Van de auteur: De metro als onderdeel van het leven van Moskovieten. Als je telt hoeveel tijd iemand in de metro doorbrengt, denk ik dat dit meer dan een jaar van zijn leven zal zijn. Hoe je in het heden kunt zijn en deze tijd van de dag kunt gebruiken om ten volle te leven, hoe je de innerlijke stilte kunt opvullen en hoe je jezelf onder ogen kunt zien. De reden dat je de dood met afgrijzen waarneemt, is omdat je niet in het heden leeft. Stan Keleman. Dat zei je kwam kijken. Ik heb je niets anders te geven dan kennis over hoe je moet zoeken, maar je denkt dat je al weet hoe je het moet doen, Idris Shah. Hoeveel gedachten zitten er in je hoofd, hoeveel twijfels en zorgen, een droom achterna rennen, ontevredenheid over jezelf, zoeken naar betekenis en, als je wilt, eenvoudig menselijk geluk. Als je het geluk hebt om even te stoppen voor een moment van geluk, is dit het leven?! Begrijpen wat er gebeurt als een vicieuze cirkel, een spiraal die het leven van ieder van ons draagt ​​volgens enkele onbekende wetten van het universum. Dit gaat dag na dag door. De vlucht voor jezelf wordt vooral duidelijk en helder gerealiseerd in de metropool, de stad van dromen en de stad van eindeloze zorgen. De metro is als een pauze, soms langverwacht, en soms gedwongen pijnlijk. Een pauze is stilte, een stop, een moment van waarheid. Mijn gedachten over mij in deze wereld ontmoeten mij in het heden. Natuurlijk, als ik geluk heb, en ik niet verraderlijk voor mezelf wegloop, dus gewoonlijk een boek open, een tijdschrift, een wondertechnologie oppak. Wat als het je ineens lukt om jezelf te ontmoeten? Het is op dit moment heel belangrijk om aandacht te besteden aan hoe jij je op dit moment voelt. Vind je het leuk om het boek te lezen dat je voor je hebt? Misschien verveel je je en is dit jouw manier om tijd te structureren, waarbij je tijd besteedt aan het vervangen van iets dat mogelijk is, maar niet gebeurt. Bijvoorbeeld een ontmoeting met onszelf, hoewel velen deze ontmoeting verwarren met interne kauwgom, wanneer we eenvoudigweg kauwen op de gebeurtenissen van de dag, vastzitten in sommige van zijn momenten, vaak onaangenaam. Bent u zich ervan bewust dat u misschien gevoelens vermijdt die al zo lang in u zijn opgeslagen? Vermijden is een actie die energieverbruik vereist. Een baby die ter wereld wordt geboren, heeft dus een vrij bewustzijn, maar leert dit na verloop van tijd te blokkeren op basis van zijn eigen ervaring of onder invloed van opvoeding in het ouderlijk gezin. Het blokkeren van je eigen bewustzijn is zelfmanipulatie. (Eigenlijk weet ik niet meer wat ik wil, ik heb geleerd te willen, ik ben het contact met mijn verlangen kwijt). Deze vermijding van zelfbewustzijn komt tot uiting in activiteiten die in de verste verte verband houden met werkelijke behoeften. Om op de een of andere manier uit te leggen wat voor soort activiteit dit is, zal ik een voorbeeld geven. Ik speel computerspellen op elk vrij moment, over het algemeen, zonder het plezier te krijgen dat ik voorheen had, ik speel op de machine alleen maar om mezelf bezig te houden. Deze manier om de tijd te structureren verandert geleidelijk in een gewoonte zodra we niet langer beseffen dat we echt iets vermijden (de ontmoeting met onszelf, onze ervaringen, angsten, twijfels, angsten, enz.). Door het bewustzijn te blokkeren verliezen we vitale energie, waardoor de opkomst van een natuurlijke reactie op de wereld waarin we leven wordt voorkomen. Als we bijvoorbeeld weigeren situaties te zien die ons boos maken, zullen we nooit boos worden. Daardoor verlies je een deel van jezelf, word je eenzijdig, comfortabel en uiteindelijk emotioneel kreupel. Verveling, levenloosheid, angst, een gevoel van eenzaamheid - dit alles is een manifestatie van buiten het bewustzijn zijn. We hebben een kans om ons bestaan ​​te verrijken als we de vaardigheden ontwikkelen om onze sensaties, gevoelens, behoeften en verlangens te volgen die ons naar onszelf leiden kans om te voelen: "Ik creëer mijn eigen leven." En dit is veel waard. Voorheen was ik bang dat ik zwakker zou worden door mijn pijnpunten te laten zien, maar deze angst bleek ongegrond en ik leerde in mezelf te geloven. Ik geloof dat ik bijna alles kan, als ik het maar wil. Ik heb geleerd geduldig te zijn met mijn teleurstellingen en te zien.