Lente... Het is tijd om het huis op te ruimen, het afval op te ruimen... Wat te doen? Hoe om te gaan? Waarom kan dit zo moeilijk zijn? Hoe voelen we ons als de tijd is gekomen om het te doen? - Als ik de zaken op orde heb, voel ik hoe ik met elke opgeruimde centimeter bevrijd ben van alles wat overbodig, onnodig, vreemd is, van alles wat dat verhindert. dat ik niet verder kan gaan... En dan voel ik plezier - Als ik onnodige dingen weggooi of weggeef, gaat er een lege, schone ruimte voor me open. Ik ben bang om naar hem te kijken. Ik weet niet wat ik met hem moet doen, waar ik heen moet, wat ik moet vasthouden. Nu ben ik verantwoordelijk voor mijn eigen pad en houd ik niet vast aan wat mij vertraagde. Ik vind het moeilijk om het evenwicht te bewaren. - Als ik dingen kwijtraak die mij met het verleden verbinden, blijf ik achter met iets dat geen materieel bewijs heeft om mijn herinneringen te ondersteunen verleden en over mijn leven. Nu beslis ik zelf wat ik aan wie geef, wat ik weggooi, wat ik bewaar. Soms overspoelt het schuldgevoel mij. Maar met elke zak afval gaat ze weg, en haar zelfvertrouwen wordt groter. “Nu ik het huis op orde heb, zal ik belangrijke dingen moeten doen die ik al heel lang van plan ben.” Vroeger droomde ik er alleen van op lange winteravonden. Nu is het tijd om ze te maken. Ik was altijd bang en stelde het uit. De belangrijkste taak die voor ons lag, was immers het opruimen van het puin van het huis. Iets nieuws doen is eng, omdat er veel onzekerheid, angst en risico in schuilt. - Als ik de ramen was, begint de horizon van de gebeurtenis er duidelijk doorheen te zien. Ik zie het vooruitzicht van beweging. En tegelijkertijd ben ik bang dat ik, nu dit allemaal openbaar is, actie zal moeten ondernemen. Ik kan me niet langer verschuilen achter troebel glas. Er is vrije, schone ruimte voor mij. De lentewind waait door het raam. Het is zowel vervelend als prettig. En na het schoonmaken komt er nog iets bij: - Als ik belasting betaal over een auto die ik lang geleden heb verkocht, maar de Belastingdienst heeft besloten dat ik ze nog iets verschuldigd ben, - Ik betaal voor vrijstelling van kwijtschelding. fouten uit het verleden en waar ik vroeger spijt van kreeg. Ik heb betaald en ik wil er nooit meer over nadenken of er nog spijt van krijgen. Alles is al betaald. Laten we de volgende stap zetten. Het is tijd om onze plannen met vlees en bloed te vullen en er een nieuwe wereld mee te bevolken. Ik ben blij en bang... Een ruimte van vrijheid, lucht en een wijde wereld gaat voor mij open. onzichtbaar en vrij”, zoals Margarita uit de roman van M. Boelgakov, als ze een heks is, vliegt over Moskou Onzichtbaar – omdat mijn nieuwe kwaliteiten en paden zich nog niet hebben gemanifesteerd. En omdat de oude ik niet langer zichtbaar is, komt er een andere voor in de plaats... Ik ben vrij... Vrij - omdat trauma's uit het verleden mij niet langer vasthouden. Wat moet ik doen met deze vrijheid die ik mezelf ga ontmoeten? Met vriendelijke groet, Maria Maksimova-Stolpnik - psycholoog, kunsttherapeut Online en persoonlijk Moskou Boek een consult per telefoon 8 (909) 669 89 18, of hier Uw psycholoog Maria Maksimova-Stolpnik.