Meerdere keren ben ik soortgelijke situaties vanuit verschillende invalshoeken tegengekomen: een jonge man en een meisje zijn een stel. Alles gaat goed met de relatie, maar iedereen begrijpt dat ze zelf een aantal tastbare problemen hebben, en dat deze problemen niet alleen kunnen worden opgelost. Ze bespreken dit vaak. Iedereen weet dat ze met deze vragen naar een psycholoog gaan. Dat samenwerken met een psycholoog deze problemen helpt oplossen. MAAR! Iedereen is bang. En dan besluiten ze dat ze samen naar een psycholoog gaan: ‘we gaan na de sessie’ ‘we schrijven ons in voor een vakantie’ ‘als hij/zij beter wordt’ ‘als het geld verschijnt’ ‘wanneer het geld verschijnt’. we komen terug van vakantie.” Vervolgens besluit iemand naar een psycholoog te schrijven: “We willen graag op dezelfde dag zijn, maar op verschillende tijdstippen.” “Online zou prima zijn, maar persoonlijk is het gemakkelijker voor hem.” een soort ‘zwaan, rivierkreeft en snoek’ te zijn. De weerstand van één persoon die besluit therapie te ondergaan verdubbelt of zelfs verdrievoudigt. Daarnaast is er ook de druk van verantwoordelijkheid voor een ander. En als iets niet bij hem past, past het hoogstwaarschijnlijk niet bij hen beiden. Omdat we samen zijn gegaan, zal de verleiding groot zijn om met elkaar te bespreken wat er gebeurt en indrukken uit te wisselen. Maar er zullen snel problemen optreden, en tijdens de therapie zullen ze natuurlijk zeer snel ontstaan. De psyche zal ernaar gaan streven haar evenwicht te bewaren wanneer het, om de situatie te veranderen, nodig zal zijn zichzelf te overwinnen. Dus je begint deze boot van gezamenlijke ‘bereidheid’ te laten schommelen. En dan zullen ze allebei de therapie moeten verlaten om een ​​koppel te kunnen blijven. Ofwel zullen ze een grotere volwassenheid tonen en aan zichzelf blijven werken, ondanks de beslissing van de ander Of beiden zullen kracht en intelligentie in zichzelf vinden, blijven en werken. De derde optie is het minst waarschijnlijk. In eerste instantie suggereert ‘het is niet zo eng voor ons om samen te beslissen’ dat er niet genoeg volwassenheid is voor twee. De een, degene die dit proces is gestart, die als eerste de psycholoog schrijft/belt, is volwassener. De ander hangt aan een aanhanger, hij wordt vervoerd of gered, maar zijn motivatie is veel lager. Maar de motivatie van eerstgenoemde is niet voldoende om zelfstandig verder te gaan. Aanbeveling voor zulke stellen: uit elkaar gaan en onafhankelijk van elkaar over therapie beslissen. Als het uw doel is om aan uw problemen te werken, ga er dan zelf mee aan de slag, zonder een deel van de verantwoordelijkheid voor het oplossen van uw problemen op uw partner af te schuiven. Om een ​​afspraak te maken, schrijft u naar messenger 89065608149, telegram @MariaVlPonomareva of websiteberichten, sluit u aan bij https://vk.com/proforientaziaonline