Van de auteur: T.Ts. Sinton - Toen ik mijn geliefde vriendin het onderwerp van mijn nieuwe artikel vertelde, zei ze, terwijl ze haar mooie neus optrok, lusteloos: "Nou, dat is saai..." Saai? Misschien. Maar elke saaie inhoud kan in een heldere, interessante vorm worden omgezet en dan... ik dacht... wat dan? De eerste analogie die in me opkwam was simpel en banaal: laten we snoep nemen. Verpak een stuk speeldeeg in een mooie verpakking, geef het een pakkende naam, en ze zullen gewild zijn... voor een tijdje... niet voor lang. Nodig uw kind uit om een ​​van de twee snoepjes te kiezen, en hij zal het snoepje in een felgekleurde verpakking kiezen, maar als er plasticine in zit, kan het kind voortaan snoepjes helemaal weigeren. Aan de andere kant is er altijd vraag geweest naar goede 'Sovjet'-chocolade, ondanks alle onopvallende 'Sovjet'-verpakkingen. Maar een mens is geen snoepje of een stuk plasticine. Voor mensen is alles ingewikkelder. En als de verpakking en de inhoud niet bij elkaar passen, zal dit vrijwel onmiddellijk merkbaar zijn, tenzij de persoon stilstaat. En in dit geval... Over het algemeen is het tijd om de banale snoepanalogie op te geven. Iedereen weet dat in de eerste 4 seconden van een kennismaking een indruk van een persoon wordt gevormd, in de eerste 5 minuten van een gesprek wordt verduidelijkt en een afdruk achterlaat op alle verdere communicatie. Veel verschillende goede boeken, gidsen en handleidingen bazuinen luidkeels over hoe je ‘jezelf winstgevend kunt verkopen’, ‘jezelf in 90 seconden kunt presenteren’, ‘hoe je de kunst van het zelfpresentatie onder de knie kunt krijgen’. Maar het is merkwaardig: om de een of andere reden gaat iemand, nadat hij het boek eerlijk van kaft tot kaft heeft gelezen en gewapend met de juiste ideeën, het beoogde resultaat bereiken. Een ander boekt resultaten, ook al heeft hij nog nooit van zulke boeken gehoord. De derde faalt de een na de ander in interviews, ondanks het feit dat zijn 'wapens' op geen enkele manier inferieur zijn aan de eerste. En de vierde heeft geen boeken gelezen, is niet gezakt voor interviews, en streeft over het algemeen nergens echt naar. Hij zit waar hij in de gevangenis zat en krijgt een salaris, maar we hebben het niet over hem. eigenlijk - laat hem daar zitten als hij daar gelukkig is. En dit alles, let wel, als de andere dingen gelijk blijven: hoge intelligentie, werkervaring, ervaring, enz. Blijkbaar zit er zoiets in "Sovjet" -chocolade... Dus is het echt onmogelijk om te begrijpen wat precies? Dat kan. Ga voor een spiegel staan. Sluit je ogen en denk aan de situatie waarin, zoals ze zeggen, “het saai en verdrietig is, en er niemand is die je een handje kan helpen in een moment van geestelijke tegenspoed.” Weet je nog? En hoe onaangenaam knelde het achter het borstbeen, alsof katten aan het krabben waren, weet je nog? En hoe er een brok in je keel kwam, en je ogen brandden van de tranen, en hoe medelijden je had met jezelf, zo klein, ongelukkig, eenzaam, herinnerde je je dat ook? Open nu je ogen en kijk naar jezelf in de spiegel. Kijk eens goed. De hangende hoeken van de lippen, zie je? Hangende schouders, een ingevallen nek, een doffe blik - je kunt ze zelfs onder een heel goed pak niet verbergen. En uw gesprekspartner zal dit zeker op een intuïtief, onbewust niveau voelen. Sluit nu uw ogen weer. En denk aan het moment van woede, toen irritatie en terechte verontwaardiging je bijna sprakeloos maakten, je adem zakte, je vuisten onwillekeurig balden en de knobbeltjes op je jukbeenderen rolden. Open je ogen en kijk opnieuw naar jezelf. Commentaar? U zult zeggen dat dit een tijdelijke toestand is, die bovendien nu bewust is veroorzaakt, wat betekent dat deze ook bewust kan worden veranderd. Ja. Absoluut. Maar kijk eens rond. Kijk naar de mensen om je heen. Kijk, een vrouw in de metro. Ze is zo lief, charmant, haar gezicht is zo aangenaam en haar vrolijke ogen gloeien van kinderlijk enthousiasme, ze is flitsend, maar smaakvol gekleed, met dunne lange vingers, goed verzorgde nagels bedekt met glanzende vernis. Het is waar dat als je goed kijkt, je onder het lange, puntige haar een lichte boog in de nek ziet, en als je haar vraagt ​​hoe laat het is, zal haar stem hoog en enigszins ratelend blijken te zijn. Zo is zij. Dit is geen tijdelijke toestand die bewust wordt veroorzaakt, het is iets waar ze geen controle over heeft. Deze kenmerken, bijna onmerkbaar, zijn een externe weerspiegeling van haarpsychologische eigenschappen gevormd in de kindertijd, een weerspiegeling van haar ideeën over zichzelf en de wereld om haar heen, stel je voor dat ze komt voor een sollicitatiegesprek voor de functie van hoofd van een afdeling of topmanager. Zullen ze haar meenemen? Zou jij het aannemen? En waarom? Rechts. Ze zal niet in staat zijn leiding te geven. En hij zal niet in zijn eentje beslissingen kunnen nemen. En kinderlijk enthousiasme in haar ogen zal veranderen in kinderlijke grilligheid als haar superieuren ontevreden over haar zijn. De manager of HR-manager die het interview afneemt, zal waarschijnlijk opmerken dat ze gemakkelijk door de werkstof navigeert, veel weet, goed en correct spreekt, maar nadat hij afscheid van haar heeft genomen, zal hij haar hoogstwaarschijnlijk beschouwen als een lieve, charmante vrouw , en niet als een over het hoofd van de afdeling. Bovendien, als de HR-manager ook een psycholoog is, zal hij er zeker van uitgaan dat deze sollicitant vaak met ziekteverlof zal gaan vanwege ziekten van de keel en de bovenste luchtwegen. Of hier is een jonge man in een rek in een winkel. Hij is ook zo'n aardige vent: zijn gezicht is aangenaam, zelfs knap, hij is lang, hij lacht als hij met de verkoper praat, hij is netjes gekleed. Maar als je wat dichterbij komt: de stem is stil, spreekt snel, onduidelijk, de glimlach is verontschuldigend, de schouders zijn iets opgetrokken, hierdoor is er een overmatige boog in de nek en onderrug. Als je staat, lijken de knieën op de een of andere manier te recht en staan ​​de voeten uit elkaar, zoals bij een ballerina. Dit valt niet meteen op, en het is onwaarschijnlijk dat alleen een persoon, alleen een manager die hem inhuurt, alleen een onderhandelingspartner deze details bewust zal noteren en ze zal gaan analyseren zoals we nu doen. Dat zal niet zo zijn, maar ze zullen niet volledig onopgemerkt blijven. Ons onbewuste pikt heel gevoelig alle signalen op die van iemand anders naar ons toe komen. Niet al deze informatie komt later in de sfeer van het bewustzijn terecht voor verwerking. Een deel ervan blijft in het onderbewustzijn en wordt daar verwerkt en vervolgens naar het bewustzijn gestuurd, maar in de vorm van zintuiglijke signalen zoals ‘leuk of niet leuk’, ‘er zit iets in’, ‘de intuïtie zegt me dat…’ , “mensen zoals hij zijn altijd...”, “hij is nogal...” etc. En het meest vervelende is dat het bijna onmogelijk is om alle signalen die we onbewust de wereld in sturen onder controle te houden. Daarom zeggen ze: “Het lichaam liegt niet.” Je lichaam geeft je weg, zoals ze zeggen. Het vertelt je zoveel over jezelf dat je misschien nog niet over jezelf weet. Je kunt natuurlijk na een zware training leren om op zijn minst negatieve informatie over jezelf te verbergen. Maar zo’n verstoppertjespel is een spel met één doel, een spel met jezelf. Het kost veel tijd en kost veel energie, zo erg dat er niet meer genoeg van is voor iets anders, inclusief het uitvoeren van functionele taken. De eerste indruk is ongetwijfeld waardevol, maar het beeld ontstaat niet in de eerste vijf minuten. De vorming van uw beeld omvat niet alleen uw kleding, uw uiterlijk, het tempo en het timbre van uw spraak en bewegingen, uw fysieke constitutie, maar ook uw daden, de inhoud van uw spraak en zelfs uw gedachten, die, zoals we hebben gezien, niet verborgen zijn in het lichaam, als een priem in een zak. Het is niet genoeg om de felbegeerde baan te krijgen - je moet eraan vasthouden, jezelf bewijzen, en als je bezig bent met het eindeloze proces van het misleiden van je eigen lichaam en je eigen wereldbeeld, dan heb je gewoon niet genoeg voor al het andere. Daarom, als u echt tijd en energie besteedt aan het voorbereiden van serieuze onderhandelingen, promotie, interview of zelfs een date met het onderwerp van uw dromen, is het beter om deze te besteden aan het veranderen en verbeteren van uw imago, en niet alleen aan uw stijl. Omdat beeld een vorm is die logisch voortvloeit uit de inhoud. Het woord ‘beeld’ is nu populairder dan ooit, maar komt vooral voor in de namen van schoonheidssalons en studio’s die zich bezighouden met stijlontwikkeling. Voor intern werk van hoge kwaliteit kun je beter beginnen met consultaties bij een psycholoog en beeldanalist. Het zal je helpen je werkelijke beeld dichter bij je ideeën over je ideale zelf te brengen, het zogenaamde ‘ideale beeld’ of ‘ideale zelf’. En geloof me, de resultaten zullen niet lang op zich laten wachten.!