Onlangs brak er op Facebook een hele ‘oorlog’ uit over het feit dat een van de psychologen haar voormalige cliënt had aangeklaagd wegens smaad. De cliënt schreef een negatieve recensie over haar, wat de psycholoog niet leuk vond. Eerlijk gezegd deed ik in eerste instantie ook mee aan de beschuldiging van de psycholoog, door te zeggen hoe ze dit kon doen, want dit is een schending van de ethiek... Ze heeft immers veel verschillende informatie over de cliënt, wat betekent dat de functies zijn vanaf het allereerste begin niet gelijk... Het is waar dat dat mij ervan weerhield de publicatie leuk te vinden en op dit onderwerp te reageren. Ik heb negatieve recensies over deze psycholoog gelezen van verschillende mensen op verschillende bronnen. En het lijkt erop dat dit zeker geen blanke en donzige psycholoog is... Maar... Maar nadat ik me had verdiept in wat boze cliënten schreven, besefte ik plotseling dat niet alles zo eenvoudig is. Ik las het, dacht erover na, maar schreef een artikel over iets anders: wacht maar, ik ga binnenkort scheiden... En dan? En toen dacht ik: hoe zou ik me voelen als ze een negatieve recensie over mij zouden schrijven... En niet alleen negatief, maar niet in overeenstemming met de realiteit. En... En daarmee ging ik naar bed. Al op weg naar mijn werk ging ik naar mijn Facebook-pagina en onder dit artikel, dat ik op Facebook deelde, zag ik: Zeggen dat ik in een verdoving was, betekent niets zeggen. Het is onmogelijk om haar te antwoorden of naar haar pagina te gaan omdat ze mij heeft geblokkeerd. En dit ondanks het feit dat deze vrouw niet alleen nooit mijn cliënt is geweest, maar dat we haar helemaal niet kennen. Iemand denkt misschien dat iemand die mijn echte cliënt was zich achter haar verschuilt, maar ik kan met vertrouwen zeggen dat ik nog nooit zoveel, laten we zeggen, vreemde klanten heb gehad. Mijn vrienden kwamen naar haar pagina op Facebook en VK, omdat ze ook geïnteresseerd raakten in wat voor soort vrouw zij was die negatieve recensies schreef om een ​​voor haar duidelijke reden. Nadat ze mij in de reacties had geschreven, zie je dat ze de foto heeft gewijzigd. En vandaag heeft ze het weer veranderd), gewoon een soort Agent 007... En dit is haar commentaar in een van de groepen op VK, maar niet over mij: op VK en FB zijn de namen anders, ze vonden het van de foto)) Wat ik voelde toen ik haar negatieve feedback op mij zag, is woede! Ja, precies boosheid. Psychologen zijn ook levende mensen en hebben, net als iedereen, het recht om boosheid te voelen. Wat nog meer? En ook onbegrip. Gebrek aan begrip van wat ze van mij nodig heeft en wat ze eraan kan doen als ze echt verder gaat en ergens anders negatieve dingen schrijft. Zo snel worden antwoorden op vragen gegeven) Net 's avonds vroeg ik me af hoe ik me zou voelen als ze een negatieve recensie over mij zouden schrijven, los van de realiteit, en het antwoord liet niet lang op zich wachten... En hoe zou jij je voelen? Tenzij je natuurlijk bang bent hoe ik een antwoord uit het universum kan krijgen in dezelfde vorm als ik)))) En wat moet je hier echt mee doen als de recensie echt van iemand is die je niet eens kent weten? .............................................. ...................................................... .................................... Met betrekking tot uw reis, Elena Denisenko Bravitskaya - klinisch psycholoog, beeldend therapeut, lichaamsgerichte therapeut, spiritueel behandelaar.