Stel je een ouder voor die de keuken binnenkomt, en daar... Er zit boekweit in een pan, twee ongebroken eieren (in de schaal), thee die iemand niet heeft gedronken en drie soorten kruiden - en dit allemaal samen met een kapotte wekker en een biljet van vijfduizend dollar, dat dezelfde ouder 's morgens in zijn portemonnee wilde stoppen, maar door iets werd afgeleid... En een één-en-een- De halfjarige baby zit naast hem en lacht met een blije en trotse glimlach. Wat zijn de opties (voor ouderlijk gedrag) Laten we eerst eens kijken naar de meest voorkomende optie: om het simpel te zeggen: failliet gaan. Creëer een schandaal. Het is onbeleefd om een ​​kind te straffen. Geef het strikte bevel DIT NOOIT MEER TE DOEN! Optie twee: het kind koeltjes negeren, in stilte minachting voor hem uiten, alles minachtend wegleggen, minstens nog een halve dag niet tegen de baby praten “als een mens” (“laat hem maar” Optie drie: in de toestand van een slachtoffer vervallen, in tranen uitbarsten, hysterisch de keuken uit rennen en dan terugkeren, terwijl je de tranen over je wangen veegt, jammerend dat dit je favoriete wekker was, een geschenk van je grootvader. , een herinnering aan je jeugd, mijn God, waarom zo'n ongeluk? En nu accepteert geen enkele winkel deze vijfduizendste! Geef het kind in het algemeen de kans om zich een monster te voelen en goed aan deze rol te wennen. Deze opties zijn er alle drie op gericht om het kind te verlammen, niet minder dan dat. Iemand zal verontwaardigd zijn: wat heeft verminking ermee te maken? Ik wil gewoon dat het huis op orde is, zodat hij/zij geen voedsel verspilt, geen geld aanraakt, geen dingen bederft, want je moet het allemaal verdienen. Al deze motieven zijn begrijpelijk, maar het resultaat verandert niet. Het kind heeft een deel van zijn persoonlijkheid dat dit wil doen, bovendien moet ze dit doen, ze heeft het nodig, en het blokkeren, de toegang van het kind ertoe blokkeren, proberen het te ‘verwijderen’ betekent het kind... defect. Een geestelijk gezond mens zal een kind immers niet een arm of been willen ontnemen als het kind hem zojuist met die arm of dat been heeft aangeraakt, waardoor enig ongemak ontstaat. En het deel dat verantwoordelijk is voor dergelijke experimenten heeft een kind in het leven niet minder nodig dan een arm of een been. Dat is uiteraard waar, en gelukkig zijn de hierboven beschreven opties niet de volledige keuze van de ouders in een dergelijke situatie. Maar voordat we kijken naar de vierde gedragsoptie, gezond gedrag, moeten we iets verduidelijken. Het is belangrijk voor ons, ouders, om te begrijpen waarom kinderen dit allemaal doen. Hypothesen uit de serie "omdat ze ongedierte en saboteurs zijn" worden niet in overweging genomen. We hebben al gezegd dat een kind in het spel veel situaties modelleert die hij mogelijk nodig heeft doorloopt in het leven, en leert hoe je je in deze situaties moet gedragen. Wanneer kinderen iets beginnen te mixen dat onmogelijk en onnodig lijkt om te mixen, en er meesterwerken van maken, zoals wat we hebben beschreven... Over het algemeen hebben we bijna alles al gezegd. Op deze manier modelleren kinderen creativiteit: ze nemen een verscheidenheid aan componenten en mixen ze, en uiteindelijk krijgen ze iets volkomen ongebruikelijks. De meest succesvolle, meest creatieve mensen zijn degenen die als kinderen de kans hadden om te improviseren en te experimenteren dit. Creativiteit is in feite het creëren van iets ongekends, compleet nieuws, uit een bekende (relatief gesproken) reeks componenten. Sommige mensen kunnen dit nauwelijks, sommigen kunnen het beter, en sommigen kunnen het zo goed dat dan de hele wereld de “Joke” van Bach, het “Requiem” van Mozart, de “Polonaise” van Oginsky kent. En het lijkt erop dat er maar zeven opmerkingen zijn! Het leven zou voor veel ouders veel gemakkelijker worden als ze zich realiseerden dat kinderen de waarde van veel dingen nog niet begrijpen (hier gebruiken we het woord 'waarde' helemaal niet in de betekenis waarin het staat). we hebben het het vaakst in het boek gepresenteerd; wat in de eerste plaats bedoeld wordt is het materiële equivalent van een materieel object). Die. Ze weten niet dat ze in ruil voor een biljet van vijfduizend dollar een koelkast een tijdje kunnen vullen, of kleding of schoenen kunnen kopen. Ze weten niet hoeveel een mobiele telefoon en tablet kosten en wat deze kosten. De waarheid is dat ze het niet weten en er niet over nadenken. En ditnormaal voor hun leeftijd. Wanneer ouders op hun beurt geen rekening houden met deze onwetendheid, ontstaan ​​er zeer onaangename conflicten voor alle betrokken partijen. En wat dan? En dan blijkt dat bijvoorbeeld een dertigjarige man zich in een situatie bevindt waarin hij iets nieuws moet creëren, iets moet creëren dat voorheen niet bestond, althans binnen het raamwerk van zijn individuele leven, wanneer hij behoefte heeft aan om een ​​weg te vinden die hij voorheen nog nooit had gelopen – maar dat kan hij niet. Dat kan niet, dat is alles. Allereerst weet hij niet hoe. Om precies te zijn: hij heeft geen toegang tot dat deel van zijn persoonlijkheid dat weet en kan - deze hulpbron is voor hem geblokkeerd. En ten tweede komt apperceptie (het vertrouwen op eerdere ervaringen bij het opdoen van nieuwe ervaringen) hem in dit geval slecht van pas. Hij bevindt zich in een bepaalde context - en 'herinnert' zich (tussen aanhalingstekens omdat deze informatie uiteraard geen tijd heeft om de bewuste geest binnen te dringen, een 'beeld' verschijnt gedurende een fractie van een seconde voor de innerlijke blik) als er eens, lang geleden sloeg mama hem op de bodem omdat hij iets van pap had gemaakt en er theebladeren overheen had gestrooid, en papa schreeuwde luid toen hij zag dat zand met bloemblaadjes zorgvuldig van de straat werd gehaald in zijn koffertje. Iemand zal in een situatie terechtkomen waarin Om iets nieuws te creëren, zul je de angst en wrok die met deze episoden uit het verleden gepaard gaan, moeten overwinnen. En het zal moeilijk zijn. Maar het kan natuurlijk ook anders zijn. Dus de jongen haalde een doos uit de keuken waarin zijn moeder kruiden bewaart, bracht die naar de slaapkamer - en 'schilderde' een hele foto op het bed: hier. je hebt rode peper en gele kurkuma, en rozemarijn, en wat grijsbruine mengsels - en hoe het allemaal ruikt, mmm! Het kind is blij - schoonheid! De ouders komen binnen en wat zeggen ze tegen hem? Zoon, liefje, wat heb je dat mooi gedaan! Wauw! Dit is precies het moment waarop het kind ondersteuning nodig heeft. Dit is de taak van ouders, die veel belangrijker is dan het handhaven van de orde in huis, het veilig houden van dingen, enzovoort. Omdat orde en netheid snel kunnen worden hersteld. Zelfs als het een uur duurt, is het nog steeds snel. Omdat er zoveel mokken, lakens en mobiele telefoons kunnen zijn als je wilt, maar dit specifieke kind op de wereld en jij hebt er maar één. En hij moet zijn hele leven leven met de ervaring die hij in zijn kindertijd opdoet. En om nog lang en gelukkig te kunnen leven, heeft hij nu meteen steun nodig. En als een kind zulke steun krijgt, zal later, in de toekomst, in een situatie waarin hij iets nieuws creëert, het mechanisme van apperceptie voor hem werken - zonder het te beseffen. Het lijkt erop dat hij opnieuw steun zal krijgen van belangrijke mensen en aan de slag zal gaan met een voorproefje van toekomstig succes, en dit is, zoals we weten, de sleutel tot succes. En het maakt niet uit wat hij gaat doen: zoals V.S. Vysotsky zei: in elk beroep is er plaats voor creativiteit. Over het algemeen is creativiteit wat een mens van een dier onderscheidt. Emoties, intelligentie - dieren hebben dit allemaal ook. We kennen allemaal voorbeelden van de manifestatie van liefde en toewijding bij honden, inclusief uitstekende voorbeelden. Sommige diersoorten zijn zeer intelligent. Elke groep orka's gebruikt bijvoorbeeld zijn eigen unieke taal, en dieren uit een andere groep begrijpen die niet. Maar ondanks dit alles zijn dieren niet in staat om te creëren. Creativiteit als de creatie van het ongekende, nieuwe, unieke en mooie is een geschenk dat aan de mens wordt gegeven. En wanneer ouders proberen voor een kind te 'afhakken' wat hem onderscheidt van een kitten, veulen, enz., Rijst er een redelijke vraag: wie is hier de 'saboteur' en 'saboteur' als het zo is dat de creativiteit van het kind is? geblokkeerd, vervolgens kan hij dit obstakel natuurlijk overwinnen en verwerken - maar hiervoor zal hij serieus aan zichzelf moeten werken. En het is niet moeilijk te begrijpen wat het verschil is tussen een vijfendertigjarige persoon die eindelijk in staat was de creativiteit in zichzelf te ontdekken – en een vijfendertigjarige persoon die in staat was zijn creativiteit te vergroten, te vermenigvuldigen en te ontwikkelen. creatief potentieel. We willen allemaal dat onze kinderen sterk, slim, gevoelvol, mooi, gezond, krachtig, creatief en begripvol worden.