Ik heb al geschreven over hoe je conflicten kunt stoppen in de fase waarin ze zich voordoen. Maar wat te doen als er al ruzie is geweest? Dat is alles, alle beledigde mensen zitten in hun kamers en praten niet. Dit geldt meer voor familiezaken en nauwere mensen. Wat te doen in dit geval? Hoe moet je je gedragen en hoe moet je je niet gedragen, zodat de rust in huis zo snel mogelijk wordt hersteld? Niemand houdt tenslotte van een gespannen situatie en sfeer. Natuurlijk zijn er enkele nuances: wie heeft ruzie met wie, wat zijn de kenmerken van de ene persoon, de andere, zelfs welk geslacht de persoon is! Mannen en vrouwen sluiten vrede immers op een andere manier. Mannen maken bijvoorbeeld vaak dezelfde fout: na een ruzie laten ze hun vrouw met rust ‘laten haar kalmeren’. En voor een vrouw is er niets erger dan dit. Ze voelt zich onnodig, denkt dat "hij niet om alles geeft, om onze relatie, om mij"... In de overgrote meerderheid mogen vrouwen na een ruzie niet alleen met zichzelf worden gelaten. Anders zal ze gedurende deze tijd zoiets over zichzelf bedenken dat het niet veel lijkt. En tegelijkertijd precies dezelfde fout van de kant van vrouwen: ze moeten alles hier en nu ontdekken, soort van eruit, beslissen, beslissen. En een man hoeft meestal alleen maar de tijd te nemen om af te koelen. Ja, geef gewoon de kans om alleen te zijn, herstel je kalme gemoedstoestand, kalmeer. Dan kun je rustig en constructief praten. Dit is wat mannen 'zeuren en hun geest opblazen' noemen - wanneer ze worden getrokken en geprovoceerd om dingen op het meest ongelegen moment op te lossen. In dergelijke situaties zeggen ze misschien te veel en flappen ze eruit wat ze niet echt bedoelen, alleen maar om er vanaf te komen. Dan hebben vooral de gevorderden natuurlijk medelijden en vragen om vergeving. Maar vrouwen beschouwen de woorden die in het heetst van de strijd worden uitgesproken zonder meer en willen geen excuses horen. Het blijkt dus een conflict te zijn waar de partijen niet vreedzaam uit konden komen. Er zijn dus verschillende belangrijke regels over hoe je je moet gedragen na een ruzie. Overhaast dingen niet. Soms hebben we allemaal tijd nodig om iets in onszelf te verwerken, erover na te denken en het te accepteren. Geloof me, iedereen heeft dit nodig. Ik wil zeggen - niet alleen tegen jou. Daarom, als je voor verzoening gaat, geef dan zelfs je schuld toe, en als antwoord hoor je: "Sorry, ik ben nog niet klaar om te verzoenen" - raak niet in paniek! We slaan geduld op, onthouden dat we soms ook tijd nodig hebben, en stappen met begrip opzij. Het is ook belangrijk om dingen niet te overhaasten in een situatie waarin de emoties hoog oplopen. Dan moet iedereen, zonder uitzondering, een time-out nemen en kalmeren. En ga dan verder met de constructieve dialoog. Sorry, maar... Als je besluit om vergeving te vragen, zorg er dan voor dat je jezelf oprecht als schuldige beschouwt. Omdat de zinsnede ‘Het spijt me, maar…’ helemaal niet over vergeving gaat. Het gaat over manipulatie. Het lijkt erop dat er in het begin een verzachting is, een blijk van goede wil, een persoon verzwakt zijn interne verdediging omdat hij hoort dat hem om vergeving wordt gevraagd... en dan komt het ware doel van de hele voorstelling: beschuldiging de ik-boodschap Veel mensen kennen de zogenaamde ik-boodschappen, wanneer het raadzaam is om bij een ruzie alleen over je gevoelens, je verlangens etc. te praten. Zonder de ander de schuld te geven. Die. 'Ik ben geïrriteerd omdat je te laat bent. Ik wou dat ik niet hoefde te wachten." Maar je kunt ook zijn eigen ik-boodschappen spiegelen aan je tegenstander. Voorbeeld: “Ik begrijp dat je geïrriteerd bent dat ik te laat ben. Ik begrijp dat je niet op mij wilt wachten.’ Hier spreekt het meisje met een ik-boodschap van zichzelf, maar tegelijkertijd weerspiegelt ze de gevoelens van de man. Dit verzacht de intensiteit van de hartstochten aanzienlijk, verzacht de reactie van de ander, omdat hij begrijpt dat het lijkt alsof hij werd gehoord, hij werd begrepen, hij hoeft niet langer de mate van spanning te verhogen om over zijn pijn te schreeuwen. En op dit punt kan een constructieve dialoog beginnen. Als het jouw schuld is, vraag dan om vergeving. Het is niet altijd de moeite waard om je te verdiepen in een debriefing van een vlucht, in het kauwen op de details, het stap voor stap onthouden van alle stadia van het conflict, het uitleggen van je reactie op elk ervan... dit is een gevaarlijk pad, hier kun je eindigen weer ruzie krijgen. Maar zorg ervoor dat je geeft