Dit is een van de hoofdstukken van mijn boek gewijd aan spreken in het openbaar. Er wordt over handen gesproken. Als u geïnteresseerd bent in dit onderwerp, kunt u zich abonneren op de auteur van het artikel en ontvangt u meldingen wanneer er nieuwe hoofdstukken worden gepubliceerd. U kunt de vorige hoofdstukken vinden op bron B17. Wat is spreken in het openbaar volgens u? Dit is spreken voor een publiek, u geeft antwoord en u heeft gelijk. Maar de vraag is complexer: wie wordt als publiek beschouwd? Als je op het podium staat en er staat een volle zaal met mensen voor je, dan is dit natuurlijk je publiek. - Indien er 2 personen in de zaal aanwezig zijn, is dit tevens uw publiek. - En als deze twee mensen niet in de zaal zijn, en jij staat niet op het podium, maar je staat bijvoorbeeld gewoon op straat en vertelt deze mensen iets, want dit is ook jouw publiek. - Stel je nu voor dat er één persoon voor je staat, en je praat alleen maar met hem, dit is ook jouw publiek, en jij bent dienovereenkomstig zijn publiek. - Zelfs als je rustig met je gezin aan tafel zit, ben je ook aan het communiceren, dit is in zekere zin ook jouw publiek. Zo blijkt dat we allemaal op de een of andere manier publieke mensen zijn Het zou leuk zijn als we allemaal de regels van communicatie en de structuur van spreken in het openbaar zouden kennen. Maar bij een toespraak is niet alleen de essentie van de toespraak zelf belangrijk, maar ook de details. In dit artikel zal ik het hebben over hoe je met je eigen handen kunt 'hanteren' als je voor een publiek staat. , wanneer je spreekt, wanneer je wordt geïnterviewd of wanneer je aan het bord staat. Tijdens het optreden hebben veel mensen het gevoel dat de handen slechts een soort atavisme zijn, zoals een staart, en een volkomen onnodig en alleen maar krijgen. in de manier waarop een deel van het lichaam. Ze weten niet waar ze hun handen moeten plaatsen: moeten ze een voorwerp pakken, ze achter hun rug verstoppen, over hun borst leggen, of ze misschien gewoon laten zakken en als een zweep laten hangen? Laten we eens kijken naar de meest voorkomende fouten. NEEM ELK VOORWERP IN UW HANDEN. Elk voorwerp in je handen, van het kleinste tot het grootste, is als een rietje voor een drenkeling. Dit is hoe luisteraars het op een onbewust niveau zullen waarnemen. Als je niet wilt dat het lijkt alsof je verdrinkt, doe het dan niet. Houd geen notitieboekje met aantekeningen in uw handen, onderweg kunt u nog steeds niets lezen. Je raakt pas in de war als je naar iets in je noten gaat zoeken, en het onderbreekt de harmonie van je uitvoering. Advies over hoe u met dit probleem kunt omgaan. Maar als u echt niet zonder aantekeningen kunt, kunt u de methode proberen om veelkleurige kaarten te gebruiken: kleine stukjes papier. Om dit te doen, kunt u sets gekleurde kantoorvellen gebruiken, die u bij elke kantoorwinkel kunt kopen. Verdeel uw toespraak in verschillende delen. Kies voor elk deel een kaart in een andere kleur en schrijf daarop een sleutelzin of citaat uit dit gedeelte. Leg de kaarten op volgorde op tafel. Tijdens uw toespraak kunt u naar de tafel gaan en deze zinnen lezen, of gewoon naar de tafel kijken en onthouden welke kleur overeenkomt met deze zin en een deel van uw toespraak. Maar het is belangrijk dat je handen vrij zijn en dat er geen rietjes zijn voor degenen die erin verdrinken. VERBERG JE HANDEN ACHTER JE RUG. Handen achter je rug zijn een teken van geheimhouding of agressie, of beide in één fles: verborgen agressie. Kies wat je het leukst vindt. Als je het niet leuk vindt, verberg je handen dan niet achter je rug. KRUIS JE HANDEN OP JE BORST. Armen gekruist op de borst zijn een teken van superioriteit en geslotenheid. Het kan ook een teken zijn dat iemand geen vertrouwen in zichzelf heeft en dit probeert te compenseren met een dergelijke houding op haar borst voor haar dronken echtgenoot die erheen is gekropen. Ze is tegelijkertijd verontwaardigd en voelt zowel superioriteit als machteloosheid. Zo'n cocktailHet is totaal niet geschikt voor een optreden. HANDEN AAN DE ZIJDEN Nog steeds dezelfde vrouw voor dezelfde man, maar nu is ze niet alleen boos, maar vloekt ze en toont ze hoe belangrijk ze is, omdat ze zo groot, eng en veelbetekenend is. In een staat van agressie proberen veel dieren een visueel effect van hun massaliteit te creëren; ze buigen hun ruggen en zwellen letterlijk op, waardoor hun vacht overeind gaat staan. In de dierenwereld geldt immers hoe meer, hoe sterker en verschrikkelijker, hoe groter de kans om te winnen. Dit is te primitief voor een persoon en duidt op zijn lage opvoedings- en opleidingsniveau. Trouwens, de wens om belangrijker en zwaarder te zijn kan niet alleen leiden tot het veelvuldig gebruik van de 'handen op de heupen'-houding, maar ook tot een letterlijke gewichtstoename en het optreden van obesitas, maar dat is een ander verhaal. LAAT JE HANDEN BIJ JE NADEN LATEN Er is een uitdrukking: "Mijn handen zijn gevallen." Het betekent een gebrek aan wil, passiviteit, onvermogen om te vechten en een lage belangstelling. Een man met zijn handen naar beneden is klaar om te gehoorzamen en iemands bevel uit te voeren. Geen erg geschikt beeld voor een optreden. DUS HOE IS HET JUIST? Bepaal de toegestane ruimte en het bewegingsbereik voor uw handen. 1. Deze ruimte moet beperkt worden tot ongeveer de afstand van de taille tot de borst.2. De armen kunnen bij de ellebogen licht gebogen zijn en vrij bewegen in de daarvoor bestemde ruimte.3. Het is beter als er niets in je handen zit, of, als laatste redmiddel, een aanwijzer. Je moet je handen niet boven je borst heffen - dit is een teken van te veel emotie, en als dit wordt gecombineerd met een neergelaten handpalm, misschien agressie en onderdrukking. Laat uw handen ook niet te laag zakken, dit werd in de vorige paragraaf vermeld. Maar als tijdens de voorstelling je handen vallen, dan weer opstaan ​​en hun eigen leven leiden, daar is niets mis mee, het spreekt alleen van je emotionaliteit en oprechtheid. 4. Maak gematigde gebaren (aan dit punt zal een apart hoofdstuk worden gewijd) Het is de moeite waard eraan te denken dat te veel gebaren uw beeld en uw toespraak te licht kunnen maken en het effect van de toespraak kunnen verminderen. Bazen gebaren altijd minder dan hun ondergeschikten. Zelfverzekerde mensen gebaren minder dan hun onzekere tegenhangers. Maar tegelijkertijd spreekt de absolute afwezigheid van gebaren van iemands stijfheid en onoprechtheid. Gebaren moeten dus, net als al het andere in het leven, met mate gebeuren. 5. Concentreer je niet op gebaren, wees niet bang om fouten te maken. Dit kan worden opgelost. Alleen degene die niets doet, maakt geen fouten. Als je af en toe iets in je handen neemt, op je borst kruist of langs de naden laat zakken, zal er niets ergs gebeuren bent een levend persoon, en je gebaren werken niet op zichzelf, maar in de context van de voorstelling. Het belangrijkste is dat deze ‘verkeerde’ handposities en gebaren episodisch en van korte duur zijn, en meestal de handen. bevinden zich in de ruimte die u ervoor heeft bepaald.6. Eén fout is geen mislukking! Ervaring komt alleen met ervaring. Het zal je lukken, je moet het gewoon willen en oefenen. De eerste keer dat je problemen met je handen hebt, zul je ze onder controle moeten houden, maar met ervaring zul je helemaal geen aandacht meer aan je handen besteden, en ze zullen alleen maar meer expressie toevoegen. en versier je optredens. 7. Filmen op video kan erg handig zijn.!