“Hallo. Vertel me eens, er zijn situaties waarin mijn kind (6 jaar oud) zich op de een of andere manier vreemd gedraagt, te veel grimas maakt, gezichten trekt, voorover buigt en over het algemeen uit alle macht speelt. Dit overkomt hem met hoge frequentie. Ofwel probeert hij volwassenen te imiteren, dan verandert hij weer in een verwende man. Wat is dit? En hoe moet je hierop reageren?” Ja, inderdaad. ‘Antics’ is een veel voorkomend verschijnsel bij kinderen. Volwassenen zijn in dergelijke situaties meestal verdwaald en kunnen niet begrijpen hoe ze op dit alles moeten reageren. Ofwel om te kalmeren, of om te straffen, of om kalm uit te leggen dat dergelijk gedrag er van buitenaf vreemd uitziet. Je moet onderscheid maken tussen het verlangen om een ​​​​kind te zijn, te ontspannen, te sprankelen, spontaan te zijn en te vaak 'capriolen', verwennerij , plagen, je tong uitsteken, enzovoort. Te vaak voorkomende 'capriolen' bij een kind kunnen gebaseerd zijn op psychologische disharmonie. 'Capriolen' kunnen worden beschouwd als: - een reactie op de verkeerde houding van de ouders ( Wanneer het kind, vanwege zijn kenmerken, de reacties van de ouders als oneerlijk beschouwt, het ter harte neemt en zichzelf als slecht gaat beschouwen, en niet zijn daden, als gevolg daarvan begint hij zich zo te gedragen dat hij irritatie en woede veroorzaakt bij het kind. zijn ouders, om zijn observatie te bevestigen - dat hij slecht is) - het loslaten van opgebouwde spanning (de spanning van kinderen, die qua kracht dezelfde is als bij volwassenen) - realisatie van ongebruikt talent (een kind kan een actief karakter hebben, vanwege waar hij voortdurend mee bezig moet zijn, waarvoor de ouders verantwoordelijk zijn, maar als er geen dergelijke drukte is, hoopt de energie zich op en kan deze worden uitgedrukt in capriolen, genotzucht, ongehoorzaamheid, enzovoort) - verlangen om de aandacht te trekken (ouders moeten het axioma kennen: hoe meer positieve aandacht zij aan het kind schenken (knuffels, lof, complimenten, kusjes, aanmoedigende woorden), hoe minder negatieve aandacht nodig zal zijn) Hoe reageren volwassenen op de ‘capriolen’ van een kind, zodat in de toekomst daalt het af naar het minimum: - geen behoefte aan een gewelddadige reactie - keek - wendde zich af - ging vervolgens verder met zijn zaken (als de situatie zich op een openbare plaats voordoet - leid het kind zoveel mogelijk af) “dit is zo dat de capriolen worden niet vast” - prijs meer, vergelijk met niemand, zeg complimenten, geef prijzen voor wat heeft gewerkt, bedenk wedstrijden waarbij het kind vaker wint “dit is om het zelfrespect te vergroten en het kind te laten begrijpen wat zijn daden vruchtbaar zijn” - observeer het kind, hoe is hij? Wat is jouw temperament? Wat zijn de tendensen? Actief passief? "om op de juiste manier de voorwaarden voor zijn leven te creëren, zodat de meeste energie wordt besteed aan goede" persoonlijke tijd voor het kind. Het kind moet 20-30 minuten per dag de tijd hebben voor hechte, familiale communicatie met zijn ouders, als er meerdere kinderen zijn, en dan met ieder om de beurt. Dit gebeurt meestal vóór het slapengaan. Meestal worden er op dit moment vragen gesteld als: “Hoe was je dag? Wat heeft je verrast? Wat voor nieuws heb je geleerd? Wat maakte je boos? Wat maakte jou blij?” “Om ervoor te zorgen dat een kind een emotionele band met een ouder voelt.” Over het algemeen zal een kind TIJD en GEDULD nodig hebben om de “capriolen” tot een minimum te beperken. Deze twee assistenten kunnen veel veranderen, zo niet alles. Bedankt voor uw aandacht! Als het materiaal interessant voor u was, klik dan op "Bedankt" en/of "Delen" en/of "Abonneren")! https://vk.com/family.harmonyINSTGR_LINK