Een heel jaar lang heb ik intensief gewerkt als tekstpsycholoog en consultant in een groot bedrijf. En ik deel graag voorbeeldonderwerpen waar, ik weet zeker, veel vraag naar zal zijn bij de lezers van onze site. Vandaag snauwde ik naar mijn vijfjarige dochter. Ze was wispelturig en wilde zich niet snel klaarmaken voor de tuin. Wat moet ik doen om te voorkomen dat deze situatie zich opnieuw voordoet? Hallo, beste auteur. Laten we naar dit voorbeeld kijken om te zien hoe agressie precies voor u werkte als verdedigingsmechanisme. Een mens wordt pas boos als hij bang is. En jij was het die bang was - je was bang om te laat op je werk te komen. Waartegen beschermde jouw reactie je? Omdat je gestraft wordt? Misschien krijgen ze boetes? Of zullen ze je gewoon als een onpunctueel persoon beschouwen? Dat wil zeggen, misschien speelde er een soort stereotiepe houding ten aanzien van de voorbereiding op het werk en de kleuterschool een rol. De tweede reden voor ongecontroleerde agressie is een mogelijke verdediging van uw behoefte aan respect en het eren van u als moeder door uw dochter. Iedere ouder wil immers dat zijn kinderen gehoorzamen. En kritiekloos en zonder koppigheid. Zulke kinderen zijn een droom voor ouders. Maar dan groeien zulke kinderen op en tonen ze geen karakter in de communicatie met andere mensen. Ze zijn conflictvrij, vermijden geschillen en twijfelen aan hun mening. En het begint allemaal met de kledingkeuze..... Nu de vraag hoe om te gaan met de rollende emotie? Maar het is heel belangrijk om de woede niet op te dringen, jezelf er niet voor uit te schelden, geen excuses te verzinnen en je niet te schamen. Woede is de innerlijke aard van ieder mens. En dit is normaal. Het is belangrijk om jezelf toe te staan ​​boosheid opzij te zetten, om iedereen om je heen te vertellen dat je boos bent omdat..... (leg de reden duidelijk uit aan jezelf en anderen) Ik heb gelezen dat boosheid en geschreeuw je brachten. intern ongemak, maar dit was het SCHULDIGHEID omdat je met je kleren gooide, schreeuwde en je dochter bang maakte, wat ongemak veroorzaakte. Om niet schuldig te zijn, moet je niet boos zijn op je dochter, maar op de omstandigheden... Schuldgevoel is een complex emotioneel gevoel, behoorlijk divers qua redenen en duur, maar erg giftig en moeilijk. Het is beter om er meteen mee om te gaan... En over de voorbereiding op de kleuterschool. Je kunt een ritueel kiezen, een verhaal, misschien met allerlei verrassingen, zodat de ochtendvoorbereidingen voor het meisje een interessant spel worden, en geen traumatisch moment. Geef bijvoorbeeld een zandloper of een stopwatch of stel een melodie in. En zeg dat je je moet aankleden terwijl de melodie speelt (pak een grappig kindernummer van 10 minuten op). En je moet altijd begrijpen dat het slechte humeur van een kind ergens over gaat. Het is bijvoorbeeld verdrietig dat hij het uitmaakt met zijn moeder, ziek begint te worden, zijn huis mist of iets anders. Je kunt voorstellen dat je deze slechte en grillige stemming dan zeker tekent of beeldhouwt. En bedenk iets om het te transformeren. Ik ben erg blij dat je hebt geschreven ter ondersteuning van de psycholoog. Het is belangrijk om het niet voor jezelf te houden, maar om je humeur met anderen te delen. En ik geloof dat je zeker zult slagen. Psycholoog - psychosomatoloog Yakovenko GalinaViber, WhatsApp, Telegram89271287007