Het artikel geeft een schematische analyse van het apparaat van logotherapie van Viktor Frankl, de taken, methoden en eigenschappen ervan: Basis: Humane relaties. Frankl zegt dat therapie een evenwichtig proces moet zijn dat zowel doordachte therapeutische strategieën als een ‘ik-jij’-relatie omvat. Menselijke relaties omvatten de zorg voor de cliënt en respect voor zijn unieke menselijkheid. Het creëren van dergelijke relaties is een belangrijk aspect van de therapie. Het verdiepen van het existentiële bewustzijn bestaat uit het helpen van patiënten om de eindigheid van het leven te begrijpen en het belang van het nemen van verantwoordelijkheid daarvoor. Deze basisactie kan worden uitgevoerd via verschillende technieken, bijvoorbeeld verduidelijking in de vorm van stelregels (korte imperatieven), waar Frankl erg dol op was. Of in de vorm van beelden waarbij de verbeelding betrokken is. Focus op de zoektocht naar betekenis. De patiënt moet begrijpen dat alleen hij verantwoordelijk is voor het vinden van betekenis in elke situatie en onder elke omstandigheid. Speciaal: Wisselende diagnose - impliceert niet alleen een zorgvuldige kennismaking met het probleem, maar ook met die gebieden van het leven die niet door dit probleem worden beïnvloed. Een persoon is geen probleem, hij is meer, wat betekent dat er veel gebieden van het leven zijn waarop het probleem niet van toepassing is. Een persoon moet zich ontdoen van de tunnelvisie van wat er met hem gebeurt. Logotherapie richt zich dus niet op het obstakel dat een normaal leven beperkt vanuit een algemeen aanvaard standpunt, niet op het symptoom of de beperking die overwonnen moet worden, maar op het punt waar men moet landen, dat moet worden bereikt. Zelftranscendentie en afstand nemen – naar jezelf kijken van buitenaf, voorbij de grenzen van je ‘ik’ gaan. Deze acties worden beschouwd als fundamentele antropologische kenmerken van het menselijk bestaan. Logoanalyse is een gedetailleerde inventarisatie van iemands leven, waardoor de logotherapeut de individuele betekenis en waarden van een persoon kan achterhalen. Dereflectie is gericht op het tegengaan van hyperreflectie. overmatige aandacht van de patiënt voor zichzelf en zijn ziekte. Van een persoon wordt gevraagd de aandacht van zichzelf te verleggen naar de betekenissen en waarden die hij kan belichamen in de wereld om hem heen. Een socratische dialoog houdt in dat tijdens het gesprek speciale vragen worden gesteld die bijdragen aan het werk van denken, concentratie en adequate beoordeling van de stroming discussie en iemands rol daarin. Paradoxale intentie – de essentie van paradoxale intentie is dat patiënten bewust worden uitgenodigd om te doen waar ze het meest bang voor zijn. Paradoxale intentie leidt ook tot een groter gevoel voor humor bij cliënten, wat verder leidt tot onthechting van problemen; de patiënt kan erom lachen of ze anders zien. Betekenis bieden (in bepaalde situaties) - zodat iemand ergens van kan afduwen, wegvegen of pakken wat resoneert als hij zelf op een dood spoor zit. Bovendien is betekenis vanuit het standpunt van Frankl niet iets puur subjectiefs - een persoon verzint het niet, maar vindt het in de wereld om hem heen Existentieel: Logotherapie handelt altijd vanuit het beeld van een persoon als geheel, ondeelbaar in delen en in voortdurende interactie met vrede. Een persoon is een driedimensionaal wezen, de eenheid van drie dimensies: somatisch, mentaal, noëtisch, in tegenstelling tot laag-voor-laag-modellen. De sleuteldimensie van het logotherapeutische concept is de noëtische dimensie. De noetische, spirituele dimensie omvat alles wat een persoon feitelijk tot een persoon maakt: liefde, creativiteit, roeping, keuzevrijheid en verantwoordelijkheid daarvoor, wil, ethische code, geweten. De noëtische dimensie is een bron van middelen voor persoonlijke groei en verandering. Het is dankzij de kwaliteiten van deze dimensie dat we de mogelijkheid hebben om onszelf en ons leven te beheren: we vinden betekenis, stellen onszelf een taak, nemen een beslissing en handelen. Het aanpakken van deze dimensie is het belangrijkste therapieproces. Er wordt ook aangenomen dat de persoon dat heefthet aangeboren verlangen naar betekenis, waaruit de beschaving groeit, betekenis is de drijvende kracht van de mens en de mensheid. Mensen zijn niet alleen vrij, ze zijn vrij om iets te doen, namelijk om bepaalde doelen te bereiken. Het verlangen naar betekenis wordt gezien als de belangrijkste motivatiekracht bij de mens. Frankl betoogde in zijn werken dat de mens een vrij wezen is. Niets kan hem beperken, hij beweegt zich langs zijn spirituele verticaal en daarbinnen is hij in staat absoluut alle beslissingen te nemen. Omdat hij werkte met psychische stoornissen van verschillende ernst, geloofde de psychotherapeut dat er altijd een deel of fundament in de persoonlijkheid blijft, dat niet kan worden verstoord. Het blijft gratis, zelfs in gevallen van ernstige ziekte, wanneer de indruk ontstaat dat de patiënt volkomen ontoereikend is. Het is deze basis waar de logotherapeut naar moet ‘reiken’; het is altijd een statische grootheid. Psychotechnische effecten: Procedureel: Zoeken naar persoonlijke waarden: voor een vervullend leven moet een persoon zijn waarden leren kennen. Ze helpen je betekenis te vinden. Frankl betoogde dat het verwerven van betekenis voor ieder mens beschikbaar is en niet afhankelijk is van zijn geslacht, leeftijd, opleiding, persoonlijke kwaliteiten en religieuze overtuigingen. En hij identificeerde drie waarden waardoor een persoon betekenis realiseert: de waarden van creatie of creativiteit zijn wat we aan het leven en de samenleving overlaten in de vorm van een product van onze creatieve inspanningen ons om de wereld te ervaren door het prisma van kunstwerken, de natuur, relaties met een ander uniek persoon, liefde. Relatiewaarden (posities) zijn wat we uit het leven kunnen halen door een bepaalde positie in te nemen ten opzichte van onze bestemming of situatie die we niet kunnen bereiken. wijziging. Zoeken naar persoonlijke betekenis: Vanuit het standpunt van Frankl is betekenis niet iets puur subjectiefs: een persoon verzint het niet, maar vindt het in de wereld om hem heen. Frankl noemt drie paden waarmee iemand zijn leven betekenis kan geven: nieuwe ervaringen opdoen of iemand ontmoeten op het levenspad; Frankl benadrukt dat het derde pad het pad is van het vinden van betekenis in het leven lijden - mag alleen worden gebruikt als de eerste twee niet beschikbaar zijn. Frankl ontdekte het derde pad toen hij tijdens de Holocaust in een concentratiekamp zat, en dit pad hielp hem vreselijke kwellingen te doorstaan: activiteiten gebaseerd op de waarden en betekenissen van een persoon halen hem weg van een egocentrische positie en hem iets meer, heeler en gelukkiger maken, bestand tegen de moeilijkheden van het leven. Dit helpt een persoon om onder alle omstandigheden kansen voor zichzelf te vinden en doelen te vinden die voldoening schenken, wat het leven betekenisvoller en completer maakt. Resultaat: Bewuste zelfbeschikking en zelfobservatie: een persoon leert breder en breder naar het leven en zichzelf te kijken. bewust. Wat het beeld van de wereld completer maakt en een persoon kansen en verborgen hulpbronnen laat zien. Verantwoordelijkheid aanvaarden: een persoon kan de oorzaak zijn van zijn eigen geluk en de gebeurtenissen en veranderingen die hem overkomen. Verantwoordelijkheid geeft een persoon interne en externe vrijheid, wat helpt om van constante angst af te komen en geen middelen te verspillen aan het beschuldigen van iets of iemand en zich te concentreren op positieve kansen. Vertrouwen op de eigen waarden: wanneer iemand begrijpt vanuit welke waarden hij handelt en waar hij naar streeft, wordt hij zelfverzekerder, gelukkiger en innerlijk kalmer. Dit geeft je een innerlijke kern en helpt je om te gaan met negatieve levensomstandigheden. Als een persoon wordt afgestoten door de waarden van anderen, kan dit leiden tot negatieve gevolgen en een existentieel vacuüm. Frankl beschreef dat de resultaten van dit probleem zijn dat mensen zich wenden tot conformisme (handelen vanuit de waarden van andere mensen en hun persoonlijkheid verliezen) of totalitarisme (doen wat van hen wordt gevraagd en vervallen in noogene neurose), wat een grote invloed heeft op hun leven bevrijd worden van neurosen, een uitweg uit een existentiële crisis: een persoon verwerft de vaardigheid om hiermee om te gaan door op zoek te gaan naar zijn persoonlijke, unieke: