Deze informatie is over het algemeen belangrijk voor specialisten. Maar op dit moment kan het voor iedereen nuttig zijn. Iedereen zou een memo moeten laten samenstellen op basis van dit artikel , moet u het volgende doen.1.Scan uzelf. Het is alsof je in een vliegtuig zit. Eerst een masker voor jezelf, dan voor je kind. Je grenzen moeten sterk, duidelijk, compact en stabiel zijn. Om dit te doen, moet je jezelf aarden - de steun (aarde) onder je voeten voelen. Breng de ademhaling tot stand. 2. De stem klinkt luid, helder en helder. Verergert de toestand van de persoon in crisis: fusie, mededogen, medelijden. Dit is niet het moment voor inperking. Dat wil zeggen, op dit moment richten we ons niet op onze gevoelens. Maar we moeten aandacht hebben voor onze gevoelens. De taak is moeilijk. Help hem, ondersteun mezelf: ik ben nu bang, maar ik kan het wel aan, ik ben bijna machteloos, dat geef ik toe, maar ik kan het wel aan, enz. nou 3. Als dit een vreemde is, leg dan uit wie je bent, bijvoorbeeld: “Ik ben zus en zo. Ik, helpend in een crisis (crisispsycholoog). Ontdek de naam van de persoon (als je het niet wist). 4. Maak oogcontact. 5. Sluit je handen, strek je uit en synchroniseer je ademhaling met die van hem (hij past zich aan). Als u in een verdoving (hyporeactie) verkeert, is de uitademing korter en de inademing langer. Als er sprake is van opwinding, dan is de inademing korter, de uitademing is langer. Woorden: "Ik zal bij je zijn!" 6. We zeggen: "Je leeft. Adem met mij mee.'7. Klop je voeten hard tegen elkaar om te aarden; De functie is dat ik het heb overleefd, er zit een inkeping op de voet zelf onder de wreef. Het is moeilijk te bereiken, dus het is sterk. Het is voor dit overlevingspunt noodzakelijk om verbinding te maken. Niet zozeer om te ademen, maar om je bewust te worden van de ademhaling. Om dit te doen, herhalen we na 15 minuten de ademhaling - we zijn ons ervan bewust en helpen met onze handen. We knuffelen niet, we geven geen hand. We houden alleen het slot vast met de laatste vingerkootjes (!) 8. Je bent op een veilige plek, beschrijf wat er in de buurt is. Dit en dat is je overkomen, maar het is allemaal voorbij (of een uitstel) 10. Je voelt: woede (wanhoop, machteloosheid) omdat... maar het gaat voorbij, het leven keert terug naar zijn normale loop. Het is al weg zoals nooit tevoren, maar je zult herstellen. Dit zal enige tijd duren. 12. Een duidelijk verhaal van wat er het komende uur gaat gebeuren. 13. Vertel me wat je wilt vertellen. 14. Als er nog slachtoffers zijn, dan is het de taak om ze te betrekken bij de hulp het beste is om anderen te helpen! 15. Als het relevant is, overhandig het dan aan reddingswerkers.16. Als je boos bent, kom dan naar voren om hem van achteren vast te pakken, kantel je handpalmen naar je schouders, kniel hem in het heiligbeen en buig hem terug naar je toe. Maar begrijp dat je het aankunt, zo niet, bel dan iemand die sterker is. Je kunt je schouders kantelen, rustend op het heiligbeen. Met respect en medeleven voor jou in deze moeilijke tijd, Elena Kislova Meld je aan voor een consult: +7 (913) 985-72-92 (WhatsApp, Telegram). Abonneer je op mijn Telegram-kanaal: https://t.me/psychologist_ElenaKislova