Hoe te leven op 40-jarige leeftijd? De pessimist zegt: het wordt niet erger. Een optimist blij: het zal gebeuren! zullen! Ik wil meteen duidelijk maken dat dit artikel door mij is geschreven voor vrouwen en over vrouwen. Om nog preciezer te zijn: over vrouwen van 35-45 jaar oud. Deze leeftijdsperiode is verantwoordelijk voor de zogenaamde ‘midlifecrisis’. Er is al veel gedaan, sommige verlangens en plannen zijn niet langer voorbestemd om uit te komen, de kinderen zijn opgegroeid of tieners geworden met hun eigen ‘overgangsproblemen’, je hebt een stabiel-gewone of stabiel-onbeminde baan, vele jaren van ervaring in het gezinsleven, een echtgenoot die zich behoorlijk verveelt na tientallen jaren huwelijk (of een volledig gebrek aan persoonlijk leven), de jeugd ligt achter ons, het leven is gewoon en routineus geworden, maar bestaat nog steeds uit grote en kleine problemen. Veel vrouwen beginnen de angst te ervaren om aantrekkelijkheid en schoonheid te verliezen, en paniekangst voor de ouderdom verschijnt. Je begint te denken: wanneer zullen de problemen eindigen en zal ik in vrede gaan leven? Waarom werkt de wereld zo dat naarmate ik ouder word, mijn gezicht onvermijdelijk verandert in iets onaantrekkelijks? Hoe kan ik N aantal kilo’s afvallen? Waarom leef ik eigenlijk? En wat is de zin van het leven? Ik denk dat velen op zoek zijn naar antwoorden op deze vragen. En het lijkt alsof alles zo bekend en ingeburgerd is, en je wilt eigenlijk niets veranderen, maar... Er ontbreekt iets in je leven, nou ja, je voelt geen plezier. Er is geen gevoel van geluk. Alles is flauw en saai. Veel vrouwen beginnen populair-wetenschappelijke literatuur over psychologie te kopen, boeken - "hoe word je gelukkig in 5 dagen", "Hoe kun je mannen plezieren?", "Hoe los je alle problemen op in 3 dagen", enz. Een vriend van mij heeft een hele bibliotheek van dergelijke publicaties. Tegelijkertijd verkeert ze voortdurend in een staat van chronische rusteloosheid en angst en een eindeloos begrip van haar gevoelens. In hen, boeken, kun je natuurlijk wat nuttige informatie verzamelen, maar ze werken niet, omdat ze slechts een kortetermijneffect hebben, zonder iets te veranderen in onze perceptie van de wereld en onze overtuigingen. En ik smeek u: beschouw niet alles wat in zulke boeken geschreven staat als de absolute waarheid. Houd een kritische blik. En soms hoor je iets uit wat je leest dat niet eens grappig is. Klinkt bekend? Ik denk niet dat ik de enige ben die zulke gedachten had. En als je niet onmiddellijk actie onderneemt, blijft je leven in hetzelfde saaie grijze kleurenschema. Een van mijn vrienden (44 jaar oud), die 2 vreemde talen kent (Duits en Frans), een prachtig figuur heeft en een ongelooflijk sociaal karakter heeft, is helemaal alleen, heeft geen persoonlijk leven, heeft een hekel aan haar baan en geeft zich over aan dagelijkse klachten over haar ellendige leven. Tegelijkertijd doe je niets om de situatie te veranderen. Natuurlijk kun je je dromen najagen. En het is ook mogelijk dat je medelijden met jezelf hebt en alles aan omstandigheden en pech toeschrijft. Dit alleen zal niets veranderen. Mentale troost is jouw behoefte, en niemand zal er hals over kop naar streven om die te bevredigen. Dit is in de eerste plaats uw taak. Bedenk dat de natuur een vacuüm verafschuwt. De leegte moet worden opgevuld. En als je dit niet doet, zal het gevuld zijn met melancholie, verveling en andere onaangename dingen. Doe daarom iets. Maar breng onder geen enkele omstandigheid drastische veranderingen aan. Begin niet flauw aan je nieuwe leven op maandag. Dit zal alleen maar extra emotionele en psychologische stress veroorzaken op onze lankmoedige psyche. Begin geleidelijk met het introduceren van veranderingen en wen er aan. Door dit te doen, vermijd je niet alleen stress, maar begin je ook van het leven te genieten. Natuurlijk moet je voor alles betalen: voor actie en inactiviteit. De vergoeding voor inactiviteit zal alleen maar duurder zijn. Dus wat te doen? Eerst moet je een beslissing nemen. En definieer het doel. Zo specifiek mogelijk. Je kunt niet bewegen als je niet weet waarheen. Geef aan wat je wilt. Om van richting te veranderenje moet eerst stoppen. Als u moeite heeft met het stellen van een doel, neem dan contact op met een psycholoog of psychotherapeut. Ik waarschuw je, je zult aan jezelf en je eigen leven moeten werken. Doe je best, besteed tijd. Laten we op volgorde beginnen. Er bestaat geen absoluut hoogtepunt in het leven. Het wordt beperkt door de beperkingen van onze perceptie van de wereld en de onmogelijkheid om alles in korte tijd te hebben. Het geluksgevoel krijgen we niet vanaf de geboorte mee. Laten we nu verder gaan met het analyseren van onze gedachten en overtuigingen, aangezien deze onze emoties bepalen. Het leven op zichzelf is noch goed, noch slecht. Het is onze perceptie die het goed of slecht maakt. Waarneming is op zijn beurt gebaseerd op overtuigingen. Systematische beoordelingsfouten leiden tot cognitieve vervormingen waarop onze gedachten zijn gebaseerd. Hieronder vindt u een lijst met de meest voorkomende vervormingen en voorbeelden.1. Gevoeligheid – ‘Ik moet wel depressief zijn omdat ik mijn baan ben kwijtgeraakt’, of ‘Nerveus zijn is slecht voor je’, ‘Ik moet een goede moeder zijn.’2. Overgeneralisatie – “Hij die met fouten schrijft, is een dwaas.” Of: “Ik ben slechter dan Irina omdat mijn borsten kleiner zijn.”3. Personalisatie. - “Ik brak mijn been omdat God mij straft voor mijn zonden uit het verleden.”4. Voortzetting - "Ik zal altijd bang zijn." Of: “Ik zal nooit gelukkig zijn.” 5. De schuldige vinden - "Mijn man is verantwoordelijk voor onze scheiding." Of: “Degenen die slecht zijn opgevoed, worden criminelen.”6. Pathologiserend – ‘Angst is een ziekte’, of: ‘Een agressief persoon is abnormaal.’7. Perfectionisme – “Ik mag nooit fouten maken.” “Ik moet in alles de beste zijn.”8. Categorisch (dichotoom denken) – “Zwart of wit.” “In deze wereld ben je een winnaar of een verliezer.” De lijst gaat verder. Conclusie: Bedenk dat u in dit leven niemand iets verschuldigd bent, met uitzondering van enkele aangegane verplichtingen (bijvoorbeeld ouderlijk gezag) en gesloten contracten. Volgens A. Ellis, de ontwikkelaar van rationeel-emotieve psychotherapie, zijn er vier groepen irrationele attitudes die het vaakst problemen voor een persoon veroorzaken. Lees ze aandachtig en denk erover na.1. Het instellen van de verplichting. Sommige mensen zijn ervan overtuigd dat er bepaalde universele principes (principes) in de wereld zijn die hoe dan ook moeten worden geïmplementeerd. Bijvoorbeeld: “De wereld moet eerlijk zijn”, “Mensen moeten eerlijk zijn.”2. Overdrijving instelling. Gebeurtenissen die zich in het leven voordoen, worden zonder enige context als catastrofaal beoordeeld. Bijvoorbeeld: “Het is verschrikkelijk om op oudere leeftijd alleen gelaten te worden.”3. Het instellen van de verplichte implementatie van uw behoeften. Deze houding is gebaseerd op de irrationele overtuiging dat iemand, om gelukkig te zijn, over bepaalde kwaliteiten moet beschikken. Bijvoorbeeld: “Ik moet de beste professional zijn die er is, anders ben ik waardeloos.” “Ik kan niet leven zonder een man omdat ik ongelukkig ben.”4. Evaluatie-instelling. Wanneer de persoonlijkheid van een persoon als geheel wordt beoordeeld, en niet zijn individuele eigenschappen en kwaliteiten. Je bent er niet in geslaagd sommige verlangens en dromen te vervullen. Dus? Nou, dat is natuurlijk jammer. Daar waren dus redenen voor. Een persoon kan niet alle gebeurtenissen in zijn leven beheersen. Er zijn gebeurtenissen die tegen onze wil plaatsvinden; deze kunnen niet worden voorzien en wij zijn er niet verantwoordelijk voor. Maar hierdoor stortte de wereld niet in. Weet u zeker dat u blij zou zijn als uw plannen werkelijkheid zouden worden? Stel je voor dat dit gebeurt. Hoe zou jij je voelen? Waar zou je aan denken? Bedenk dat uw verlangens zich op het niveau van wenselijkheid moeten bevinden. Je moet niet de hele betekenis van je leven erin stoppen. Vergeet niet: je kunt het verleden niet veranderen. Er is maar één manier om het te gebruiken: leer een les uit de ervaring en vergeet deze. Leef in het heden met dromen voor de toekomst. Wees niet bang om fouten te maken. Eén van de groten zei: ‘Wie niets doet, maakt geen fouten. Maar niets doen is een vergissing.” In feite is niemand van ons wijzer dan anderen. Het lijkt je dat het leven in het algemeen al voorbij is, enjeugd - samen met hem. Een vreugdeloze oude dag wacht op je. Bekijk het vanaf deze kant. Je hebt levenservaring van onschatbare waarde opgedaan. Wie weet waarom we al deze beproevingen en problemen krijgen? Problemen kunnen nuttig voor ons zijn omdat ze het gemakkelijker maken om andere problemen op te lossen. Ze kunnen ons iets waardevols leren dat we anders niet zouden weten. Op mijn veertigste was ik bijvoorbeeld helemaal niet meer bang. En wees niet verdrietig over je vroegere jeugd. Veroudering is een natuurlijk proces, niemand kan het vermijden. Natuurlijk bestaat er in onze cultuur een cultus van jeugd en fysieke schoonheid. En dus kijken we met afgunst naar jonge schoonheden met slanke benen en stevige borsten, die de natuur vervloeken vanwege onze eigen onmacht. Wees niet boos, jeugd is een nadeel dat heel snel overgaat. En nog iets over jaloezie. Ik herinner me de woorden van een groot filosoof (ik weet niet meer wie): als de helft van de mensheid hun staart zou krijgen, zou de andere helft sterven van jaloezie. Wees dus realistisch. Nog een belangrijk punt. Evalueer gebeurtenissen niet alleen vanuit een negatief gezichtspunt. Elk fenomeen heeft 2 kanten. De slechte vinden we meteen. Maar op een positieve noot... Bedenk eens welk voordeel verlegenheid heeft? Welke functies vervullen slaapstoornissen? Wat betekent het dat ik bang of depressief ben? Door depressie kun je bijvoorbeeld met diepe emotionaliteit op conflicten reageren. Agressiviteit is het vermogen om spontaan en emotioneel te reageren. Verlegenheid is het vermogen om zichzelf in bedwang te houden en te handelen naar eigen overtuigingen. Het belangrijkste is nu zelfacceptatie. Leer jezelf te accepteren zoals je bent (slaperig, slordig en lelijk). Je bent geen ideaal, je bent een vrouw, je hebt voordelen, er zijn schaduwkanten aan je persoonlijkheid. Net als ieder ander persoon. Erken je tekortkomingen en accepteer ze, ze maken deel uit van jou. Heb de moed om onvolmaakt te zijn. Omdat perfectie niet bestaat. Wat betreft fysieke aantrekkelijkheid. In de natuur bestaat schoonheid helemaal niet. Er kan sprake zijn van aanpassingsvermogen – niet-aanpassing, functionaliteit – disfunctionaliteit, nuttig – nutteloos. Maar schoonheid is een relatief concept, subjectief en een menselijke uitvinding. Men was het onderling eens: wat vinden wij mooi en wat lelijk. Ja, voor de eenvoud. Maak je dus geen zorgen over je fysieke aantrekkelijkheid. Het belangrijkste is dat je jezelf leuk vindt. En accepteer geen kritiek van anderen zonder kritiek van uw eigen kant, maak u geen zorgen over kleinigheden. De woorden van iemand anders zijn slechts zijn woorden. Ze hebben niets veranderd. Jij bleef jezelf, hij bleef zichzelf. Nou, het is onaangenaam. Maar je moet hier niet lang bij blijven stilstaan ​​en verontwaardigd zijn. Wat betreft overgewicht. Benader dit vraagstuk kritisch. Als u en uw partner tevreden zijn met uw gewicht, hoeft u zich geen zorgen te maken. Als je echt wilt afvallen, begin dan met het tellen van calorieën en ga sporten. Als je lui bent in het trainen met gewichten of hardlopen (zoals ik), dwing jezelf dan niet te hard. En fitness is naar mijn mening over het algemeen nutteloos en levert, afgezien van vermoeidheid, niets op. Sterker nog, je kunt afvallen zonder te sporten. Ook al klinkt het onsportief. En geloof me, voor jouw man betekenen een paar kilo niets. Jij bent degene die zich zorgen maakt over je vetreserves. Nu over de kinderen. Als uw kinderen al volwassen zijn, laat ze dan gaan en gedraag u niet als een moederkloek. Je moet je kind niet vervelen met jouw instructies en adviezen (hij zal er desnoods zelf om vragen), en hem ook geen eten opdringen, omdat hij niet goed eet en te mager is. Uw kleine kinderen zijn volwassenen geworden en u moet dienovereenkomstig met hen communiceren. De belangrijkste taak van een moeder is om haar kind te leren zelfstandig te leven. Je hebt het al voltooid. Rust uit en zorg voor jezelf. Nu over de zin van het leven. Het leven heeft geen inherente betekenis. Wij geven zelf betekenis aan het leven, ieder op onze eigen manier. De moderne psychiatrie bevestigt deze visie op deze kwestie: de zin van het leven is. 89526063438