Deze vraag komt momenteel nogal vaak naar voren in mijn sessies. Ik deel mijn mening als psycholoog.1. Het is belangrijk om te erkennen dat elke mening het recht heeft om die te zijn. Zelfs als het jou niet aanspreekt. Jij bent anders en dat is oké.2. Als je het niet leuk vindt, kijk dan in jezelf naar de emoties en gevoelens die je voelt. Woede, woede, wrok, woede. Stel jezelf de vraag: “Waar gaat dit gevoel voor mij over?” “Wat is het voordeel als ik ze blijf ervaren?”3. Als de toon van uw dialoog u niet bevalt, heeft u het recht om deze te stoppen. ‘Ik ben er niet klaar voor om het gesprek met verheven stem voort te zetten, we praten later wel.’ Neem gedurende deze tijd 5-10 minuten stilte om af te koelen. ‘In plaats van onze eigen agressie in te dammen, zoals een stuk vlees in de soep’, ‘sudderen’ we. Dat wil zeggen: wanneer we worden overweldigd door een verlangen om op een vertrouwde manier te spreken of te handelen, staan ​​we onszelf toe om te wachten en geduldig te wachten , om dit verlangen in al zijn kracht te voelen, zonder zich van hem af te keren, maar niet aan hem toe te geven. ‘Stoven’ is een manier om innerlijke kracht en zelfvertrouwen te verwerven: de overtuiging dat we, wanneer we worden geconfronteerd met de rusteloosheid, kwetsbaarheid en fundamentele onzekerheid van het leven, met onze geest kunnen werken zonder onszelf en anderen schade te berokkenen (Pema Chödrön) .4. Bedenk dat elke persoon alles waarneemt door zijn eigen prisma van de wereld. Denk aan het sensationele verhaal op internet, waar iedereen de kleur van de jurk besprak: blauwzwart of witgoud? En iedereen neemt waar wat hij ziet vanuit zijn kennis, ervaring en de wereld om hem heen “Ik kan het mis hebben, net als de ander.” Zoek niet naar de waarheid, die ligt altijd in het midden.5. 'Ik hoor, ik begrijp het, ik zie je.' Soms kan de tegenstander in de dialoog zich bang, eenzaam en onbegrijpelijk voelen. Vraag hem: “Wat wil je van mij in dit gesprek.” Wat als hij gewoon wil weten dat zijn gedachten het recht hebben om dat te zijn? Bij stress kunnen mensen zeggen wat ze willen. Soms brengen eenvoudige vragen iemand terug naar de realiteit.6. Vraag jezelf af: “Waarom ben ik nog steeds betrokken bij dit destructieve gesprek?” Wie ben ik daarin? Laten we de Karpman-driehoek in herinnering brengen (slachtoffer, redder, agressor (vervolger)). En we herinneren ons dat we altijd het recht hebben om de driehoek te verlaten en dat de dialoog dan geen kracht zal hebben.7. Praat met je tegenstander in de vorm van een ‘ik-verklaring’. De technologie is vrij beschikbaar. En vergeet niet dat je altijd kunt ophouden slachtoffer of agressor te zijn. Het is jouw recht om deze rollen van jezelf af te nemen en positieve rollen aan jezelf toe te kennen.!