Hoe u kunt helpen bij een “dodelijke diagnose” (5 stadia van rouw) Hoe langdurig en moeilijk de ziekte ook mag zijn, een “doodvonnis ' is altijd als een explosie of blikseminslag. Wanneer we worden geconfronteerd met het verdriet van een geliefde, ervaren we vaak dezelfde emoties die hij ervaart: mentale pijn, hulpeloosheid, verwarring. De operatie hielp niet of de artsen gaven de hoop niet op , of er is slechts een lange weg te gaan, geweven vanuit geloof, wat kan er gedaan worden? En jij, een geliefde, die wil steunen, verkeert in gevoelloosheid en angst, die letterlijk aan handen en voeten gebonden is, gedwongen weg te blijven. Als je weet hoe je je correct en gepast moet gedragen, zal je angst afnemen en zul je meer kunnen begrijpen over wat er met hem gebeurt, je zult woorden kunnen vinden of er gewoon kunnen zijn, tactieken kiezen die overeenkomen met het stadium van perceptie van de persoon Natuurlijk kunnen er moeilijke periodes voorkomen of zich herhalen, maar door de situatie correct te beoordelen, is het gemakkelijker om veelvoorkomende fouten te vermijden en in ieder geval niet meer schade aan te richten door de Amerikaanse psycholoog Elizabeth Kübler-Ross Denial Essence: onwil om in de woorden van artsen te geloven, pogingen om zich tot andere specialisten te wenden, niet-traditionele behandelmethoden te gebruiken, volledige onwetendheid over de ziekte, ontkenning en onwil om over dit onderwerp te praten. Wat u moet doen: In dit stadium mag u de patiënt niet met geweld overtuigen of met hem in discussie gaan. Dit zal geen positieve resultaten opleveren. Iemand heeft voldoende tijd nodig om in het reine te komen met de diagnose die hij heeft gehoord. Het is echter ook onmogelijk om ideeën te ondersteunen die soms inadequaat zijn voor de omstandigheden, om mee te spelen en te liegen. Als reactie op gedachten over medische fouten kun je zwijgen of zeggen dat je elk standpunt respecteert, maar geen medische opleiding hebt genoten. Verontwaardiging en woede De essentie: “Waarom overkwam mij dit? Waarvoor? Waarom doen anderen... en ik...?" Wrok jegens de hele wereld, woede, prikkelbaarheid en een acuut gevoel van onrechtvaardigheid verschijnen. Hierdoor ontstaan ​​er vaak conflicten en ruzies. Of, integendeel, schuld ontwikkelt zich tot auto-agressie, wat zich kan uiten in de weigering van voedsel of gulzigheid, weigering om medicijnen te nemen, enz. In dit stadium zijn gedachten over de doelloosheid van het leven en zelfmoord gebruikelijk. Wat te doen: Bewapen jezelf in dit stadium met geduld en onthoud dat agressie niet op jou gericht is, maar wordt veroorzaakt door ziekte, angst voor de dood, machteloosheid, fysiek. pijn. Probeer niet te reageren op de hardheid en onbeschoftheid van een zieke persoon. Benadruk in gesprekken dat hij niet verantwoordelijk is voor het feit dat hij zo'n ernstige ziekte heeft, waardoor zijn waarde op één lijn blijft met die van gezonde mensen. Handelsfase De essentie: heel vaak komt er een overeenkomst met God tot stand wanneer iemand belooft iets te doen en om “goed gedrag” vraagt ​​om zijn leven te verlengen. Of hij ‘klampt zich vast’ aan gebeurtenissen die zouden moeten gebeuren of dingen die gedaan moeten worden. “Ik zou graag de bruiloft van mijn zoon, de geboorte van een kleinzoon, enz. willen meemaken.” Heel vaak verlengt dergelijk onderhandelen feitelijk het leven. Wat te doen: De aanwezigheid van dergelijk onderhandelen duidt vaak op een schuldgevoel jegens een gebeurtenis of persoon (ik heb de tempel niet genoeg bezocht, heb niet genoeg tijd met mijn zoon doorgebracht, enz.). ). Als de communicatie dichtbij genoeg is, kun je helpen het schuldgevoel te verminderen door te praten en te proberen zijn irrationele angsten en verlangens om zichzelf te straffen vanwege een overdreven schuldgevoel te verdrijven. Stadium van depressie Veranderingen in figuur, welzijn, onvermogen om een ​​normale levensstijl te leiden, pijn en nog veel meer verhogen angst en hulpeloosheid. Uitgeput door melancholie vat een persoon de resultaten van zijn voorbijgaande leven samen, wat kan voorkomen in 2 vormen van depressie: reactieve en voorbereidende depressie wordt gekenmerkt door ernstige sociale ervaringen, dit kan voor veel mensen de last van verantwoordelijkheid zijn of het gebrek van de hoop dat iemand anders voor hen zal zorgen en zich “niet zo” mooi, noodzakelijk en actief zal voelen. Deze fase wordt gekenmerkt door verdriet over gemiste kansen. Het tweede type depressie.