Gisteren debuteerde Milana in haar eerste hoofdrol in het theater, er waren al eerder rollen geweest, maar secundair en met minder verantwoordelijkheid, er was veel weerstand dit tijd voor de vorige voorstelling werd ze een uur daarvoor ziek, ik rende naar de winkel voor haar schoenen, omdat de zolen van de oude kapot waren, dus ik stond 30 minuten voor aanvang al in het theater met bloemen, ik vond mijn kind in tranen en stikkend, de tekst verdween uit haar hoofd, het vertrouwen was weg, de podiumpartner steunde niet, en voegde ook olie op het vuur, werd gesteund door de andere jongens, de regisseur, in het algemeen, 15 minuten voor de bel , met een betraand gezicht, nog steeds zonder make-up en kostuum, nam de regisseur haar mee naar de kleedkamer en ging de gang in, ging zitten en stierf bijna van angst gedurende de eerste 10 minuten van de voorstelling was ze er niet, ik wachtte , gespannen als een touwtje, verscheen ze zonder haar te herkennen, ik was blij, verrast, huilde bijna om wat, ik schrijf nu ik huil, mijn meisje is volwassen, mooi, met houding, in make-up, zichzelf vasthoudend als als er een half uur geleden geen tranen waren, keek ik verheugd en vroeg me af waar deze bron in haar vandaan kwam, dan waren er bloemen, ballonnen, een felicitatietaart, de volgende uitvoering wordt ook gespeeld, ze zingt ook niet meer op de soundtrack , ik adem, ik geloof in haar, ik schaam me een beetje dat ik er eerst eerlijk aan twijfelde, ik viel in mijn angsten, maar dit zijn mijn angsten, niet de hare, maar ze had alleen steun nodig op het moment van twijfel, zoals Vaak ontbreekt het ons allemaal aan steun in momenten van twijfel om onze hoofdrol in ons leven te spelen, en hoe geweldig is het als er mensen in de buurt zijn die meer in ons geloven dan in onszelf, dus we beginnen in onszelf te geloven Als een kind in de kindertijd succeservaring wil opdoen, is het heel moeilijk om als volwassene tot succes te komen, en dat is mogelijk met behulp van therapie, maar als je dat doet, is het een hele lange en moeilijke zaak. Als je al zo'n ervaring hebt gehad, dan lijkt het automatisch realistischer dat iemand het herhaalt. Vandaag heeft Milanka waarschijnlijk haar eerste ervaring met groot succes gehad, en ik ben zo blij voor haar, geloof in je kinderen. als je niet in je kind kunt geloven, vraag dan: geloof je niet in jezelf om te antwoorden, het ligt vaak niet aan de oppervlakte, probeer het antwoord niet uit je hoofd te vinden, maar voel het, als je dat doet? let op tekenen van twijfel aan jezelf, werk dan eerst alleen met jezelf, als je kunt, of in therapie, omdat kinderen ons al onze toestanden weerspiegelen, en ook twijfel aan jezelf. Als je kind niet de ervaring van succes heeft, begin dan met jezelf om in jezelf te geloven, de eer op te eisen voor je grote en kleine successen, en devalueer ze niet, laat zelfs ze niet grandioos zijn, ze zijn allemaal van jou, spaar ze op, ze zullen je steun worden, en jij kunt worden een steun voor je kinderen Dit is het beste wat we onze kinderen kunnen geven - onvoorwaardelijke acceptatie, vertrouwen in hen en liefde, zelfs in deze moeilijke tijd, waarin veel mensen denken dat ze kinderen krijgen die nu een fatsoenlijke toekomst krijgen, een betere toekomst. een toekomst waarin onze kinderen mentaal en fysiek gezond zijn, het hangt nog steeds van ons af, en die kunnen we ze zeker geven♡