Het concept van een gesaboteerd kind, als onderdeel van een persoonlijkheid, wordt actief gebruikt in emotioneel-imaginatieve therapie (EOT). Een gesaboteerd kind ontstaat als gevolg van langdurige traumatisering en de daarmee samenhangende traumatische splitsing. In dit artikel zal ik proberen het mechanisme van de vorming en het functioneren van dit deel van de persoonlijkheid te schetsen vanuit de positie van EOT. Een gesaboteerd kind, als onderdeel van de persoonlijkheid, is het resultaat van een intern of extern conflict tussen de afwijzing /gedienstige ouder of zijn introject en die echte emoties, behoeften en verlangens van de persoonlijkheid van het kind die op dit moment in zijn leven voor hem relevant zijn. In het geval van langdurige en onoplosbare onderdrukking van emoties en behoeften worden passende psychologische verdedigingsmechanismen gevormd - overlevingsstrategieën worden geactiveerd. Voor de Sabotage-eenheid zouden dit precies proteststrategieën kunnen zijn: vechten of vluchten. In het geval van de derde strategie die veel lezers kennen – de strategie van bevriezen (ik doe alsof ik dood ben), wordt een adaptief kind gevormd als onderdeel van de ouder met een overeenkomstige afwijzing van het echte zelf (dit zal een symbiotisch trauma zijn, waarover ik eerder een artikel publiceerde). In het protestmodel zullen er sterke De vervolgende ouder en de saboteur met elkaar verbonden en zelfs besmet zijn, wat zich vaak manifesteert door het sabotagegedragspatroon. Sabotage van de persoonlijkheidsontwikkeling kan zich bijvoorbeeld manifesteren als neurose. Een belangrijk feit is dat er meerdere saboteurs kunnen zijn, omdat ze kunnen worden gevormd als gevolg van verschillende trauma's. Saboteurs zijn onderverdeeld in twee typen: extern agressief (beschermt tegen een externe bron, de vervolgende ouder wordt geprojecteerd op iemand uit de omgeving of in het algemeen op de staat, het systeem, de samenleving, etc.) en de agressors op zichzelf (agressie van de eigen vervolgende ouder op de kant van het kind, als een krachtig intern conflict) In emotioneel-fantasierijke therapie worden de volgende typen sabotagemodellen beschreven en onderzocht: insubordinatie (machtsmodel), medelijdenmodel; Hulpeloosheid; Model van grieven en beschuldigingen; Devaluatie- (vermijdings)model; Model van geduld (heroïsche en ascetische modellen); Model van uitstelgedrag. Het gesaboteerde kind, als onderdeel van het piramidale model van Tamara Petrovna Smirnova (EOT), is het resultaat van de splitsing van het vrije kind (creatief, natuurlijk en vrij in zijn verschijningsvormen) in het getraumatiseerde (slachtoffer) en het getraumatiseerde (slachtoffer). Saboteur (protest). In de kern is de Saboteur een vorm van manifestatie van het Overlevende Zelf, volgens het model van F. Ruppert, waarbij, in het geval van een traumatische ervaring, de psyche wordt opgesplitst in het Gezonde, Getraumatiseerde en Overlevende deel van de persoonlijkheid van de cliënt is meestal erg moeilijk, vooral voor beginnende specialisten, omdat het zoals altijd gepaard gaat met diepgewortelde overtuigingen en een hoge mate van weerstand. Het is belangrijk om in je werk rekening te houden met deze factoren. Door dit deel te onderzoeken en het met warmte en respect te behandelen, kun je het getraumatiseerde deel bereiken en door het te genezen het vrije kind ‘bevrijden’ van de onderdrukking door traumatisering..