Weg met de bekkenklem Als u zich afvraagt: heb ik een bekkenklem? Je kunt gerust antwoorden: ja. In al de jaren dat ik met vrouwen werk, heb ik er zonder hem geen één ontmoet. Natuurlijk is onze opvoeding hier debet aan. Als een meisje van een jaar of vijf zichzelf begint te bestuderen en plotseling ontdekt dat ze iets tussen haar benen heeft, roepen haar bange ouders: eh, wat walgelijk, het is zonde, bemoei je er niet mee. , ze valt eraf! Het meisje gaat naar de kleuterschool en op het toilet dat ze met de jongens deelt, ziet ze dat ze een “worst” hebben, maar die heeft ze niet. Oeps. En de interesse in je lichaam neemt toe. Maar ze herinnert zich dat dit vies en beschamend is, dus blijft ze zichzelf bestuderen, maar nu in het geheim, achter de bank of onder de tafel, vermengd met haar interesse is een gevoel van schaamte, een kennismaking met het verbodene. Maar een braaf meisje stopt hiermee en vergeet dat ze daar iets heeft. Na verloop van tijd beginnen neurale verbindingen de niet-bestaande plek te blokkeren. Het hoofd is er, de armen zijn er, de buik is er, en dan de benen, voor sommigen, rechtstreeks vanuit de oren. Het kan niet worden verwijderd door een bekwame partner of een zorgvuldige studie van Indiase verhandelingen. Hoe doe je dat? Stap 1. Geef toe dat er een probleem is. En zelfs als je een orgasme ervaart, geloof me, het kan veel helderder zijn als je de neurale verbindingen met je yoni herstelt. Stap 2. Ontwikkel je gevoeligheid. Onze handen zijn het meest gevoelige deel van het lichaam. We controleren de zachtheid van de stof, de temperatuur van het water en het lichaam en brengen dit aan op de gekneusde plek. En naast je handen heb je ook nog een heel organisme! Stel je voor dat je hele lichaam ook voelt! Sta jezelf toe om de zijde van de lakens op het oppervlak van je dij of rug te leren voelen. En voel hoe verschillend de sensaties zijn van hetzelfde oppervlak. En als je het raam opent en naakt gaat liggen, welk deel van het lichaam voelt dan de eerste windvlaag? Misschien is het de maag? Of je borst sluiten, de luchttemperatuur in de kamer voelen, de frisheid van de wind door een open raam, de hardheid van de matras, de zachtheid van het kussen, jezelf mentaal verplaatsen naar de kust van de oceaan, meditatie aanzetten of meditatie aanzetten? aangename muziek. Voeg je maag toe. Hoe adem je? Geniet van elke ademhaling, onthul de volheid van de aroma's, en nu de geluiden die je hoort, ergens in de verte is de snelweg luidruchtig, de tv van je buurman staat aan, het geluid van stemmen, het zingen van vogels, en concentreer je nu op één geluid - het kan het kloppen van je hart zijn of het spinnen van je kat en je benen. Sta jezelf toe alle zintuigen erbij te betrekken en vervaag deze sensaties, waardoor ze één voor één overblijven. Wat is er mis met je onderbuik? Is hij ontspannen? Of beperkt, vol zwaarte, pijn, zelfgeweld? Herken je gevoelens en gevoelens, geef ze de ruimte. Blijf bij hen. En als je er klaar voor bent, verlaat dan deze toestand. De eerste stappen op het pad naar jezelf zijn gezet. We zullen later over de volgende praten. Met liefde, je psycholoog Marina Rubinskikh