We beginnen elke nieuwe taak met enthousiasme, met het verlangen om op de beste manier te doen wat we van plan waren, en dan vervagen deze vreugdevolle gevoelens op de een of andere manier geleidelijk, ze worden vervangen door onzekerheid, twijfel, en apathie. Er lijken gedachten te zijn dat het niet nodig was om dit aan te pakken... Ik zal niet verder schrijven, het zoeken naar de ziel van iedereen is precies hetzelfde. Wat kun je in deze situatie voor jezelf doen? Probeer je te herinneren hoe je aan je project begon te werken. Wat waren je eerste stappen? Waar droomde je van? De eerste stroom scepticisme en sarcasme, geheel andere herinneringen zijn vol hoop en aspiraties. Onthoud wat je al hebt bereikt tijdens het werken aan het project. Natuurlijk lijkt al onze successen in de droomfase een echte vakantie met vuurwerk en tamtam, maar in werkelijkheid gebeurt het altijd stiller. Maar dit betekent helemaal niet dat er geen prestaties en successen zijn. Het is alleen zo dat de houding ten opzichte van hen aan het veranderen is. Vroeger leek iets een prestatie, maar nu is het heel gebruikelijk. Kun je je voorstellen? Je hebt al het punt bereikt waarop ooit moeilijke taken gemakkelijk kunnen worden voltooid. Is dit geen prestatie? Kijk eens naar wat al je herinneringen gemeen hebben? Wat doe je al het beste? Wat geeft je plezier? We onderschatten vaak onze verdiensten en beschouwen ze als kleinigheden, maar het zijn deze 'kleine dingen' die ons maken , wij. Wijs uw ideeën niet af bij het eerste teken van verminderde motivatie. Ondersteun jezelf - alleen of met de hulp van een psycholoog, coach, mentor, leraar. Jouw ideeën verdienen het om gerealiseerd te worden. En jij verdient het om gerealiseerd te worden.