Van de auteur: Als we op een min of meer belangrijke reden reageren met gedachten: 'Het gaat me niet lukken', 'Dit is niets voor mij', 'Ik ben niet waardig”, enzovoort, wordt het een probleem. Al deze gedachten en daaruit voortvloeiende emoties en gedrag zijn een manifestatie van onze ‘innerlijke criticus’-subpersoonlijkheid. Ik denk dat ieder van ons bekend is met deze vervelende, verwijtende, ontevreden, sarcastische, belachelijke. , saaie, jeukende stem: “De innerlijke criticus.” buiten met wie we vrienden zijn, werken en leven. Als we studeren, ons verheugen, delen, positieve bedoelingen hebben, open en kwetsbaar zijn, doet hij er alles aan om het verlangen om überhaupt iets te doen te immobiliseren en te vernietigen Hoe te ontdekken dat hij in ons leeft, hoe te herkennen? Tekenen: eindeloze ontevredenheid over iemands uiterlijk, gedrag, karakter, zelfs tot het punt van zelfhaat. Bijvoorbeeld vrouwen die onder het mes gingen bij een plastisch chirurg om hun lichaam opnieuw te maken. Gevoelens van schaamte en schaamte, met of zonder reden. Verboden op de eigen verlangens, genoegens en de vervulling ervan. We straffen onszelf dus door onszelf te vergelijken met iemand die ergens beter in is, wanneer iemand ergens in eerste instantie beter is dan wij in iets, afhankelijkheid van de mening van anderen, emotionele afhankelijkheid, het verlangen om alles perfect te doen, of opnieuw te maken, af te maken,. Verbeteren, moderniseren - denk, voel, wens, denk ik correct. Vandaar infantilisme en hulpeloosheid, en onwetendheid over wat ik werkelijk wil. Wat moeten we doen? Wat moet ik doen? Hoe kun je ze het zwijgen opleggen? Hoe kunnen we deze stemmen verwijderen, vernietigen en tot zwijgen brengen? Echt niet. Laat ze praten. Laat ze ruzie maken. Laat ze zoeken naar evenwicht en compromissen. We moeten ze vrijuit laten praten. Ruimte geven. Geef de gelegenheid om toch gehoord te worden, ook al is dat onaangenaam. Vervolgens wordt er automatisch gezocht naar een uitweg uit de impasse. De externe criticus en de interne criticus moeten vrienden worden. Verzoening is mogelijk tussen interne behoeften en het raamwerk van de externe wereld, die vol is van andere mensen en de stemmen van buitenaardse critici. U hoeft alleen maar UW gevoelens, uw behoeften en uw verlangens te horen. Ze liegen nooit en praten altijd. Het is alleen zo dat de criticus soms luider blijkt te zijn. Het is heel belangrijk om je successen te leren opmerken en ervan te kunnen genieten. Echt. Leer van jezelf te houden, vergroot je gevoel van eigenwaarde, prijs jezelf, zorg voor jezelf. Die. vervang negativiteit en klachten door positiviteit en acceptatie. En als iets niet lukt, is het zinvol om professionele hulp te zoeken bij een psycholoog. Ik ben blij dat ik nuttig ben! Auteur: Olga Levko, psycholoog02.09.2017