Ik heb onlangs een notitie gepubliceerd over nachtmerries als een teken (symptoom) van PTSD. Ik stel verschillende vragen als ik de levensgeschiedenis van de cliënt bestudeer. Dus naast dat ik geïnteresseerd ben in de kwaliteit van de slaap van de cliënt, vraag ik altijd hoe hij zichzelf herinnert, vanaf welke leeftijd en of zijn herinnering aan zichzelf continu is leg uit. Continue herinnering is mezelf herinneren, zij het in fragmenten, maar elk jaar zal het leven erover nadenken, en het opnieuw vertalen in een symptoom van trauma, je waarschuwen als iemand zichzelf herinnert vanaf de leeftijd van 5-7 of zelfs later. Of hij herinnert het zich vanaf de 4e, maar er zijn geen herinneringen aan de 5e tot en met de 7e klas. Het is geen toeval dat het geen toeval is... De menselijke psyche is ongelooflijk beschermend en er gebeurt geen enkele gebeurtenis, vergeten of zelfs beweging. zomaar. Ik vraag je alleen om jezelf niet in verwarring te brengen. Als je JE EIGEN (ik zal deze nadruk later uitleggen) geheugen hebt op 4-jarige leeftijd en het is letterlijk heel normaal. Dat is hoe ik mezelf herinner. Ten eerste ben ik drie jaar oud (zomer, dus ik ben zeker van mijn leeftijd). Ik sta op een krukje bij de gootsteen, waar een grote pot sinaasappelsap in staat. Als een blikje. Misschien zullen mijn collega's zich deze herinneren-:)) Google hielp niet, zo'n foto bestaat niet-:((Ik hield echt van dit sap, maar ik had het niet vaak in huis, dus ik herinner me de foto. moment zo ongelooflijk positief. Ik heb er ook wazige herinneringen aan, maar ik weet niet zeker of het puur van mij is. Ik meen me te herinneren dat ik met mijn vader naar de fotostudio ging, maar dat weet ik niet zeker foto's, dus misschien is dit al een opnieuw gemaakte herinnering. Het is interessant voor klanten: "Weet je nog?" Ze zeggen ja. Maar tijdens het werk wordt begrepen dat alle herinneringen afkomstig zijn van foto's of van verhalen... Dus ik herinner me iets op driejarige leeftijd, iets op vierjarige leeftijd, enzovoort. Waarom herinneren sommige mensen zich dat niet? Waarom onderdrukt de psyche perioden in het leven? groep 5-8 - misschien gebeurde er iets in de kindergroep toen ik nog heel jong was: ondraaglijke episoden van vaders dronkenschap of eindeloze schaamte. De kracht van psychologische verdedigingen varieert, en daarom herinneren sommige mensen zich zelfs de ergste dingen, bijvoorbeeld seksueel misbruik op 5-jarige leeftijd, terwijl anderen het dagelijkse leven vol verwaarlozing en onwetendheid pas op de leeftijd van 5 kunnen reproduceren. Het is merkwaardig wanneer mensen van 2 jaar en zelfs eerder zichzelf herinneren-:) Trouwens . Er kunnen veel momenten in de therapie worden herinnerd. Op welke leeftijd herinner je je jezelf, als volwassene, plotseling iets dat je uit je kindertijd verraste? Er was ook een interessant moment toen ik me een jong en gelukkig kind herinnerde? moeder, zelfs vóór de dood van mijn vader.. Een heel andere moeder... Het was een hulpbron. Ik wilde heel graag in ieder geval iets onthouden dat met mijn vader te maken had, maar het lukte lange tijd niet. Maar onlangs kon ik dieper in één aflevering duiken en mijn perspectief verbreden. Zelfs tot het gevoel van zijn handen. Ik ben blij. Over het algemeen is alles in ons niet eenvoudig en ongelooflijk interessant.