven om creatief te zijn, dus je zult er je hele leven last van moeten hebben. Totdat ik het onderwerp creativiteit bestudeerde, zat ik ook dicht bij een aantal soortgelijke stereotypen van perceptie. Maar hoe meer ik me erin verdiepte, hoe meer ik besefte dat dit helemaal niet het geval is. In feite is creativiteit geen unieke eigenschap, geen fantastisch talent, en zeker geen ondeugd. Creativiteit is simpelweg het vermogen om iets te creëren nieuw. Bovendien omvat het nieuwe niet noodzakelijkerwijs kunstwerken, uitvindingen voor patenten, ongebruikelijke producten of ideeën; dit nieuwe kan van alles zijn. Je hebt een nieuw gerecht voor het gezin bedacht - je bent creatief geworden. Je hebt ontdekt hoe je de tafel prachtig kunt versieren - je bent creatief geworden. Je hebt een kwatrijn geschreven voor een vriend - je hebt gemaakt. Er zijn een groot aantal gebieden waar ieder van ons kan creëren en creëren. En het vermogen om uit te vinden en te creëren is dezelfde vaardigheid als schrijven, lezen, fietsen, enz. en het kan worden ontwikkeld. Sommige mensen zijn van nature meer begaafd, anderen minder, maar met de juiste hoeveelheid oefening kan iedereen goede resultaten behalen. Het enige verschil tussen aanvankelijk creatieve mensen en onontwikkelde creatieve mensen is dat eerstgenoemden zichzelf als zodanig beschouwen. Ze worden zelf aangetrokken door creativiteit en zijn er voortdurend mee bezig. Maar ze doen dit niet omdat het moet, maar omdat het slechts een oproep van de ziel is. Mensen met een nog onontwikkelde creativiteit beperken zich meestal tot excuses dat, zeggen ze, het niet wordt gegeven en niet vraagt, ik ga niet schilderen. /schrijven/dansen voor elke prijs. Omdat creativiteit voor hen een marteling en straf is, maar geen plezier. Waarom wordt creativiteit zo eng ervaren?[/url]Daar zijn veel redenen voor, maar ze komen bijna allemaal uit de kindertijd. Als we er even bij stil staan, zijn ze hier: een persoon heeft bijvoorbeeld een voorliefde voor tekenen, en hij werd bijvoorbeeld gedwongen piano te spelen. Moeder wilde haar zoon op het podium zien in een slipjas aan de piano en stuurde hem daarom zes jaar lang naar lessen, te midden van geschreeuw en geschreeuw. Maar uiteindelijk leerde het arme kind niet eens tekenen, en hij haat muziek in al zijn vormen. In de levens van ieder van ons was er een soort eerste leraar, Marvanna, die alle pogingen tot onafhankelijke creativiteit in de kiem smoorde. de knop: “Wat ben je aan het doen, Vovochka, landschap schilder je met olie. Kijk, alle kinderen kleuren de cirkels in het schrift, en jij zou hetzelfde moeten doen. Ga zitten en pronk niet.’ Voor een kind is dit voor altijd een stop. Want creativiteit is voor kinderen een noodzakelijke behoefte. Ze creëren altijd omwille van het proces, ze evalueren hun werken nooit, en ze denken zeker niet volgens de normen van volwassenen: "Ik zal een portret tekenen en ze zullen me een peperkoek geven." Dit is hoe het creatieve lot in de kindertijd zelf uiteenvalt. Het komt vaak voor dat ouders hun kind geweldig willen maken en hiervoor het onmogelijke van hem eisen. Ze wachten gewoon!