We begrijpen allemaal heel goed dat we niet in een ideale samenleving leven. In deze wereld zijn er dieven, oplichters en flirters, slechte mensen die zonder aarzeling alles zullen doen om van je te krijgen wat ze willen. Ze zien er vaak heel goed uit en hebben uitstekende manieren, maar er zijn altijd tekenen die ze verraden. Je moet dit goed begrijpen. Eigenlijk proberen we mensen elke dag te begrijpen, ook al besef je dat vaak niet eens. Jij bepaalt of iemand je goed of slecht behandelt, of hij of zij eerlijk is of niet, en of je hem of haar in je leven toelaat. Het probleem is dat de meeste mensen niet weten hoe ze moeten interpreteren wat er achter hun gevoelens schuilgaat en deze informatie gebruiken om de situatie correct te beoordelen. Het begrijpen van anderen is geen gegeven, het is een wetenschap. Om daarin te slagen zijn drie voorwaarden nodig: kennis, ervaring en observatie. Er zijn vijf primaire interactiecodes: spraak, stem, gezichtsuitdrukking, lichaamstaal en gedrag. Hoe kunnen we betrouwbare informatie over een persoon identificeren door zijn gedrag te observeren? Wanneer we proberen te begrijpen waarom een ​​persoon een bepaalde daad heeft gepleegd - hij gedroeg zich nobel of onbeleefd, ging sporten of begon drugs te gebruiken, proberen we te begrijpen - heeft dit hiermee te maken? zijn persoonlijke kenmerken of beïnvloed door externe factoren. We kunnen de oorzaak van gedrag beschouwen als enkele unieke eigenschappen van een bepaald individu (zijn persoonlijke voorkeuren, religieuze overtuigingen, karaktereigenschappen en persoonlijkheid). Tegelijkertijd wordt aangenomen dat het gedrag verband houdt met een interne reden, bijvoorbeeld: "Vasya belt Masha voortdurend, nodigt haar uit naar de bioscoop, het café, juist omdat hij verliefd is op Masha." Gedrag wordt geassocieerd met bepaalde situationele factoren die iemand dwingen zich op een bepaalde manier te gedragen. Als we bijvoorbeeld iemand ijverig zien werken en dit gedrag verklaren door de wens om geld te verdienen, een goed cijfer of complimenten, dan zijn dit situationele omstandigheden. De reden wordt beschouwd als een factor die buiten het individu ligt, bijvoorbeeld: "Vasya belt Masha voortdurend, nodigt haar uit voor een film, een café, juist omdat het andere meisje hem niet wil ontmoeten." iemands gedrag, externe omstandigheden of persoonlijke kenmerken? Bij het beoordelen van waargenomen gedrag moeten we rekening houden met drie factoren. Ten eerste: typisch gedrag of atypisch. Wanneer een persoon zich atypisch gedraagt, dat wil zeggen, verschilt van algemeen aanvaarde normen en regels die kenmerkend zijn voor de meeste mensen mensen die zich in een vergelijkbare situatie bevinden, dan kenmerkt dit in de regel de persoonlijke kenmerken van een individu. Je ziet bijvoorbeeld een jonge man die onbeleefd is tegen een oudere persoon en godslastering gebruikt. Hoogstwaarschijnlijk houdt dit atypische gedrag verband met de negatieve kwaliteit van deze specifieke jongeman ("domme, arrogante lomp", "pathologisch vijandig type") dan met eventuele situationele factoren (bijvoorbeeld een opmerking van een oudere persoon). , consistent of inconsistent gedrag Consistent gedrag dat vele malen wordt herhaald, karakteriseert de kenmerken van de persoon, niet de situatie. Als Vasya Masha bijvoorbeeld van tijd tot tijd belt (eens per twee weken), kunnen we ervan uitgaan dat hij gewoon een vriendschappelijke relatie onderhoudt, maar als hij elke dag belt, en meer dan eens, dan zul je denken dat zijn gedrag eerder een weerspiegeling is van een diepere gevoelens, zijn diep persoonlijke houding ten opzichte van dit meisje. Psychologen die de persoonlijkheidstheorie ontwikkelen, beschouwen de constantheid van gedrag in verschillende situaties als een van de bepalende aspecten van persoonlijkheidskenmerken -selectief) d.w.z. uniformiteit van gedrag in veel verschillende situaties waarin verschillende omstandigheden aanwezig zijn. Met andere woorden: wanneer gedrag ongedifferentieerd is (niet selectief), dat wil zeggen: het komt niet alleen voor!