“Het is alsof ik een leegte van binnen heb. Het is zelfs moeilijk voor mij om te begrijpen hoe ik me voel en wat ik wil. Vroeger merkte ik dit waarschijnlijk niet - ik probeerde gewoon de tijd zoveel mogelijk te vullen met communicatie, boeken, enzovoort. TV, om niet alleen te zijn met mezelf. Maar nu wordt de leegte groter..."Vaak leeft iemand al vanaf zijn vroege jeugd met een gevoel van innerlijke leegte, maar beseft hij dit niet, maar beseft hij slechts vaag dat hij op de een of andere manier anders is. van anderen - meer afhankelijk van de mening van anderen, de beoordelingen van anderen, de mening van anderen. Het is moeilijk voor hem om alleen te zijn, omdat dit pijnlijke gevoel van leegte onmiddellijk ontstaat. Daarom zijn zulke mensen vaak erg sociaal en kunnen ze het leven van het feest worden. Hier is echter een paradox: de persoon zelf moet aanzienlijke inspanningen leveren om te communiceren, aangezien elke communicatie voor hem onvermijdelijk het feit inhoudt dat hij zal worden geëvalueerd. en zonder communicatie blijft hij alsof hij in een vacuüm verkeert - hij is tenslotte totaal niet in staat zichzelf emotioneel te verzadigen, hij heeft voortdurend externe aanvulling nodig; Zijn gevoel van eigenwaarde heeft ook dezelfde voeding nodig, omdat het erg afhankelijk is van de beoordeling van anderen. Deze mensen zijn vaak perfectionisten - als je alles perfect doet, is de kans groter dat je geprezen wordt. Het is erg belangrijk voor hen hoe ze eruit zien, hoe stijlvol en duur ze gekleed zijn. Een staat van innerlijke leegte wordt meestal gevormd in de vroege kinderjaren als gevolg van een gebrek aan liefde en zorg van de ouders (overbescherming) of overmatige, buitensporige zorg (overbescherming). In het eerste geval wordt de behoefte van het kind aan liefde en intimiteit genegeerd, en om te overleven begint het kind de pijn te onderdrukken die gepaard gaat met de afwijzing, en samen met de pijn ook andere emoties en verlangens te onderdrukken. Als verlangens niet worden vervuld, en dit doet zoveel pijn, is het immers beter om helemaal niet te willen of te voelen. In het tweede geval (met overbescherming) 'willen' de ouders de hele tijd voor het kind - veel en vaak. Ze horen de werkelijke behoeften van het kind niet en houden daar geen rekening mee. Zo'n kind vormt niet alleen geen normale grenzen, maar ook de verbinding met zichzelf, zijn emoties en verlangens wordt verstoord, en een deel van zijn persoonlijkheid wordt vaak verdrongen door ouderlijke introjecten. Als gevolg hiervan is er in beide gevallen op volwassen leeftijd een gebrek van verbinding met zijn innerlijke ouder, kan er sprake zijn van een gebrek aan basisvertrouwen in de wereld (bij hypo-voogdij vertellen de ouders aan het kind “er is niemand om je te beschermen”, en bij hyper-voogdij – “wij zorgen ervoor van jou op deze manier omdat de wereld erg gevaarlijk is”). Er is ook een onvermogen om de emoties van anderen te herkennen, omdat het moeilijk is om de jouwe te herkennen. Hierdoor ontstaan ​​er moeilijkheden in de communicatie, wat dringend noodzakelijk is vanwege de behoefte om aardig gevonden te worden en daardoor het gevoel van eigenwaarde te voeden. Het komt voor dat het gevoel van innerlijke leegte voor het eerst verschijnt op volwassen leeftijd als iemand lange tijd ondraaglijke emoties ervaart En om te kunnen overleven blokkeert hij onbewust zijn vermogen om te voelen. De innerlijke leegte is dus nooit helemaal leeg. Dit is altijd het resultaat van het onderdrukken van sterke negatieve emoties (op jonge leeftijd of op volwassen leeftijd). Als je vraagt ​​om de leegte voor te stellen in de vorm van een beeld, zal elke persoon zijn eigen, bijzondere hebben. Dat wil zeggen: het heeft altijd inhoud. Je kunt succesvol werken met leegte in therapie. Zelfs in de beginfase, wanneer het alleen mogelijk is om de redenen voor het optreden ervan te bepalen, om te begrijpen met welke onderdrukte emoties het is gevuld, verzwakt het gevoel van leegte in de regel. En als je niet langer probeert de leegte te vullen van buitenaf, maar duik in de leegte, onderzoek het, dan zul je jezelf en je persoonlijkheid gaan herkennen, je eigen onderdrukkende controle loslaten, die je gewend bent te onderdrukken en te onderdrukken, en het pad om eindelijk te leren luisteren naar je eigen onderdrukkende controle. emoties en verlangens - het pad naar zelfidentiteit.