Een veel voorkomende situatie komt naar mij toe. We zijn aan het praten. De dialoog ziet er als volgt uit: - Ik weet helemaal niet wat ik moet doen. Ze is jong, mooi, getalenteerd. Won een schoonheidswedstrijd in groep 9. Ze leert Engels sinds ze vier jaar oud was... En plotseling dit... - Wat is dit? Wat gebruikt uw dochter precies? - Nou, ik weet het niet. Nou, weet je... - Zout? Amfetamine? Heroïne? - Nou, waar heb je het over! Zo is ze niet! We vonden haar alleen in de badkamer, ze wist niet hoe ze eruit moest komen. En dus is dit verwennerij, het zijn niet eens drugs. We maken ons zorgen om haar. Wie zijn wij? Ik en mijn man. Mijn andere kinderen. - Heeft u hier al iets aan gedaan? - Nee, wat kunnen we doen? Dus besloot ik je te bellen. Breng haar naar therapie, ik betaal je zelf.***GORDIJN***Er is een onuitgesproken regel: we werken met degene die zich heeft aangemeld! In deze situatie moet je samenwerken met de moeder, met haar ontkenning, angsten , zorgen, grenzen. Zelfhulpgroepen helpen veel, waarbij misschien wel het meest waardevolle is dat iemand zich in een cirkel van gelijken bevindt - zussen om het probleem op te lossen. Een persoon begrijpt dat hij niet de enige is, dat hij niet de enige is tegen de hele wereld, dat er steun en sympathie is, en dat ER EEN OPLOSSING IS! Wat gebeurt er eigenlijk in dit gezin? De moeder, geschokt door de verslaving van haar dochter, raakt volledig betrokken bij dit probleem. Ze stopt met het besteden van voldoende aandacht aan haar man en andere kinderen, we moeten het kind redden!!! - een goede slogan waarmee ze al haar vrienden en kennissen lastig valt, omdat ze een uitweg zoekt voor haar kind, en even is ze al ouder dan 18. Vrienden en verre familieleden worden dit snel beu en beperken de communicatie met deze dame. De man en andere kinderen kunnen nergens heen; ze wonen voorlopig toch samen. De moeder is uitgeput, en het hele gezin zit niet alleen in de problemen (en ik ben bang voor haar, en waardevolle dingen beginnen te verdwijnen), maar ook de moeder is in een eeuwige zoektocht naar genezing, het is jammer dat het niet voor haarzelf is. Over stoere liefde zal ik hier niet schrijven, er is een hele brochure over, die ik op verzoek naar PM zal sturen. Ik wil maar één ding zeggen: ZORG VOOR JEZELF en voor de mensen om je heen - je nuchtere familieleden - dit is de BESTE HULP voor je kind! Werk mee aan uw herstel van wederzijdse afhankelijkheid door samen te werken met een specialist (schrijf een PM) of door groepswerk, of beter nog, beide. Wat gebeurt er als zo’n moeder begint te herstellen en doorgaat met haar leven? Eerst wordt het hele gezin genaaid. Het is duidelijk dat moeder verschillende reacties heeft, moeder definieert duidelijk de grens van persoonlijke ruimte, moeder gebruikt harde liefde... Niemand zal dit leuk vinden. Meestal leven afhankelijke gezinnen volgens versleten scenario’s: de moeder klaagt tegen iedereen dat haar gouden ketting en haar dochter zijn verdwenen, ze schreeuwt tegen het huishouden dat ze het niet hebben opgemerkt, iedereen loopt er kapot van rond. Drie dagen later begint hij de politie, mortuaria en ziekenhuizen te bellen op zoek naar zijn dochter, en schreeuwt opnieuw tegen het huishouden dat ze er niet goed uitzien. Dan verschijnt de dochter en schreeuwt weer: waar is ze geweest, een dief, enz. Leden van het huishouden hebben hun eigen voordeel in dit proces. Ja Ja! Terwijl mama heen en weer rent, kun jij doen wat je wilt. Papa naar de garage van de jongens of naar de visvangst, of zelfs naar een andere dame. Natuurlijk zal hij later worden beschuldigd van kilheid en wreedheid jegens zijn dochter, maar dit kan voor zijn eigen voordeel worden overleefd. Ook de kinderen gaan het huis uit; hun moeder heeft geen tijd voor hen. Soms worden ze belast met huishoudelijke verantwoordelijkheden, maar ze kunnen hiermee leven, het belangrijkste is om weg te komen van de controle van hun moeder, die godzijdank iets te doen heeft. HET IS dus NIET VOORDEEL DAT HET SYSTEEM VERANDERT! Stel je nu voor dat mijn moeder naar een specialist ging, huilde en zich uitsprak. Woede tot deeg gekneed. Angst in geraspte kool. Er staat een geurige taart op tafel. Mama lacht en nodigt je uit aan tafel. Pa's plannen voor een boerderij, een garage en een dame stortten in. De kinderplannen omvatten ook virtuele spellen en privéfeestjes. We moeten naar de keuken om thee en taart te drinken en over iets anders te leren praten dan over mijn zus, omdat mijn moeder tegen haar dochter zei dat ze haar niet meer thuis zou laten totdat ze beter wil worden. En mama kletst maar door over het weer, gebreide truien en nieuwe recepten. En dan vraagt ​​hij: hoe was je dag? ♥