Nerveus tikte ik met mijn vingers op de tafel. Toen stopte ze en keek achterom. Het was er best gezellig. Mahoniehouten stoelen en tafels bedekt met een sneeuwwit tafelkleed, kamerhoge ramen. De muziek bracht me gewoon in een lyrische stemming, en de obers namen met een gebeitelde gratie glimlachend de bevelen van de bezoekers op. Het toeval wilde dat er tien minuten lang niemand naar me toe kwam! Ik stond klaar om te koken als een ketel, verontwaardigd te zijn, de beheerder te bellen of mijn klacht in het klachtenboek te schrijven. Ik heb er genoeg van! En ik was moe... Ik herinnerde mezelf aan een gedreven paard, dat niet de kracht heeft om vooruit te komen, en zijn hoeven spreiden zich naar de zijkanten. Ik heb nu al drie nachten niet geslapen! Alles is zoals afgesproken! De eerste nacht werd ik gebeten door muggen. En zonder een open balkon is het moeilijk om te slapen. Buiten is het warm, maar thuis benauwd. Ik kocht de Raptor pas de volgende ochtend. Op de tweede avond jammerde de hond van mijn dochter. Nee, natuurlijk begrijp ik alles. Mijn dochter ging naar de zee, besloot geld te besparen op de kinderkamer en gaf mij deze harige waakhond een tijdje. Maar wat moet ik doen met iemand die huilt, gromt, puft en mij niet laat slapen? Op de derde nacht maakten mijn buren me af. Ze besloten karaoke te zingen en nog een jubileum te vieren. Hier kon ik het niet uithouden: ik pakte een dweil en begon op de radiator te bonzen. Een paar andere buren sloten zich bij mij aan. Na een paar minuten was het stil. Mijn lichaam werd slap, maar de slaap kwam nooit. Op het werk liep ik rond als een zombie. Ik droomde maar van één ding: slapen op een rustige en vredige plek, bij voorkeur op een onbewoond eiland. Ik herinner me meteen een grap: - Wat ga je doen als je met pensioen bent? - Ik ga in de schommelstoel zitten. - En wat ga je dan doen? - Ik ga zitten. - Nou, wat ga je over twee maanden doen? - Rock... Deze grap gaat alleen over mij. - Beste dame, wat wil je? – de stem van de ober onderbrak mijn gedachtegang. ‘Eerst zou ik het menu bestuderen,’ antwoordde ik sarcastisch. Neem maar,' de ober hield een boek met een leren kaft voor. Toen ik de menukaart opende, was ik buitengewoon verrast. Twee pagina's zijn bedekt met vreemde woorden, zoals liefde, acceptatie, schoonheid, vrijheid, overvloed... - Noem jij dit je gerechten? – vroeg ik. Je kunt precies het gerecht kiezen dat je ziel het meest mist: "Geduld"! - Ik heb de bestelling gedaan. - Weet je het zeker? - Ja. En wat? – deze grijsharige man in een schort begon me al te irriteren. Maar toch, misschien zul je... - "Geduld"! – Ik onderbrak de ober halverwege de zin. Geduld, dus geduld, 'gooide mijn ober zijn handen omhoog. Ik wachtte 20 minuten. Ik herinnerde me dat ik op het werk achter de computer in slaap viel, de verschrikkelijke stress die ik voelde tijdens de verslagperiode, en... ik herinner me de opgewekte ogen van de adjunct-directeur. Zij was het die een visitekaartje op mijn tafel legde met het adres van dit restaurant. 'Ga, je zult je beter voelen... Ik heb het zelf meer dan eens gecontroleerd,' zei ze voorzichtig. Ik zou nooit besloten hebben om te gaan! Ik vind het een slechte vorm om alleen naar een restaurant te gaan. Maar nu was ik zelf niet in de beste conditie - Je gerecht "Geduld"! Eet smakelijk! – met deze woorden zette de ober een bord met kokend witgeel slijm op tafel, wat meer minachting opwekte dan een verlangen om het gerecht te proberen. ‘Wacht,’ riep ik. 'Ik zal het proberen... Maar als het mij niet bevalt, mag ik het gerecht dan terugbrengen?' 'Probeer het maar eerst,' antwoordde de ober. Ik maakte een paar ongemakkelijke bewegingen met de lepel en de vork, de inhoud was troebel uitgesmeerd op het bord en ik kneep in mijn ogen en waagde een gokje. Absoluut neutrale smaak. Maar qua uiterlijk... zou ik het mijn vijand niet toewensen... - Waarom is 'Patience' zo walgelijk? – vroeg ik. Vaker wel dan niet, krijgen we dingen te verduren in ons leven waar we niet mee om kunnen gaan. Kijk... Als je het volhoudt, zijn je tanden op elkaar geklemd, lijkt je lichaam op een tinnen bal van spanning en draait de mantra in je hoofd: "Ik wou dat dit allemaal snel zou eindigen..." redeneerde de ober. precies dat." Hoe weet je dat? - Je lichaam geeft het op... - Ja? - Ik was in de war. - Oké, hoe kun je het anders doen? - Als iets je niet bevalt, wat is dan je eerste reactie? - Wat leer je van irritatie? Alleen deze situaties.