Als een meisje van twintig denkt dat er iets mis is met haar. Dit is triest, maar in principe de norm. Als ze op haar dertigste nog steeds niet begrijpt dat niet alles en niet iedereen te vertrouwen is, is dit moeilijker als ons van kinds af aan wordt verteld dat we niet mooi of slim genoeg zijn... we zullen waarschijnlijk mijn hele leven bij deze overtuiging blijven. Ik heb een cliënt wiens echtgenoot (nu ex) haar er heel lang van heeft overtuigd dat ze 'niet erg goed' was als vrouw. Daar “hangen de zijkanten”, hier “moeten ze een beetje strakker worden”, “de neus moet rechtgetrokken worden omdat deze niet symmetrisch is”... maar over het algemeen gaat het natuurlijk prima met haar en komt alles goed met haar. Hij had haar dit al voor de laatste keer verteld toen hij het gezin verliet en haar achterliet met een enorme schuld, twee kleine kinderen en een heleboel complexen. Ik geloofde het omdat mijn man dat deed. Hij weet het beter. Ook al is hij een ex. En het is gemakkelijker om jezelf ervan te overtuigen dat je je niet hebt vergist bij het kiezen van een man. Hij is oké, er is iets mis met je. Veel mensen geloven in deze mythe. En toen “gaf ik toestemming” om te stoppen met geloven. Even, wanneer een meisje van in de twintig denkt dat er iets mis is met haar. Dit is triest, maar in principe de norm. Als ze op haar dertigste nog steeds niet begrijpt dat niet alles en niet iedereen te vertrouwen is, is dit moeilijker als ons van kinds af aan wordt verteld dat we niet mooi of slim genoeg zijn... we zullen waarschijnlijk mijn hele leven bij deze overtuiging blijven. Ik heb een cliënt wiens echtgenoot (nu ex) haar er heel lang van heeft overtuigd dat ze 'niet erg goed' was als vrouw. Daar “hangen de zijkanten”, hier “moeten ze een beetje strakker worden”, “de neus moet rechtgetrokken worden omdat deze niet symmetrisch is”... maar over het algemeen gaat het natuurlijk prima met haar en komt alles goed met haar. Hij had haar dit al voor de laatste keer verteld toen hij het gezin verliet en haar achterliet met een enorme schuld, twee kleine kinderen en een heleboel complexen. Ik geloofde het omdat mijn man dat deed. Hij weet het beter. Ook al is hij een ex. En het is gemakkelijker om jezelf ervan te overtuigen dat je je niet hebt vergist bij het kiezen van een man. Hij is oké, er is iets mis met je. Veel mensen geloven in deze mythe. En toen “gaf ik toestemming” om te stoppen met geloven. Even gingen we ervan uit dat hij zich misschien vergiste. De lippen verstrakten, maar er was al duidelijk een glimlach zichtbaar in de hoeken. En toen werd het mogelijk om volledig te besluiten dat hij helemaal niets van haar wist... en ze was zo anders dat zelfs haar moeder dat niet meer kon te vertrouwen. Dezelfde die zei dat ze een slechte en onverantwoordelijke moeder zou zijn die ‘haar kinderen niet zou opvoeden’. Dat ze ondankbaar was en het hele leven van haar moeder verpestte. En je hoeft de baas ook niet te vertrouwen. Omdat ze uit jaloezie iets flapte over rusteloosheid en oppervlakkigheid. Al was mijn cliënt absoluut niet zo. Maar in eerste instantie accepteerde ik automatisch de woorden van mijn ‘senior collega’ op het werk. Ons werd geleerd dat autoriteit op de eerste plaats komt. En de reflectie was stil op dat moment. En ze was stil en geloofde omdat ze in principe heel weinig over zichzelf wist. Op school leren ze je aftrekken en vermenigvuldigen, niet om kinderen te beledigen... maar dat leren ze je niet niet beledigd te zijn. En ze vertellen je niet dat niet alle “volwassenen even nuttig zijn”... en niet allemaal slim zijn. Niet iedereen mag worden vertrouwd, ook al is hij erg belangrijk en dichtbij als er geen interne steun is. Als we vreemden zijn... geloven wij. Heb jij ook geloofd dat je niet goed genoeg bent voor iemand of iets? Niet slim genoeg? Dat jij de bron bent van alle problemen? Enzovoort. Enzovoort. Volgens de lijst.