Van de auteur: Een van mijn cliënten schaamt zich zijn hele volwassen leven om zich uit te drukken, is bang om in het openbaar te spreken, om mensen in de ogen te kijken. Het was moeilijk voor hem om zijn mening vast te houden, en zelfs om die simpelweg te uiten, schaamde zich zijn hele volwassen leven om zichzelf te uiten, was bang om in het openbaar te spreken, om mensen in de ogen te kijken. Het was moeilijk voor hem om op zijn mening te blijven staan, en deze zelfs eenvoudigweg te uiten. Hoe wilde hij zich voelen? Makkelijk, gratis, zonder je druk te maken over onzin. Hoe lang denk je dat het duurt voordat je zo wordt? Jarenlange opleiding? Drie dagen! Of beter gezegd: twee en een half. Drie decennia lang moet je leven met de ondraaglijke last van communicatie, en in één weekend begin je jezelf op een geheel nieuwe manier uit te drukken. En dit is niet één unieke persoon. Zo’n stap lijkt ongelooflijk. Op het eerste gezicht. Maar alles is eenvoudiger dan het lijkt. We bouwen constructies om te beschrijven wat er in ons hoofd gebeurt, waardoor we onszelf en de gebeurtenissen een speciale betekenis en belangrijkheid geven. Deze zwaarte weerhoudt je ervan om je open te stellen voor je innerlijke hulpbronnen, om simpelweg jezelf te zijn en uit te drukken. De kruimels van onszelf, in deze spanning van het evalueren van onszelf en wat er gebeurt (laten we hier een negatieve verwachting aan toevoegen), worden aan anderen gepresenteerd. Hoe kunnen we in dit geval uiteindelijk tevreden zijn als we onszelf hebben beperkt tot het punt van onmogelijkheid? Ook voor mij waren drie dagen training voldoende om mezelf en mijn capaciteiten te heroverwegen, om meteen veranderingen door te voeren. Natuurlijk kost het uitwerken van de details tijd. Je kunt de nuances tot in het oneindige aanscherpen. Maar het is een fantastisch gevoel als je beseft dat je je hele leven van streek en bezorgd bent geweest, maar dat je nog maar één stap verwijderd was van wat je wilde. Open je ogen en wil echt de mogelijkheden voor verandering zien. Wat belangrijk is, is niet de nieuwe jij, nee. Je echte zelf. Deze overgang is te vergelijken met zwart-wit. Nul en één. Leegte en aanwezigheid. Ja, een ruk van deze kwaliteit vereist speciale componenten. Het belangrijkste is het bewustzijn van de bereidheid tot verandering. Als je niet langer vasthoudt aan de beoordeling van de komende stappen, hun complexiteit, de mogelijkheid om morgen te beginnen. En dan, nadat je de nodige aanwijzingen voor actie hebt gekregen, kun je niet meer worden tegengehouden! Je bent vervuld van de vreugde jezelf te vinden. Je voelt dat je het nu kunt en dat er morgen nieuwe kansen zijn. Niet iedereen heeft een snelle weg naar zelfontdekking. Maar uiteindelijk telt alleen het resultaat.