Van de auteur: het artikel zal nuttig zijn voor mannen en voor de vrouwen die van hen houden) Onlangs benaderde een 29-jarige cliënt mij met het verzoek om van baan te veranderen. Op zijn leeftijd had hij al een uitstekende kennis van het Engels, professionele prestaties en had hij een goede reputatie bij zijn superieuren. Maar onlangs begon hij gekweld te worden door het gevoel dat hij ergens de verkeerde kant op ging. Een acuut gevoel van onvervuldheid, prikkelbaarheid en depressieve stemming leidden tot de wens om van carrière te veranderen. Deze bereidheid ging echter gepaard met volledige onwetendheid over wat hij precies wilde, met de angst de verkeerde beslissing te nemen. Na onafhankelijke pogingen om mezelf te vinden, een aantal loopbaanbegeleidingstesten te doorstaan ​​en met verschillende mensen over een nieuwe baan te praten, kwam er geen duidelijkheid. Zo kwam hij in mijn kantoor terecht. Uit onderzoek blijkt dat elke tweede man tussen zijn 25e en 30e jaar een van zijn eerste leeftijdsgerelateerde crises ervaart. Het verhaal dat ik deelde is een klassiek voorbeeld van waar een man in deze periode mee te maken krijgt. Dit incident heeft mij ertoe aangezet dit artikel te schrijven. 30 jaar is een soort mijlpaal, een overgang van jeugd naar volwassenheid. Als kinderen wisten we allemaal precies wie we waren, waar we heen gingen, wie we wilden worden en wat we nodig hadden om gelukkig te zijn. Door de jaren heen raken velen onder de druk van de omstandigheden verdwaald en begrijpen ze niet meer wie ze zijn en waarom ze nodig hebben wat er met hen gebeurt in het leven. Dit is het moment waarop iemand bijzonder kwetsbaar wordt. Op deze leeftijd ervaart een man een herwaardering van waarden, of, preciezer gezegd, een volledige ineenstorting van sommige waarden, gevolgd door vervanging door andere. Wolken van gedachten verdringen zich in mijn hoofd: waarom leef ik? waar is dit allemaal voor? Wat heb ik bereikt? Heb ik mijn volledige potentieel gerealiseerd of niet? Deze vragen, die een eeuwenoude tragedie waardig zijn, zijn verontrustend, angstaanjagend en berovend van de slaap. Frederic Beigbeder zei goed over deze periode: “Toen ik twintig was, dacht ik dat ik alles van het leven wist tien jaar heb ik besteed om iets te leren dat later uit mijn hoofd zal moeten worden gegooid." Een man is van nature een kostwinner en de maatschappij stelt zeer hoge eisen aan hem. Daarom begint een man op 30-jarige leeftijd, vrijwillig of onvrijwillig, na te denken over welke trofeeën hij heeft, welke pieken hij heeft overwonnen, welke overwinningen hij heeft behaald, wat hij daadwerkelijk heeft bereikt, hoe hij aan de samenleving en zichzelf kan rapporteren. ? En deze gedachten zijn niet altijd prettig. Het is dan dat de eerste gedachten over gemiste kansen, mislukte keuzes en verkeerde beslissingen kunnen verschijnen. Vaak zijn op 30-jarige leeftijd de belangrijkste stappen al gezet en is het niet altijd mogelijk om iets te veranderen: een andere opleiding volgen, van baan veranderen, met iemand anders trouwen. Dit kan angst en paniek veroorzaken: wat als wat ik eerder deed fundamenteel verkeerd was, en ik de verkeerde kant op ga en tijd verspil? Deze gevoelens zijn behoorlijk moeilijk te ervaren, dus je loopt er liever voor weg, leidt jezelf af, dan ze te accepteren en te analyseren. Dit is waar het eerste probleem schuilt. Als iemand zijn crisis passief doorleeft, computerspelletjes speelt, op een andere manier wordt afgeleid, maar het belangrijkste probleem niet oplost, blijft de taak van de overgangsleeftijd van 30 jaar onopgelost. De gewenste en noodzakelijke veranderingen komen niet tot stand. In feite is het de moeite waard om op deze periode te letten, omdat de gevolgen soms erg triest kunnen zijn. Over het algemeen kunnen de symptomen van een crisis op 30-jarige leeftijd bij een man een slecht humeur zijn zonder duidelijke reden, isolatie, weigering om te weigeren. communiceren, algemene lichamelijke zwakte, problemen met zijn vrouw, als die er zijn, ruzies en ernstige conflicten. Het gevolg van de crisis kan een verandering in levensstijl zijn. Bijvoorbeeld het verlaten van de vrouw van wie hij houdt, het opzeggen van de ene baan en het verhuizen naar een andere, een radicale verandering van activiteit, verhuizen. Wat een man op dit moment motiveert, is in feite niets anders dan het verlangen om zichzelf te begrijpen, zijn levensprioriteiten opnieuw te definiëren,. en antwoorden vinden op de vraag: "Hoe verder te leven?". Het tweede belangrijke kenmerk: een man op de drempel van de dertig begint zichzelf te vergelijken met de zijnemannelijke leeftijdsgenoten, met klasgenoten, leeftijdsgenoten. Gelukkig bieden sociale netwerken hiervoor alle mogelijkheden. Vergelijkingscriteria: hoe ziet hij eruit vergeleken met hen? Wat hebben zij bereikt en wat heb ik bereikt? In onze samenleving wordt succes meestal geassocieerd met professionele of sociale activiteiten. Daarom begint een man zichzelf hard te evalueren, waarbij hij algemeen aanvaarde symbolen gebruikt: een auto, zijn eigen appartement, een prestigieuze carrière, een goed salaris. Dat wil zeggen, dit zijn voornamelijk criteria van financiële en professionele aard. Op zo’n moment wordt zelden rekening gehouden met de feiten dat je in je privéleven succesvol kunt zijn. Bijvoorbeeld om een ​​goede vader te zijn of te doen waar je van houdt, ook al wordt het niet goed betaald. Dit wordt niet zo verheerlijkt door de samenleving. Aan de andere kant biedt professioneel succes helaas ook geen gegarandeerde bescherming tegen een crisis, aangezien de plannen van een persoon heel, heel groots kunnen zijn dertig jaar lang zoekt een man versterking van zijn succesvolle sociale status, niet zozeer van vrouwen als wel van volwassen mannen die hij respecteert, wat hier vooral belangrijk is; Het is dit soort ondersteuning dat nodig is om jezelf ook succesvol en volwassen te voelen. Het volgende belangrijke punt is dat een man op 30-jarige leeftijd de zogenaamde eerste klap voor zijn mannelijke identiteit ervaart, wanneer hij het gevoel heeft dat hij op de een of andere manier ergens niet voldoet aan de verwachtingen van de samenleving en zijn ouders. En het verlangen om zich in deze periode te conformeren aan traditionele stereotypen is groot. Tegelijkertijd wordt ook zijn succes in zijn persoonlijke leven beoordeeld: is hij getrouwd of nog steeds vrijgezel? Ook familieleden kunnen ‘olie op het vuur gooien’: ‘Je bent al 28, en je bent nog steeds niet getrouwd.’ Twijfels over je mannelijke levensvatbaarheid beginnen je ziel binnen te sluipen, en de gedachte lijkt dat je misschien dringend moet trouwen. Nog een belangrijk punt. Net als vrouwen op deze leeftijd hebben mannen ook meer zorgen over hun fysieke vorm. Het is op 30-jarige leeftijd dat iemand al een bierbuik krijgt of de eerste gezondheidsproblemen krijgt. Zijn uiterlijk wordt vergeleken met zijn leeftijdsgenoten of klasgenoten: in hoeverre voldoet zijn fysieke vorm aan de idealen van mannelijkheid, kracht en aantrekkelijkheid? Er kan plotseling een verlangen ontstaan ​​om aan fitness te doen, om lid te worden van een sportschool. Soms vindt een man nooit een uitweg uit de crisis van zijn dertiger jaren. Het gevoel ‘iets in het leven gaat helemaal niet zoals je droomde en wilde’ blijft van binnen. In dit geval beginnen sommige mannen uiterlijk het gedrag van de zogenaamde ‘alfamannetjes’ te imiteren. Dat wil zeggen dat er in wezen een vervanging plaatsvindt: in plaats van hun beeld van een man met echte inhoud te versterken, beginnen ze een man af te beelden. via de zogenaamde negatieve identiteit. Ze beginnen voor zichzelf op te komen en hun eigenwaarde te redden door despotisch tegenover vrouwen te handelen. Een vrouw is tenslotte de tweede bron van bevestiging van de mannelijke identiteit na erkenning door andere mannen. En het derde probleem dat een jonge man tijdens deze periode kan voelen, is machteloosheid vanwege het feit dat de wereld weigert volgens jouw regels te spelen. Op je dertigste kom je tot het besef dat dit niet zo is, dat je vaak compromissen moet sluiten en op sommige punten zelfs moet terugtrekken. Bijvoorbeeld ter wille van professioneel succes of het welzijn van zijn gezin. Al deze omstandigheden leiden een man tot een moeilijke keuze: waar is het echt de moeite waard om zijn leven aan te wijden? Het inzicht komt dat hij niet voldoende aandacht zal kunnen besteden aan al zijn interesses, er is niet genoeg tijd en energie voor alles, dus hij moet kiezen wat hij echt gaat doen en hoe hij wil leven. Wat te doen in zo’n periode? In de moeilijke crisistijd van 30 jaar is het voor een man het beste om tijdelijk zijn type activiteit te veranderen en zichzelf uit te proberen in iets waar hij al lang van heeft gedroomd. Maar het is beter om dit niet op radicale manieren te doen, zoals het opzeggen van je baan, maar door iets te doen in je vrije uren. Zelfs als het werk volkomen ondraaglijk is, is het toch beter om jezelf een maand de tijd te geven. En beslis gedurende deze tijd duidelijk alles, probeer op de een of andere manier de arbeidsomstandigheden te veranderen, weeg de voor- en nadelen aftegen. Actieve recreatie op sommige onbekende plaatsen helpt ook veel om deze periode te overleven, waar je nieuwe indrukken kunt opdoen, je gebruikelijke achtergrond kunt veranderen, en ook je waarden kunt afwegen, je overwinningen en prestaties kunt analyseren en kunt nadenken over je fouten. hoe abstract dit ook mag zijn. Het klonk alsof je moest proberen iets in jezelf te veranderen, ergens over moest gaan dromen, jezelf een doel moest stellen, waarde moest vinden in eenvoudige, vertrouwde dingen. En als u na alle pogingen het niet alleen aankunt, kunt u zich natuurlijk beter tot een specialist wenden. En hier zou ik willen terugkeren naar het allereerste begin van het artikel. Mannen van 30 jaar komen vooral op consultatie met het verzoek om enkele veranderingen in hun carrière. Dit is eigenlijk een heel belangrijke vraag, want als een vrouw op de een of andere manier voor zichzelf kan gelden en zichzelf kan realiseren in de rol van echtgenote en moeder, dan is voor een man de sociale omgeving erg belangrijk, dat wil zeggen de vervulling in het beroep. Daarom worden beslissingen om van carrière te veranderen vaak in deze periode genomen. Meestal klinkt het ongeveer zo: “Het werd mij duidelijk dat ik één ding moest kiezen. Het is belangrijk voor mij om prioriteiten te stellen en te begrijpen waar ik naartoe moet. Aan de andere kant ben ik bang om opnieuw de verkeerde keuze te maken en tijd te verspillen.” Waar is de optimale uitweg uit de roerige tijden van de dertigerscrisis? Op basis van klantervaring kan ik zeggen dat het op het kruispunt van twee niveaus ligt. 1) Op je dertigste is het echt de moeite waard om je waarden, doelen, prioriteiten en levensambities te heroverwegen. De tijd is gekomen om te begrijpen: wat is opgelegd door de samenleving, ouders en belangrijke anderen, is echt de moeite waard om door te gaan. Er moet een serieuze herwaardering van waarden plaatsvinden, waardoor iemand óf alles laat zoals het is, maar vrijwillig, óf nieuwe idealen vindt. 2) Het is belangrijk om heel duidelijk te zijn over je beroep en de manier van leven je van plan bent leiding te geven in de toekomst. Het is geweldig om in zo’n periode te werken en een visie voor je toekomstige leven te creëren, om een ​​duidelijk pad naar je toekomstige doelen te effenen. Dit is de periode waarin het nuttig is om strategisch te denken. Een goede, gedetailleerde, op waarden gebaseerde visie motiveert op zichzelf, helpt de vooruitzichten voor iemands ontwikkeling te begrijpen, geeft richting en stelt iemand in staat om te gaan met onzekerheid en angst. Het is ook geweldig om een ​​persoonlijk ontwikkelingsplan voor 3-5 jaar te maken, rekening houdend met je sterke punten en ervaring. Ik wil nog een punt opmerken. Als je jezelf met anderen vergelijkt, is het belangrijk om te onthouden waar je bent begonnen. De uitgangsposities van iedereen zijn immers verschillend. Het ene resultaat kan worden bereikt als door te spelen, maar voor het andere zal het een echte overwinning en mobilisatie van alle beschikbare middelen worden. Daarom is zelfondersteuning naar mijn mening zo belangrijk in deze periode. Anderen weten niet welke twijfels, obstakels, angsten en ongunstige omstandigheden je hebt moeten doorstaan ​​om jezelf vandaag te vinden en te worden wie je nu bent... Voor zelfondersteuning tijdens deze periode zijn bewustzijnstechnieken erg nuttig, waardoor u zich beter kunt voelen over uzelf, uw lichaam en wat er in het leven gebeurt. Ze brengen het zenuwstelsel perfect in evenwicht. Het is ook nuttig om met woede te werken, technieken om woede te beheersen, die vaak kunnen optreden als reactie op een gevoel van machteloosheid. Samenvattend zou ik het volgende willen zeggen. 30 jaar is een tijdperk van verandering. Dit is de eerste serieuze herziening van mijn leven, een poging om te evalueren wat ik de afgelopen jaren heb bereikt. Dit is het moment waarop, na het herwaarderen van waarden, nieuwe, inspirerende richtlijnen worden gekozen. Daarom is het belangrijker dan ooit dat er tijdens deze periode iemand in de buurt is, jouw kant kiest, nieuwe hobby's deelt, je helpt veranderen! De meest interessante dingen beginnen immers nog maar net!) In de woorden van Tony Parsons, auteur van “ Man en jongen, of het vervolg van het verhaal” “: “Dit is hoe een dertigjarige zou moeten zijn: volwassen, maar niet teleurgesteld, gesetteld in het leven, maar niet zelfvoldaan, werelds wijs, maar niet zozeer gooi jezelf voor de trein! Dit zou de beste tijd van je leven moeten zijn!' Zoals altijd zal ik blij zijn om de jouwe te ontvangen!) Ik nodig je uit voor het project 'Zodat de ogen