Soms, zonder duidelijke reden, voelt of neemt iemand aan dat ‘alles verloren is’. Hij is verdrietig en nerveus, alles loopt uit de hand, de slaap ontsnapt - maar je moet natuurlijk op elk moment voorbereid zijn op een catastrofe. Dit gedrag weerspiegelt de gewoonte om te catastroferen en de complexiteit en het gevaar van situaties te overdrijven. Overdrijven en catastroferen is een van de logische valkuilen van ons denken, die tot verhoogde angst leiden. Hoe kun je jezelf helpen als je soortgelijke gedachten opmerkt en de angsten die daarmee gepaard gaan? We kunnen ruzie maken met verontrustende ‘profetische’ gedachten Vragen aan mezelf: - waarom kwamen deze gedachten in mij op? wat was de aanleiding voor deze veronderstelling? - Zijn er feiten die de juistheid van deze veronderstelling bevestigen? wat voor soort feiten zijn dit, hoeveel ervan - bestaan ​​deze feiten in werkelijkheid, en kan dit worden bevestigd, of bestaan ​​ze alleen in de verbeelding, als er iets soortgelijks in mijn leven zou gebeuren, wat voor soort gebeurtenissen waren dat dan? zij, en hoe zijn ze geëindigd? - Hoeveel procent kan ik de waarschijnlijkheid inschatten dat een negatieve profetie in de toekomst uitkomt? (ook al is er veel percentage, het is niet langer 100%, en dit betekent dat er nog steeds kansen zijn op een gunstige uitkomst) - wat is het ergste dat kan gebeuren als datgene gebeurt waar je bang voor bent? Is dit echt een ramp, of kan er iets worden gedaan om de situatie te verbeteren? - Zijn er feiten en ervaringen die deze veronderstelling tegenspreken? - Welk actieplan kan worden bedacht, rekening houdend met een mogelijke ramp: wat zal ik doen als de profetie uitkomt? komt uit, en wat zal ik doen als het niet uitkomt? - Hoe zou een andere persoon, een van degenen die ik goed ken, in een dergelijke situatie denken en plannen? ‘decatastrofisatie’ van onze gebruikelijke gedachten en maakt ons klaar voor een effectieve interactie met problemen. Angst is een normaal gevoel dat onze kennis weerspiegelt van de moeilijkheden die in de wereld bestaan. Het is raadzaam ervoor te zorgen dat het alarm de functie van bescherming en waarschuwing behoudt, maar dit beperkt onze activiteiten niet. Voor een volwassene die veel nadenkt en romantisch ingesteld is, zijn zijn eigen gedachten een veel serieuzere realiteit dan wat hem in de buitenwereld omringt. Sprookjes zijn over het algemeen literatuur voor volwassenen. Kinderen leven in de werkelijkheid. Volwassenen rennen van haar weg naar een fictieve wereld. En het is jammer als deze sprookjeswerelden gevuld zijn met angsten en negatieve veronderstellingen. Waar halen we deze gewoonte vandaan om een ​​negatieve toekomst te catastroferen en te voorspellen? Het is meestal gebaseerd op ervaringen uit het verleden. Iedereen kent situaties in het leven waarin hij zich hulpeloos voelde en niet in staat was om met problemen om te gaan. Bovendien zorgen verhalen van familieleden over hun ervaringen voor alarmerende zorgen. Heel vaak intimideren volwassenen een kind in de hoop hem tegen problemen te beschermen. Door ons gevoel voor verhoudingen te verliezen, kunnen we er invloed op uitoefenen dat een opgroeiend persoon niet de moed zal opbrengen om onafhankelijke beslissingen te nemen. Herinner je je het sprookje over de tovenaar van de smaragdgroene stad nog? Hij hielp de dappere leeuw in zijn moed te geloven. Ik herinnerde hem eraan dat hij niet langer een klein en hulpeloos katje was, bang voor geritsel, maar volwassen en sterk, en dat hij veel aankon. In wezen was Leo's zelfkritiek gebaseerd op zijn jeugdherinneringen. En zijn angsten leidden niet tot hulpeloosheid, maar waarschuwden hem eenvoudigweg dat er gevaren in de wereld waren, en hielpen hem om zich aan te passen aan de strijd. Dus een persoon die zich de gevaren herinnert en ervaring heeft opgedaan in het overwinnen ervan, maakt elke keuze tijd: of je moet vechten, genoeg Heb je de kracht om iemand aan te trekken om te helpen? Onze levendige verbeelding laat ons soms in de steek. Om de fantasie van een dreigende ramp te vervangen door rationele, evenwichtige gedachten over mogelijke toekomsten, is het raadzaam een ​​bewuste poging te doen. Ik zou dit het ‘fiets- en kiezelprincipe’ noemen. Als je bang bent om over een steen te rijden en al je aandacht alleen daarop richt, zal de fiets gehoorzaam tegen een obstakel aanlopen. Maar als je bewust focust op gratis!